بایگانی برچسب ها: داروخانه آنلاین دکتر قاسمی

با سلام و روز بخیر خدمت همراهان عزیز و گرامی سایت پرطرفدار دیجی دارو ، سپاسگزاریم که مثل همیشه با ما همراه هستید ، برای شما دوستاران عزیز روزی سرشار از آرامش و یاد خدای منان آرزومندیم :

داروهای پر طرفدار در ایران : استامینوفن کدئین ، ادالت کلد و آموکسی سیلین

کم خونی در نوزادان و کودکان

داروخانه آنلاین دکتر قاسمی امروز با مشکل کمبود آهن در کودکان و نوزادان ناشی از فقر آهن در خدمت شما عزیزان و همراهان گرامی می باشد:

کم‌خونی وضعیتی است که در آن تعداد یا اندازه گلبول‌های قرمز و یا مقدار هموگلوبین موجود در خون کاهش یافته و تبادل اکسیژن و دی‌اکسیدکربن بین خون و سلول‌ها دچار اختلال می‌شود.

از علل ایجاد کننده کم‌خونی کمبودهای تغذیه‌ای، خونریزی، ناهنجاری‌های ژنتیکی، بیماری‌های مزمن یا مسمومیت‌های دارویی می باشد که فقرآهن از شایع‌ترین علت کم خونی‌های تغذیه‌ای است که در اثر دریافت ناکافی مواد مغذی ایجاد می‌شود.

چه عواملی موجب کوتاه شدن قد می‌شوند؟ آیا از طریق تغذیه و مصرف مکمل‌های غذایی می‌توان به رشد قد کمک کرد؟ مکمل‌ها و ویتامین های مورد نیاز برای افزایش قد موضوعی است که در این مطلب به تفصیل به آن خواهیم پرداخت.

علت کوتاه شدن قد

شایع‌ترین علت قد کوتاه، داشتن والدینی است که قد آنها کمتر از سطح متوسط به حساب می‌آید. بنابراین ژنتیک در میزان قد انسان حرف اول را می‌زند. اما به جز عامل ژنتیک، عوامل دیگری نیز وجود دارند که کوتاهی قد را به دنبال خواهند داشت. آمارها نشان می‌دهند که حدود ۵ درصد از کودکان با قد کوتاه، درگیر بیماری‌هایی هستند که زمینه ساز عدم رشد مناسب قد خواهد شد. بیماری‌های مزمن گوارشی یا کلیوی، دیسپیلازی استخوانی، اختلالات کروموزومی، اختلالات هورمونی، مشکلات روحی-روانی و سوء تغذیه از جمله مشکلاتی هستند که در کوتاه شدن قد نقش دارند.

نکته مهم 

سالیانه ۳.۵ میلیون کودک در جهان بر اثر سوء تغذیه از بین می‌روند. در ایران ۱۵.۴ درصد از کودکان از مشکلات تغذیه رنج می‌برند و کمبود مواد مغذی یکی از دلایل کوتاه شدن قد آنها در آینده خواهد بود. شاید نتوان برای کوتاهی قد ناشی از ژنتیک کار چندانی انجام داد اما برای بهبود سوء تغذیه و رساندن ویتامین‌های لازم برای رشد قد به کودکان و نوجوانان قطعا می‌توان گامی موثر برداشت.

مکمل ها و ویتامین های مورد نیاز برای قد

ویتامین D

مهم‌ترین ویتامین برای استحکام و رشد استخوان‌ها ویتامین D است. هنگامی که ویتامین D به مقدار کافی در بدن وجود نداشته باشد، فرد استخوان‌ها و دندان‌هایی ضعیف خواهد داشت. این ویتامین به افزایش جذب کلسیم در بدن کمک می‌کند و از کوتاه شدن قد پیشگیری به عمل می‌آورد. نور خورشید بهترین منبع دریافت ویتامین D است اما از طریق مواد غذایی مثل ماهی سالمون یا شیر غنی شده نیز می‌توان این ویتامین را برای بدن تامین کرد. قرص ویتامین D یکی از موثرترین مکمل‌هایی است که بر سلامت استخوان‌ها و بافت همبند تاثیر گذاشته و افزایش قد را به همراه خواهد داشت.

