15 فروردین
دانستنیها

لیست داروهای فشار خون بالا

فشار خون بالا می تواند منجر به بسیاری از مشکلات جدی مانند حمله قلبی، نارسایی قلبی، سکته مغزی و بیماری های کلیوی شود. درمان زودرس فشار خون در جلوگیری از این مشکلات و سایر بیماری ها بسیار مهم است.

ده ها داروی مختلف می توانند به درمان فشار خون بالا کمک کنند. به این داروها ضد فشار خون گفته می شود. داروهای فشار خون بالا به دسته های مختلفی تقسیم شده اند، که هر یک متفاوت عمل می کنند و عوارض جانبی متفاوتی دارند.

با وجود گزینه های بسیار زیاد، یافتن بهترین گزینه ممکن است نیاز به کمی وقت و حوصله داشته باشد. پزشک با شما همکاری خواهد کرد تا بهترین برنامه درمانی را برای شما پیدا کند که ممکن است شامل یک یا چند دارو باشد.

 

دیورتیک (داروهای ادرار آور)

داروهای ادرار آور از جمله متداول ترین داروهای فشار خون بالا هستند. این داروها به کلیه ها کمک می کنند تا از آب اضافی و سدیم یا نمک، خلاص شوند. این کار، میزان خونی که باید از رگ های خونی شما عبور کند را کاهش می دهد و باعث کاهش فشار خون می شود.

سه نوع عمده دیورتیک وجود دارد: داروهای تیازید، پتاسیم و دیورتیک‌های حلقه ای. دیورتیک های تیازید به طور کلی عوارض جانبی کمتری نسبت به بقیه دارند. این امر به ویژه هنگامی صادق است که در دوزهای کم تجویز می شود و به طور کلی در درمان فشار خون بالا در شروع این بیماری، استفاده می شود.

نمونه هایی از دیورتیک های تیازید عبارتند از:

  • کلورتالیدون
  • کلروتیازید (دیوریل)
  • هیدروکلروتیازید (هیدرودوریل، میکروزاید)
  • اینداپامید (لوزول)
  • متولازون (زاروکسولین)

 

نمونه هایی از داروهای ادرار آور پتاسیم شامل:

  • آمیلوراید (میدامور)
  • اسپیرونولاکتون (آلداکتون)
  • تریامترن (دیرنیوم)

 

نمونه هایی از دیورتیک های حلقه ای عبارتند از:

  • بومتانید (بومکس)
  • فوروزماید (لاسیکس)
  • تورسماید

 

نمونه هایی از دیورتیک های ترکیبی عبارتند از:

  • هیدروکلراید آمیلوراید / هیدروکلروتیازید (مدر)
  • اسپیرونولاکتون / هیدروکلروتیازید (آلداکتازید)
  • تریامترن / هیدروکلروتیازید (دیازید، مکسید)

 

 

مسدود کننده های بتا

بتا-بلاکرها (مسدود کننده های بتا) از عملکرد مواد شیمیایی تحریک کننده قلب در بدن جوگیری می کنند. این امر باعث می شود قلب شما با سرعت و نیروی کمتری تپیده شود. در این حالت قلب شما با هر ضربان، خون کمتری از طریق رگ های خونی پمپ می کند، بنابراین فشار خون کاهش می یابد.

نمونه هایی از این داروهای فشار خون بالا عبارتند از:

  • آسبوتولول (سکترال)
  • آتنولول (تنورمین)
  • بتاکسولول (کرلون)
  • بیسوپرولول
  • بیسوپرولول / هیدروکلروتیازید
  • متوپرولول تارتارات
  • متوپرولول سوکسینات
  • نادولول
  • پیندولول
  • پروپرانولول
  • سلوتول (بتاپاس)
  • تیمولول

 

مهارکننده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین (ACE)

مهار کننده های ACE بدن را از ساخت هورمونی به نام آنژیوتانسین 2 که باعث تنگ شدن رگ های خونی می شود، جلوگیری می کنند. این داروها با کمک به رگ های خونی منقبض شده برای عبور خون بیشتر، فشار خون را پایین می آورند.

نمونه هایی از مهار کننده های ACE عبارتند از:

  • بنازپریل (لوتنسین)
  • کاپتوپریل (کاپوتن)
  • انالاپریل (واسوتک)
  • فوزینوپریل (مونوپریل)
  • لیزینوپریل
  • موکسی پریل (یونیواسک)
  • پریندوپریل (Aceon)
  • کویناپریل (Accupril)
  • رامیپریل (آلتاس)
  • تراندولاپریل (ماویک)

 

انسداد کننده های گیرنده های آنژیوتانسین 2 (ARB)

این دسته از داروها نیز از رگهای خونی در برابر آنژیوتانسین 2 محافظت می کنند. برای سفت شدن رگهای خونی، آنژیوتانسین 2 باید با یک محل گیرنده ترکیب شود. این انسداد کننده ها از وقوع این امر جلوگیری می کنند. در نتیجه، فشار خون پایین می آید.

