خشکی پوست چیست؟
خشکی پوست وضعیتی ناخوشایند است که مشخصه آن؛ پوست‌پوست شدن، خارش و ترک خوردگی است. این وضعیت می تواند به دلایل مختلفی رخ دهد. ممکن است پوست، به طور طبیعی خشک باشد. حتی اگر پوست شما به طور معمول چرب باشد، باز هم ممکن است هر از چند گاهی دچار خشکی‌پوست شوید.
خشکی‌پوست می تواند قسمت‌های مختلف بدن را تحت تأثیر قرار دهد اما معمولاً روی دست، بازو و پاها تأثیر می گذارد. در بسیاری از موارد، تغییر سبک زندگی و استفاده از مرطوب کننده ها ممکن است تمام مواردی باشد که شما برای درمان آن نیاز دارید. اگر این روش های درمانی مثمر ثمر نبود، باید به پزشک متخصص مراجعه کنید.
انواع
قرار گرفتن در معرض شرایط آب و هوایی خشک، آب گرم و برخی مواد شیمیایی خاص از عوامل خشکی‌پوست هستند. خشکی پوست می تواند ناشی از بیماری های زمینه ای نیز باشد.
درماتیت اصطلاح پزشکی برای پوست بسیار خشک است و چند نوع مختلف از آن وجود دارد.
درماتیت تماسی
درماتیت تماسی زمانی ایجاد می شود که پوست به چیزی که لمس می کند واکنش نشان دهد و باعث التهاب موضعی شود.
درماتیت تماسی تحریک کننده می تواند هنگامی رخ دهد که پوست در معرض یک ماده شیمیایی تحریک کننده مانند سفید کننده قرار گیرد.
وقتی پوست در معرض ماده ای (مانند نیکل) قرار گیرد که به آن حساسیت دارید، درماتیت تماسی آلرژیک ایجاد می شود.
درماتیت سبورئیک
درماتیت سبورئیک زمانی رخ می‌دهد که پوست چربی زیادی تولید کند. در نتیجه باعث پوسته پوسته شدن پوست و ایجاد بثورات قرمز می شود که معمولاً روی پوست سر اتفاق می‌افتد. این نوع درماتیت در نوزادان شایع است.
درماتیت آتوپیک
درماتیت آتوپیک که به اگزما نیز معروف است، نوعی بیماری مزمن پوستی به حساب می‌آید که باعث می شود لکه های پوسته پوستی‌خشک ایجاد گردد. این بیماری در بین کودکان خردسال رایج است.
سایر بیماری‌ها مانند پسوریازیس و دیابت نوع 2 نیز می توانند باعث خشکی پوست شوند.
هرکسی ممکن است دچار خشکی‌پوست شود، اما عواملی وجود دارند که خطر ابتلا به آن را افزایش می‌دهند، مانند:
- سن. افراد مسن بیشتر به خشکی‌پوست دچار می شوند. با افزایش سن، منافذ پوست به طور طبیعی روغن کمتری تولید می کنند که این امر، خطر خشک شدن پوست را افزایش می دهد.
- سابقه پزشکی. اگر سابقه این بیماری ها یا سایر بیماری های آلرژیک را در خانواده خود داشته باشید، به احتمال زیاد دچار اگزما یا درماتیت تماسی آلرژیک می شوید.
- فصل. خشکی‌پوست در ماه های پاییز و زمستان که سطح رطوبت هوا نسبتاً کم است بیشتر دیده می شود. در تابستان به علت میزان بالاتر رطوبت، روند خشک شدن پوست متوقف می شود.
- عادتهای حمام کردن. استحمام مکرر یا شستن بدن با آب بسیار داغ خطر خشکی‌پوست را افزایش می دهد.
درمان
درمانی که پزشک در نظر می‌گیرد به علت خشکی پوست بستگی دارد. در برخی موارد، ممکن است شما را به متخصص پوست یا درماتولوژیست ارجاع دهد. همراه با درمان های مربوط به تغییر در سبک زندگی، پزشک برای درمان ممکن است پماد، کرم یا لوسیون تجویر کند.
درمان های مربوط به سبک زندگی
چند تغییر ساده در سبک زندگی می تواند به جلوگیری و رفع خشکی پوست کمک کند. سعی کنید:
- از استفاده از آب گرم برای استحمام یا دوش خودداری کنید
- به جای اینکه هر روز دوش بگیرید، یک روز در میان این کار را انجام دهید
- زمان دوش گرفتن خود را به کمتر از 10 دقیقه برسانید
- هنگام استحمام یا دوش گرفتن از یک صابون مرطوب کننده استفاده کنید
- بلافاصله پس از استحمام یا دوش گرفتن، مرطوب کننده استفاده کنید
- پوست مرطوب را با حوله نرم و آهسته آهسته خشک کنید
- از خارش یا مالش لکه های خشکی‌پوست جلوگیری کنید
- از یک دستگاه بخور (رطوبت ساز) در خانه خود استفاده کنید
- مقدار زیادی آب بنوشید
انتخاب مرطوب کننده مناسب برای پوست نیز از موارد مهم محسوب می‌شود. اگر پوست شما به شدت خشک است، به دنبال یک محصول پایه نفتی باشید. پس از مصرف اگر خشکی پوست شما کم شد، شاید نیاز باشد در طول ماه های تابستان یک لوسیون سبک و بر پایه آب را جایگزین مرطوب کننده پایه نفتی کنید.
جمع بندی
اگر گاهی اوقات پوست شما خشک می‌شود، با ایجاد چند تغییر ساده در سبک زندگی خود و استفاده از مرطوب کننده های بدون نسخه از خشک شدن پوست جلوگیری کرده یا آن را درمان کنید. اگر خشکی پوست شما شدید شد به پزشک مراجعه کنید.
اگر درماتیت را درمان نکنید ممکن است بدتر شود. درمان زود هنگام به شما کمک می کند زودتر احساس راحتی کنید. همچنین خطر ابتلا به عوارضی مانند زخم های باز ناشی از خراش و عفونت های پوستی را کاهش می دهد.