ویتامین B1

ویتامین ب ۱ به تنظیم هضم غذا کمک می‌کند، در حفظ سلامت قلب و سیستم عصبی موثر است، به رشد مناسب کودکان و نوجوانان کمک می‌کند و از همه مهم‌تر در افزایش قد نقش دارد. نان‌های سبوس دار، ماهی سالمون، جوانه گندم، مارچوبه، لوبیا و نخود سبز از مهم‌ترین منابع تامین ویتامین B1 به شمار می‌آیند. قرص ویتامین B1 یکی از مهم‌ترین ویتامین ‌های مورد نیاز برای افزایش قد در کودکان و نوجوانان است.

ویتامین B2

ریبوفلاوین یکی دیگر از نام‌های ویتامین ب ۲ است. این ویتامین علاوه بر اینکه در سلامت پوست، مو و ناخن مفید عمل می‌کند، در کمک به افزایش قد نیز تاثیرات مطلوبی را بر جای می‌گذارد. ویتامین B2 را از طریق خوردن تخم مرغ، ماهی و سبزیجات برگ سبز می‌توان برای بدن تامین کرد و البته از مکمل‌های غذایی حاوی این ویتامین نیز می‌توان کمک گرفت.

ویتامین C

ویتامین ث که آن را به نام اسکوربیک اسید نیز می‌شناسند، به تقویت استخوان‌ها و رشد آنها کمک می‌کند. این ویتامین یک آنتی اکسیدان قوی است که با استفاده از آن می‌توان از بروز بسیاری از بیماری‌ها پیشگیری کرد و در نتیجه رشد بدن را در سنین پایین بهبود بخشید. بنابراین تنها مصرف قرص ویتامین C به پیشگیری و بهبود علائم سرماخوردگی محدود نمی‌شود و با استفاده از این قرص می‌توان به رشد مطلوب بدن نیز کمک کرد. مرکبات، گوجه فرنگی، توت فرنگی و کیوی از بهترین منابع طبیعی این ویتامین به شمار می‌آیند.

در نظر داشته باشین محصولات متنوع و عالی در داروخانه اینترنتی و همیشه تخفیف دیجی دارو برای شما و فرزندانتان وجود دارد که می توانید با تخفیف عالی تهیه فرمایید.

در ساعات روز نیز می توانید با خود دکتر قاسمی از طرق واتس آپ در ارتباط بوده و مشاوره رایگان دریافت کنید.

سندرم خستگی مزمن چیست؟

سندرم خستگی مزمن (CFS) که برای اولین بار در دهه 1980 شناسایی شد، بیماری است که مشخصه اصلی آن خستگی شدید است و بیش از شش ماه طول می کشد. بین یک تا چهار میلیون نفر در ایالات متحده (حدود 2.5 درصد از مردم) علائم خستگی مزمن دارند، که می تواند باعث شود آنها فقط در حدود نیمی از انرژی خود را در طول روز استفاده کنند. CFS که بعضاً سندرم خستگی‌مزمن و اختلال عملکرد ایمنی نیز نامیده می شود، در نتیجه سایر شرایط سلامتی است.

برای تشخیص سندرم خستگی مزمن، ابتدا باید خستگی شدید داشته باشید که شش ماه یا بیشتر به طول انجامیده باشد و پزشک باید سایر علل احتمالی پزشکی مانند اختلال خواب، کم خونی یا افسردگی را رد کند. (در حالی که بیمار می تواند همزمان دچار افسردگی و سندرم خستگی‌مزمن شود، پزشک باید خستگی را که فقط با افسردگی همراه است رد کند).

همچنین باید چهار مورد از علائم خستگی مزمن زیر را داشته باشید:

• گلو درد
• مشکل در تمرکز یا حافظه کوتاه مدت
• غدد لنفاوی حساس به درد
• درد عضلانی
• درد در بیش از یک مفصل، اما بدون قرمزی و تورم
• سردردهای غیرمعمول
• خوابی که نمی تواند شما را سرحال کند
• احساس مریضی و کسالت حدود 24 ساعت پس از ورزش

در سندرم خستگی مزمن، خستگی شدید قبل از علائم دیگر بروز می کند، اگرچه بسیاری از افراد بیماری مشابه آنفولانزا را قبل از شروع خستگی طولانی مدت گزارش می کنند. سندرم خستگی‌مزمن همچنین گاهی اوقات با اضطراب، سندرم روده تحریک پذیر و فیبرومیالژیا همراه است.