نمونه هایی از ARB عبارتند از:

  • کاندسارتان (آتاکاند)
  • اپروزارتان (توتن)
  • ایربزارتان (آواپرو)
  • لوزارتان (کوزار)
  • تلمیزارتان (میکاردیس)
  • والزارتان (دیووان)

 

مسدود کننده های کانال کلسیم

عضلات برای حرکت کردند به کلسیم نیاز دارند تا به داخل و خارج سلولهای عضلانی جریان یابند. مسدود کننده های کانال کلسیم از ورود کلسیم به سلول های عضلانی صاف قلب و رگ های خونی جلوگیری می کنند.

این امر باعث می شود قلب با نیروی کمتری تپیده و به آرامش عروق کمک کند. در نتیجه، فشار خون کاهش می یابد.

نمونه هایی از این داروها عبارتند از:

  • آملودیپین
  • دیلتیازم
  • فلودیپین (پلندیل)
  • ایزرادیپین
  • نیکاردیپین
  • نیفدیپین
  • نیزولدیپین (سولار)
  • وراپامیل
  • مسدود کننده های آلفا

 

در موقعیت های خاص، بدن شما هورمون هایی به نام کاتکول آمین ایجاد می کند. این هورمون ها می توانند به قسمت هایی از سلول ها موسوم به گیرنده های آلفا متصل شوند. وقتی این اتفاق می افتد، رگ های خونی شما باریک می شود و قلب شما با سرعت و شدت بیشتری می تپد. این اقدامات باعث بالا رفتن فشار خون شما می شود.

آلفا بلاکرها به منظور جلوگیری از اتصال کاتکول آمین ها به گیرنده های آلفا عمل می کنند. در نتیجه، خون می تواند آزادتر از طریق رگ های خونی جریان یابد و قلب شما به طور طبیعی می تپد. این کار به کاهش فشار خون کمک می کند.

نمونه هایی از آلفا بلاکرها عبارتند از:

  • دوکسازوسین (کاردورا)
  • پرازوسین (مینی پرس)
  • ترازوسین (هایترین)

 

مسدود کننده های آلفا بتا

مسدود کننده های آلفا بتا یک اثر ترکیبی دارند. آنها مانع اتصال هورمون های کاتکول آمین به گیرنده های آلفا و بتا می شوند. بنابراین، مانند آلفا بلاکرها می توانند انقباض عروق خونی را کاهش دهند. آنها همچنین مانند بتا-بلاکرها سرعت و نیروی ضربان قلب را کاهش می دهند.

نمونه هایی از مسدود کننده های آلفا بتا عبارتند از:

  • کارودیلول (کورگ)
  • لابتالول

 

 

آگونیست های مرکزی

این داروها مانع از ارسال پیام آزادسازی آمین ها به سیستم عصبی توسط مغز می شوند. در نتیجه، قلب به سختی پمپاژ نمی کند و خون به راحتی جریان می یابد و فشار خون را کاهش می دهد.

نمونه هایی از آگونیست های مرکزی عبارتند از:

  • متیلدوپا (آلدومت)
  • کلونیدین (کاتاپرس)
  • گوانفاسین (تنکس)

 

 

گشاد کننده های عروق

گشادکننده های عروق، عضلات دیواره رگ های خونی خصوصاً رگهای کوچک به نام شریان را شل می کنند، این کار باعث می شود خون به راحتی در رگ های خونی جریان یابد در نتیجه، فشار خون پایین می آید.

نمونه هایی از گشادکننده های عروق عبارتند از:

  • هیدرالازین (آپرسولین)
  • ماینوکسیدیل (لونیتن)
  • آنتاگونیست های گیرنده آلدوسترون

 

آنتاگونیست های گیرنده آلدوسترون با جلوگیری از یک ماده شیمیایی به نام آلدوسترون کار می کنند. این عمل میزان مایعات بدن را کاهش می دهد که به کاهش فشار خون کمک می کند.

نمونه هایی از آنتاگونیست های گیرنده آلدوسترون عبارتند از:

  • اپلرنون (اینسپرا)
  • اسپیرونولاکتون (آلداکتون)

 

مهارکننده های مستقیم رنین

نوع جدیدی از داروهای فشار خون مهارکننده های مستقیم رنین (DRI) نامیده می شوند. این داروها ماده‌ای شیمیایی در بدن شما به نام رنین را مسدود می کنند. این عمل به باز شدن رگ های خونی شما کمک می کند و باعث کاهش فشار خون می شود.

