تاندون ها تارهای ضخیمی هستند که ماهیچه ها را به استخوان متصل می کنند. هنگامی که تاندون ها تحریک یا ملتهب می شوند، به این بیماری تاندونیت (التهاب تاندون) می گویند. تاندونیت باعث درد و حساسیت شدید می شود و حرکت مفصل آسیب دیده را دشوار می کند.
هر تاندونی می تواند تاندونیت ایجاد کند، اما احتمال اینکه در شانه، زانو، آرنج، پاشنه یا مچ دست ایجاد شود بیشتر است.
تاندونیت همچنین ممکن است با یکی از نامهای زیر نامیده شود:
- شانه شناگر
- زانوی جهنده
- شانه پرتاب کننده
- آرنج بازیکن گلف باز
- آرنج تنیس باز
علت ایجاد تاندونیت چیست؟
شایع ترین علت التهاب تاندون، عمل تکراری است. تاندون ها به شما کمک می کنند تا بارها و بارها حرکت خاصی را انجام دهید. اگر مکرراً در حین ورزش یا کار کردن حرکتی مشابه انجام دهید ممکن است دچار تاندونیت شوید. اگر حرکت را به اشتباه انجام دهید، خطر افزایش می یابد.
تاندونیت همچنین می تواند ناشی از موارد زیر باشد:
- آسیب دیدگی
- سالخوردگی
- بیماریهای خاص مانند دیابت یا آرتریت روماتوئید
- آنتی بیوتیک های خاص (کینولون ها مانند لوواکین)
ورزشکارانی که در ورزشهای خاصی مانند تنیس، گلف، بولینگ یا بسکتبال شرکت می کنند، بیشتر در معرض تاندونیت هستند. همچنین اگر شغل شما نیاز به انجام فعالیت بدنی، بلند کردن بار یا حرکات یا کارهای مکرر داشته باشد، ممکن است در معرض خطر بیشتری باشید.
علائمی که باید مراقب آنها باشید
درد تاندونیت معمولاً یک درد کسل کننده است که در ناحیه یا مفصل آسیب دیده متمرکز می شود. هنگامی که ناحیه آسیب دیده را حرکت می دهید، درد افزایش می یابد. این ناحیه حساس خواهد بود و اگر کسی آن را لمس کند، احساس درد بیشتری خواهید کرد.
ممکن است سفتی را تجربه کنید که حرکت ناحیه درگیر را مشکل می کند. همچنین ممکن است مقداری ورم داشته باشید.
در صورت بروز علائم التهاب تاندونیت، با استراحت دادن به ناحیه مورد نظر و استفاده از یخ شروع کنید. اگر وضعیت شما پس از چند روز استراحت بهبود نیافت، به پزشک مراجعه کنید.
گزینه های درمانی
گزینه های درمانی تاندونیت به کاهش درد و التهاب در تاندون کمک می کند. برخی از داروهای خانگی اساسی عبارتند از:
- استراحت یا بالا بردن تاندون طبق توصیه پزشک
- استفاده از گرما یا یخ
- مصرف داروهایی مانند مسکن استامینوفن (تیلنول) و داروهای ضدالتهابی آسپرین (بایر)، ایبوپروفن و ناپروکسن
- ناحیه را با یک باند فشاری بپیچید تا تورم برطرف شود
- انجام حرکات کششی و تمرینات برای تقویت قدرت و بهبود تحرک در ناحیه درگیر
اگر وضعیت شما بدتر است، پزشک ممکن است موارد زیر را نیز توصیه کند:
- پوشیدن ساپورت هایی مانند آتل، بریس یا عصا
- جراحی برای برداشتن بافت التهابی
- فیزیوتراپی
- تزریق کورتیکواستروئید
تزریق کورتیکواستروئید می تواند درد و التهاب را کاهش دهد، اما تزریق مکرر باعث ضعیف شدن تاندون و افزایش احتمال آسیب می شود.
در صورت درمان زود هنگام، التهاب تاندون معمولاً به سرعت برطرف می شود. برای برخی از افراد، می تواند عود کند و به یک مشکل مزمن یا طولانی مدت تبدیل شود. اگر حرکات مکرر یا استفاده بیش از حد منجر به التهاب تاندونیت شد، باید این رفتارها را تغییر دهید تا خطر ابتلا مجدد به آن پس از بهبود کاهش یابد.
اگر التهاب بدون درمان ادامه یابد، می تواند صدمات بیشتری مانند پارگی تاندون ایجاد کند. جراحی اغلب برای پارگی تاندون و مواردی که به درمانهای دیگر پاسخ مناسبی نمی دهند ضروری است.
پیشگیری از تاندونیت
این مراحل ساده را برای کاهش شانس ابتلا به التهاب تاندون انجام دهید:
- آمادگی جسمانی خود را حفظ کرده و عضلات خود را تقویت کنید.
- قبل از تمرین بدن خود را گرم کنید.
- از استفاده بیش از حد و حرکات تکراری خودداری کنید.
- اگر ورزشکار هستید، تمرینات کراس ترینینگ انجام دهید.
- هنگام کار روی میز یا انجام کارهای دیگر از حالت مناسب استفاده کنید.
- برای مدت طولانی در همان موقعیت باقی نمانید.
- از تجهیزات مناسب در محل کار و حین فعالیت های ورزشی استفاده کنید.
اگر درد تاندونیت را احساس می کنید، فعالیت خود را متوقف کنید. برای استعمال یخ، 20 دقیقه استراحت کنید.