چه عواملی باعث سندرم خستگی مزمن می شود؟‌

اگرچه بسیاری از محققان در حال مطالعه بر روی سندرم خستگی‌مزمن هستند، اما هیچ تحقیقی نتوانسته است تنها یک علت CFS را شناسایی کند. بلکه نظریه های دانشمندان مبنی بر این است که سندرم خستگی مزمن می تواند ناشی از یک یا چند مورد زیر باشد:

• عفونت ها. انواع ویروس ها (مانند ویروس Epstein Barr) برخی از انواع ویروس های تبخال و اخیراً ویروس خونیXMRV، با سندرم خستگی مزمن در ارتباط هستند.
• ژنتیک. برخی از افراد به دلیل خطر ارثی ممکن است مستعدتر باشند.
• مغز و اعصاب. تعاملی پیچیده بین انتقال دهنده های عصبی و هورمون ها می تواند ریشه سندرم خستگی‌مزمن باشد.
• ضربه یا تروما. هر نوع آسیبی که از خارج به بدن فرد وارد شود می تواند پس از درمان عاملی موثر در خستگی مزمن باشد.

علائم سندرم خستگی مزمن

علائم خستگی مزمن بین بیماران متفاوت است، اما خستگی شدید یا خستگی‌ مزمن که در کار یا فعالیت های روزمره تداخل ایجاد می کند، در این بیماری امری عادی است. بیماران همچنین ممکن است از درد و نوعی مه مغزی شکایت کنند که تمرکز و یادآوری وقایع یا جزئیات اخیر را دشوار می کند.

چه باید کرد؟

اگر ماه هاست احساس خستگی می کنید و نمی توانید فعالیت های روزمره خود را انجام دهید و هر کاری را برای بهتر شدن امتحان کرده اید، وقت آن است که به پزشک مراجعه کنید. مطالعات نشان می دهد که نزدیک به 80 درصد از افرادی که با سندرم خستگی مزمن زندگی می کنند، هرگز به طور رسمی تشخیص داده نشده اند و درمان مورد نیاز را انجام نمی دهند، اما داده ها همچنین نشان می دهد که تشخیص در اوایل دوره بیماری (قبل از دو سال) بهترین فرصت را به شما برای بهبود علائم از طریق درمان می دهد.

چگونه ورزش به آرتروز زانو کمک می کند

آرتروز میلیون ها نفر در سراسر جهان را درگیر می کند. استئوآرتریت (OA) و آرتریت روماتوئید (RA) دو نوع از متداول ترین آرتروزها هستند که هر دوی اینها اغلب به درد زانو منجر می شوند.

شاید انجام ورزش برای زانویی که دچار آرتروز است چندان منطقی به نظر نرسد، اما ورزش منظم می تواند درد آرتروز و سایر علائم مانند سفتی و تورم را کاهش داده و حتی تسکین دهد.

دلایل مختلفی برای ورزش آرتروز زانو وجود دارد:

• ورزش دامنه حرکتی مفصل را حفظ می کند.
• ورزش باعث تقویت عضلات حمایت کننده از مفصل می شود.
• عضلات قوی به مفصل کمک می کند تا فشار را جذب کند.

ورزش برای مفید بودن لازم نیست که سخت باشد. در حقیقت، ورزش های آرام و کم فشار برای آرتروز زانو بهترین هستند. این نوع تمرینات، فشار را بر روی مفصل به حداقل می رسانند زیرا انعطاف پذیری و قدرت آن را افزایش می دهند.

ورزش آرتروز زانو در خانه یا محل کار

بهترین تمرینات زانو ممکن است تمریناتی باشد که امکان انجام آن در خانه یا حتی در هنگام استراحت در اداره وجود داشته باشد. این نوع ورزش ها بسیار آسان، موثر و مناسب هستند و به تجهیزات خاصی نیاز ندارند. آنها را به آرامی و به تدریج انجام دهید و زمانیکه عضلات قوی تر شدند، تعداد تکرارها را افزایش دهید.