تنها نوع DRI که در حال حاضر در ایالات متحده موجود است:
آلیسکیرن (تکتورنا)

 

تذکر:

این داروها را بدون دستور پزشک مصرف نکنید.

 

منبع: healthline.com

 

14 فروردین
دانستنیها

10 گیاه که می توانند به کاهش فشار خون کمک کنند

فشار خون بالا که بیماری فشار خون نیز نامیده می شود، تقریبا نیمی از بزرگسالان آمریکایی را تحت تأثیر قرار می دهد .

این بیماری متداول ترین عامل خطر قابل پیشگیری برای بیماری های قلبی است.

در این مقاله تحقیقات علمی در مورد 10 گیاه و ادویه جات که ممکن است به کاهش فشارخون کمک کنند، مورد بررسی قرار گرفته است. با ما در داروخانه آنلاین دیجی دارو همراه شوید.

 

کنترل فشار خون بالا

برای اینکه بدانید مبتلا به فشار خون بالا هستید باید یکی موارد زیر داشته باشید:

  • فشار خون سیستولیک (بالاترین عدد) بیش از 130 میلی متر جیوه
  • فشار خون دیاستولیک (تعداد پایین) بیش از 80 میلی متر جیوه
  • مقادیر سیستولیک و دیاستولیک هر دو بالاتر از مقادیر فوق باشد.

 

شما می توانید فشارخون را با داروهایی مانند مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) و مسدود کننده های کانال کلسیم کنترل کنید.

بسیاری از تغییرات رژیم غذایی و سبک زندگی نیز می توانند فشار خون شما را کاهش دهند و خطر ابتلا به بیماری های قلبی را کاهش دهند.

در حقیقت، مطالعات نشان داده است که برخی از گیاهان و ادویه ها ممکن است سطح فشارخون را کاهش دهند ، بنابراین ممکن است بخواهید این مواد را به رژیم غذایی خود اضافه کنید.

قبل از استفاده از هر یک از گیاهان زیر، حتماً با پزشک خود مشورت کنید.

در ادامه 10 گیاه ذکر شده است که ممکن است به کاهش فشار خون کمک کنند.

 

 

1. ریحان

ریحان گیاهی خوش طعم است که در انواع مختلف وجود دارد. این گیاه در پزشکی یک گیاه جایگزین داروی بسیار محبوب است زیرا سرشار از ترکیبات مختلف قدرتمند است.

ریحان شیرین سرشار از اوژنول است. تحقیقات این آنتی اکسیدان گیاهی را به بسیاری از مزایای سلامتی از جمله کاهش فشارخون مرتبط کرده است.

مطالعات نشان می دهد که اوژنول با عملکرد به عنوان مسدود کننده کانال طبیعی کلسیم، ممکن است به کاهش فشار خون کمک کند.

مسدود كننده هاي كانال كلسيم از حركت كلسيم به داخل قلب و سلول هاي شرياني جلوگيري كرده و به عروق خوني اجازه مي دهد تا آرام شوند.

مطالعات حیوانی نشان داده است که عصاره های شیرین ریحان به شل شدن رگ های خونی و نازک شدن خون کمک می کنند، که به نوبه خود منجر به کاهش فشار خون می شود.

با این حال، دانشمندان باید تحقیقات بیشتری انجام دهند تا بررسی کنند که آیا ریحان به کاهش فشارخون در انسان کمک می کند یا خیر؟

 

2. جعفری

جعفری گیاهی محبوب در غذاهای آمریکایی، اروپایی و خاورمیانه است. این گیاه بومی مدیترانه از نظر تغذیه ای خواص چشمگیری دارد.

جعفری حاوی ترکیبات مختلفی مانند ویتامین C و کاروتنوئیدهای رژیمی است که ممکن است فشار خون را کاهش دهد.

چند مطالعه نشان داده است که آنتی اکسیدان های کاروتنوئید، فشارخون و کلسترول بد (LDL) را به عنوان عوامل خطر ابتلا به بیماری های قلبی، کاهش می دهند.

مطالعات حیوانی نشان داده است که جعفری با عملکردی مشابه مسدود کننده کانال کلسیم، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک را کاهش می دهد. مسدود کننده کانال کلسیم نوعی دارو است که به آرامش و گشاد شدن رگ های خونی کمک می کند.

با این حال، تحقیقات انسانی محدودی در مورد جعفری و فشار خون وجود دارد. برای درک بهتر اثرات آن لازم است تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام شود.

 

3. دانه های کرفس

دانه های کرفس که تخم کرفس نیز نامیده می شود، ادویه ای همه کاره به حساب می آید که دارای مواد مغذی مختلفی مانند آهن، منیزیم، منگنز، کلسیم و فیبر است.
برخی تحقیقات نشان می دهد که دانه های کرفس ممکن است به کاهش فشار خون کمک کند.