پس از آن، مطمئن شوید که چند حرکت کششی آرام برای جلوگیری از سفت شدن عضلات انجام دهید. در نظر بگیرید که یک روز در میان زانوها را ورزش دهید تا به عضلات پُر درد، استراحت دهید.

بالا آوردن پا (در حالت دراز کش)

1. به پشت روی زمین یا تخت دراز بکشید و بازوها در پهلو و انگشتان پا رو به بالا باشد.
2. در حالی که عضلات پا را سفت می کنید، پای خود را صاف نگه دارید و به آرامی آن را از چند سانتی متر بلند کنید.
3. عضلات شکم خود را محکم کنید تا کمرتان را به سمت پایین فشار داده شود.
4. در همین حالت پای خود را نگه دارید و تا 5 بشمارید، سپس پای خود را تا جایی که ممکن است به آهستگی پایین بیاورید.
5. این کار را تکرار کنید، سپس به پای دیگر بروید.

نکته: با یک ست چهار تایی برای هر پا شروع کنید.

خاصیت این ورزش: عضلات چهار سر ران را تقویت می کند، عضلات چهار سر ران، عضلات بزرگی در قسمت جلوی ران شما هستند که به مفاصل زانو متصل می شوند.

کشش همسترینگ (در حالت درازکش)

1. روی زمین یا تخت دراز بکشید.
2. یک پا را خم کرده و به آرامی بلند کنید سپس آن را به سمت سینه برگردانید.
3. دستها را پشت ران (نه زانو) پیوند دهید و پای خود را صاف کنید.
4. پای راست خود را به سمت صورتتان صاف کرده و بکشید تا جایی که احساس کشیدگی کنید.
5. 30 تا 60 ثانیه در این حالت بمانید، سپس زانوی خود را به آرامی خم کرده و پای خود را به سمت پایین بیاورید.

نکته: کشش را 1 بار روی هر پا انجام دهید.

خاصیت این ورزش: باعث کشش عضلات همسترینگ و قوی شدن آنها می شود. عضلاتی که پشت ران هستند و به زانوها متصل می شوند.

نیمه چمباتمه زدن

1. بایستید و پاها را به فاصله شانه از هم جدا کنید و دستان خود را در مقابل خود قرار دهید.
2. به آرامی زانوها را خم کنید تا زمانی که در حالت نیمه نشسته قرار بگیرید. در صورت لزوم برای حفظ تعادل از صندلی استفاده کنید.
3. پشت خود را صاف نگه دارید و سینه را بالا بکشید، سعی کنید به جلو خم نشوید.
4. در حالی که پاهایتان روی زمین صاف است، همین حالت را به مدت 5 ثانیه نگه دارید و سپس به آرامی به سمت بالا بایستید.

هنگام انجام این تمرین نباید درد داشته باشید.

نکته: 10 بار این تمرین را تکرار کنید، و به آرامی تا سه دور 10 تایی انجام دهید.

خاصیت این ورزش: عضلات جلو و پشت ران شما را به همراه عظلات باسن تقویت می کند.

یک پا آویزان

1. بین دو صندلی بایستید و آنها را نگه دارید تا تعادل داشته باشید.
2. یک پا را حدود 12 اینچ بلند کنید و جلوی خود نگه دارید.
3. در حالی که پشت خود را صاف نگه داشته اید، پای دیگر را خم کرده و بدن را چند سانتی متر پایین بیاورید، گویی که می خواهید روی صندلی بنشینید.
4. 5 ثانیه در این حالت بمانید و پشت خود را صاف کنید.
5. پاها را عوض کنید و این کار را تکرار کنید.

نکته: با یک دور چهار تایی برای هر پا شروع کنید و به آرامی تا سه دور افزایش دهید.

خاصیت این ورزش: باعث تقویت عضلات جلو و پشت ران و همچنین باسن می شود.

کشش پا

1. روی زمین بنشینید و هر دو پا صاف باشد. دستان خود در دو طرف باسن تثبیت کنید و پشت خود را صاف نگه دارید.
2. به آرامی یک زانو را خم کنید تا احساس کشیدگی کند، اما تا زمانی که دردناک نشود.
3. پای خود را به مدت 5 ثانیه در این وضعیت نگه دارید، سپس تا جایی که می توانید به آرامی پای خود را صاف کنید و دوباره 5 ثانیه نگه دارید.

نکته: هر زمان که فرد شروع به خستگی کرد، 10 مرتبه پاها را تکرار کرده و تغییر دهید.

خاصیت این ورزش: این تمرین عضلات چهار سر ران را نیز تقویت می کند.

چه نوع دیگری از تمرینات زانو بهترین عملکرد را دارد؟

پیاده روی یک شکل عالی از ورزش است. کم فشار است و از آنجا که یک ورزش تحمل وزن است، به تقویت عضلات و ساخت استخوان کمک می کند. کفش های خوب و محکم بپوشید. آهسته شروع کنید و به تدریج سرعت و مسافت خود را افزایش دهید تا بهترین نتیجه را بگیرید. تمرینات آبی یا پیاده روی در انتهای کم عمق استخر نیز برای تقویت عضلات و انعطاف پذیری زانو بسیار مناسب است. از آنجا که بدن در آب شناور است، باعث می شود تا فشار تقریباً به صفر برسد. در نتیجه مجبور هستید برای حرکت کردن، تلاش بیشتری کنید.

قبل و بعد از ورزش آرتروز زانو

اگر می توانید قبل از شروع ورزش به مدت 20 دقیقه یک پک حرارتی مرطوب روی مفصل زانوی خود قرار دهید. گرما آرامبخش است و خون را نیز به سطح می آورد، سفتی را کاهش می دهد و گاهی درد را تسکین می بخشد.

اگر از داروهای ضد درد استفاده می کنید، سعی کنید حدود 45 دقیقه قبل از ورزش آنها را مصرف کنید تا کنترل درد را در طول تمرین افزایش دهید.

پس از انجام ورزش ورزش آرتروز زانو، به مدت 10 تا 15 دقیقه کیسه یخ را روی زانوی پر درد خود قرار دهید. این کار به شما کمک می کند تا تورم ناشی از ورزش را کاهش دهید. همچنین به تسکین درد کمک خواهد کرد.

با احساس درد، هنگام انجام ورزش آرتروز زانو چه باید کرد؟

ناراحتی خفیف در حین ورزش امری طبیعی است. یک روز پس از ورزش نیز کمی دردناک است. اما اگر در حین ورزش کردن احساس درد، تورم یا سفتی شدید را تجربه کردید ورزش دادن مفصل آسیب دیده را متوقف کرده و به پزشک مراجعه کنید.

بر اساس اعلام مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا، افرادی که مبتلا به آرتروز زانو هستند باید حداقل 30 دقیقه در روز و پنج روز در هفته ورزش متوسط داشته باشند. حتی می توانید آن را به سه جلسه 10 دقیقه ای در روز تقسیم کنید، که به خوبی روش اول اثر می کند.

در طی چهار تا شش هفته ورزش کردن، باید تحرک بهتر و درد کمتری را تجربه کنید.

آرتروز چیست؟

آرتروز التهاب مفاصل است که می تواند یک یا چند مفصل را تحت تأثیر قرار دهد. بیش از 100 نوع مختلف آرتروز با علل و روش های مختلف درمان، وجود دارد،. دو نوع متداول آرتروز؛ اُستئوآرتريت (OA) و آرتریت روماتوئید (RA) هستند.

علائم آرتروز معمولاً با گذشت زمان بروز می کند، اما ممکن است به طور ناگهانی نیز ظاهر شود. آرتروز معمولاً در بزرگسالان بالای 65 سال دیده می شود، اما در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان نیز ممکن است ایجاد شود. آرتروز در زنان بیشتر از مردان و در افرادی که اضافه وزن دارند نیز شایع تر است.

علائم آرتروز چیست؟

درد، سفتی و تورم مفاصل شایعترین علائم آرتروز هستند. دامنه حرکتی شما نیز ممکن است کاهش یابد و قرمزی پوست اطراف مفصل را تجربه کنید. بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت متوجه بدتر شدن علائم در هنگام صبح می شوند.

در مورد آرتریت روماتوئید (RA)، به دلیل التهابی که فعالیت سیستم ایمنی بدن ایجاد می کند، ممکن است احساس خستگی یا کاهش اشتها داشته باشید. علاوه براین ممکن است کم خون شوید (به این معنی که تعداد گلبول های قرمز خون شما کاهش می یابد) یا کمی تب داشته باشید. RA شدید در صورت عدم درمان می تواند باعث تغییر شکل مفصل شود.

چه عواملی باعث آرتروز می شوند؟

غضروف یک بافت پیوندی محکم اما انعطاف پذیر در مفاصل شما است که با جذب فشار و شوک ایجاد شده هنگام حرکت و ایجاد فشار بر روی آنها، از مفاصل محافظت می کند. کاهش مقدار طبیعی بافت غضروف باعث ایجاد برخی از انواع آرتروز می شود.
ساییدگی و پارگی طبیعی باعث اُستئوآرتريت (OA)، یکی از رایج ترین اشکال آرتروز می شود. عفونت یا آسیب به مفاصل می تواند این تجزیه طبیعی بافت غضروف را تشدید کند. اگر سابقه بیماری در خانواده داشته باشید ممکن است خطر ابتلا به اُستئوآرتريت بیشتر باشد.
شکل متداول دیگر آرتروز یعنی RA، یک اختلال خود ایمنی است. این حالت زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بدن شما به بافت های بدن حمله کند. این حملات بر سینوویوم (بافتی نرم در مفاصل) تأثیر می گذارد. سینوویوم مایعی تولید می کند که غضروف را تغذیه و مفاصل را چرب می کند.
RA بیماری سینوویوم است که به یک مفصل حمله کرده و آن را از بین می برد. در نهایت می تواند منجر به تخریب استخوان و غضروف داخل مفصل شود.

علت دقیق حملات سیستم ایمنی بدن ناشناخته است. اما دانشمندان نشانگرهای ژنتیکی را کشف کرده اند که خطر ابتلا به RA را پنج برابر می کند.

چگونه آرتروز تشخیص داده می شود؟

اگر مطمئن نیستید برای تشخیص آرتروز به چه پزشکی باید مراجعه کنید، مراجعه به پزشک عمومی اولین قدم است. پزشک یک معاینه فیزیکی برای بررسی مایعات در اطراف مفاصل، مفاصل گرم یا قرمز و دامنه حرکتی محدود در مفاصل انجام می دهد. در صورت نیاز، پزشک می تواند شما را به یک متخصص ارجاع دهد.

اگر علائم شدیدی را تجربه می کنید، می توانید در همان ابتدا به یک روماتولوژیست مراجعه کنید. این کار ممکن است به تشخیص و درمان سریعتر منجر شود.

استخراج و تجزیه و تحلیل سطح التهاب در خون و مایعات مفصل می تواند به پزشک کمک کند تا تشخیص دهد شما چه نوع آرتروزی دارید. آزمایش خون که انواع خاصی از آنتی بادی ها مانند آنتی سی سی پی، فاکتور روماتوئید (RF) و آنتی بادی ضد هسته (ANA) بررسی می کند نیز از دیگر آزمایش های تشخیصی است.

پزشکان معمولاً از اسکن های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، ام آر آی و سی تی اسکن برای تولید تصویری از استخوان ها و غضروف های شما استفاده می کنند. دلیل تصویربرداری این است که پزشکان با این کار می توانند سایر علل علائم شما مانند خار استخوان را رد کنند.

آرتروز چگونه درمان می شود؟

هدف اصلی از درمان، کاهش درد و جلوگیری از آسیب بیشتر به مفاصل شما است. در طول درمان یاد خواهید گرفت که از نظر کنترل درد چه چیزی برای شما بهتر است. برخی از افراد پدهای گرمایی و بسته های یخ را تسکین دهنده می دانند. برخی دیگر برای جلوگیری از فشار روی مفاصل دردناک از وسایل کمک حرکتی مانند عصا یا واکر استفاده می کنند.

بهبود عملکرد مفصلی شما نیز مهم است. ممکن است پزشک برای دستیابی به بهترین نتیجه ترکیبی از روش های درمانی را برای شما تجویز کند.

دارو

انواع مختلفی از داروها آرتروز را درمان می کنند:

• مسکن‌ها، مانند هیدروکدون (ویکودین) یا استامینوفن (تایلنول) برای کنترل درد موثر هستند، اما به کاهش التهاب کمک نمی کنند.

• داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID)، مانند ایبوپروفن (Advil) و سالیسیلات ها به کنترل درد و التهاب کمک می کنند. سالیسیلات ها می توانند خون را رقیق کنند، بنابراین باید با احتیاط با داروهای دیگر رقیق کننده خون استفاده شوند.

• کرم های منتول یا کپسایسین مانع انتقال علائم درد از مفاصل شما می شوند.

• سرکوب کننده های سیستم ایمنی مانند پردنیزون یا کورتیزون به کاهش التهاب کمک می کنند.

اگر RA داشته باشید، پزشک ممکن است برای شما کورتیکواستروئیدها یا داروهای ضد رطوبت اصلاح کننده بیماری (DMARD) تجویر کند، این داروها سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کنند. همچنین داروهای بدون نسخه یا با نسخه زیادی برای درمان OA در دسترس است.

عمل جراحي

جراحی برای جایگزینی مفصل خود با مفصل مصنوعی ممکن است یک گزینه باشد. این نوع جراحی معمولاً برای جایگزینی باسن و زانو انجام می شود.

اگر آرتروز در انگشتان یا مچ دست شدیدتر باشد، پزشک ممکن است هم جوشی مفصلی را انجام دهد. در این روش انتهای استخوان های شما به هم قفل می شوند تا زمانی که خوب شده و یکی شوند.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی شامل تمریناتی است که به تقویت عضلات اطراف مفصل آسیب دیده کمک می کند. فیزیوتراپی از اجزای اصلی درمان آرتروز است.
چه تغییراتی در سبک زندگی می تواند به افراد مبتلا به آرتروز کمک کند؟
کاهش وزن و حفظ وزن سالم خطر ابتلا به OA را کاهش می دهد و در صورت داشتن علائم می تواند علائم را کاهش دهد.

داشتن رژیم غذایی سالم برای کاهش وزن مهم است. انتخاب یک رژیم غذایی با مقدار زیادی آنتی اکسیدان مانند میوه های تازه، سبزیجات و گیاهان می تواند به کاهش التهاب کمک کند. از دیگر غذاهای کاهش دهنده التهاب می توان به ماهی و آجیل اشاره کرد.

غذاهایی که در صورت داشتن آرتروز باید کمتر مصرف کنید یا اصلا مصرف نکنید شامل غذاهای سرخ شده، غذاهای فرآوری شده، لبنیات و مصرف زیاد گوشت هستند.

برخی تحقیقات همچنین نشان می دهد که آنتی بادی های گلوتن ممکن است در افراد مبتلا به RA وجود داشته باشد. رژیم غذایی بدون گلوتن ممکن است علائم و پیشرفت بیماری را بهبود بخشد. مطالعه‌ای در سال 2015 رژیم غذایی بدون گلوتن را برای همه افرادی توصیه می کند که مبتلا به بیماری بافت همبند تمایز نیافته هستند.

ورزش منظم باعث انعطاف پذیری مفاصل می شود. شنا غالباً برای افراد مبتلا به آرتروز، نوع خوبی از ورزش است زیرا به دلیل دویدن و راه رفتن به مفاصل شما فشار نمی آورد. تحرک مهم است، اما باید مطمئن باشید که در صورت لزوم استراحت کنید و از تحرک بیش از حد خودداری کنید.

تمریناتی که در خانه می توانید امتحان کنید شامل موارد زیر است:

• شیب سر، چرخش گردن و سایر تمرینات برای تسکین درد در گردن
• خم کردن انگشت و خم کردن شست برای تسکین درد در دست ها
• بالا آوردن پا، کشش همسترینگ و سایر تمرینات آسان برای آرتروز زانو

چشم انداز طولانی مدت برای افراد مبتلا به آرتروز چیست؟

با وجود اینکه هیچ درمانی برای آرتروز وجود ندارد، درمان مناسب می تواند تا حد زیادی علائم شما را کاهش دهد.

علاوه بر روش های درمانی که پزشک توصیه می کند، انجام تغییراتی در سبک زندگی ممکن است به شما در مدیریت و کنترل آرتروز کمک کند.