یک مطالعه اثر عصاره دانه کرفس بر فشارخون در موش صحرایی را بررسی کرده است. این مطالعه نشان می دهد عصاره دانه کرفس تاثیری در موش های با فشار خون طبیعی ندارد، اما باعث کاهش فشارخون در موشهای صحرایی با فشارخون بالا می شود.

محققان دریافته اند که ترکیبات موجود در عصاره دانه کرفس ممکن است با عملکرد به عنوان مسدود کننده کانال طبیعی کلسیم، به کاهش فشار خون کمک کنند.

علاوه بر این، دانه کرفس منبع خوبی از فیبر غذایی است که با کاهش فشار خون ارتباط دارد.

همانطور که گفته شد، فقط چند مطالعه در مورد دانه کرفس و فشارخون وجود دارد. دانشمندان باید تحقیقات انسانی بیشتری را در این زمینه انجام دهند.

 

4. پنجه گربه چینی

مدتهاست که مردم از پنجه گربه چینی در طب سنتی چین برای درمان انواع بیماری ها از جمله فشار خون بالا استفاده می کنند.

نام علمی آن Uncaria rhynchophylla است و به آن Gou-Teng یا Chotoko نیز گفته می شود.

با این حال، آن را با پنجه گربه (Uncaria tomentosa) اشتباه نگیرید. این گیاه با وجود شکل ظاهری مشابه، منشأ متفاوت و خاصیت شیمیایی متفاوتی دارد.

پنجه گربه چینی حاوی ترکیبات مختلفی مانند هیرسوتین و رینکوفیلین است. مطالعات حیوانی نشان داده است که این ترکیبات ممکن است با عملکرد عنوان مسدود کننده های طبیعی کانال کلسیم ، فشار خون را کاهش دهند.

بعلاوه، این ترکیبات ممکن است رگهای خونی را برای تولید اکسید نیتریک تحریک کنند، که یک ترکیب شیمیایی است که به رگ های خونی کمک می کند تا شل و گشاد شوند.

مطالعات حیوانی نشان می دهد که مصرف عصاره پنجه گربه چینی یا ترکیبات آن فشار خون را کاهش داده و به جریان خون کمک می کند. با این حال مطالعات انسانی هنوز در این زمینه محدود است.

 

5. باکوپا مونیری

باکوپا مونیری (Bacopa monnieri) گیاهی است که در مناطق باتلاقی در جنوب آسیا رشد می کند. پزشکان داروی آیورودا از آن برای درمان بیماری های مختلف، از جمله اضطراب، مشکلات حافظه و فشار خون بالا استفاده می کنند.

در مطالعات حیوانی، باکوپا مونیری با تحریک رگ های خونی برای آزاد سازی اکسید نیتریک به کاهش فشارخون سیستولیک و دیاستولی کمک کرد.

یک مطالعه 12 هفته ای روی انسان بر روی 54 فرد بزرگسال سالم، تأثیرات باکوپا مونیری بر حافظه، اضطراب، افسردگی و فشار خون را بررسی کرده است.

بر اساس مطالعه دیگر، این گیاه با وجود اینکه جنبه های ذهنی را بهبود می بخشد، بر فشارخون تأثیر نمی گذارد.

اگرچه یافته های مطالعات حیوانی امیدوار کننده است، اما تأثیرات باکوپا مونیری بر فشار خون در انسان هنوز مشخص نیست. دانشمندان باید تحقیقات بیشتری در مورد اثرات این گیاه انجام دهند.

 

6. سیر

سیر سرشار از ترکیبات مفید برای قلب است.
به طور خاص، سیر حاوی ترکیبات گوگردی مانند آلیسین است که احتمالا به افزایش جریان خون و آرامش رگ ها کمک می کند. در مجموع، این عوامل ممکن است به کاهش فشار خون کمک کنند.

مروری بر 12 مطالعه در بیش از 550 فرد مبتلا به فشارخون نشان داد که مصرف سیر به ترتیب به طور متوسط 8.3 میلی متر جیوه و 5.5 میلی متر جیوه فشارخون سیستولیک و دیاستولیک را کاهش می دهد. این کاهش مشابه اثرات داروهای فشارخون بود.

یک مطالعه 24 هفته ای روی 30 نفر نشان داد که1500-600 میلی گرم عصاره سیر به همان اندازه داروی آتنولول در کاهش فشار خون موثر است.

 

7. آویشن

آویشن گیاهی معطر و طعم دار محسوب می شود که دارای ترکیبات سالم بی شماری است.

رزمارینیک اسید یکی از این ترکیبات است. تحقیقات آن را با مزایای زیادی مانند کاهش التهاب و سطح قند خون و همچنین افزایش جریان خون مرتبط دانسته است. همچنین ممکن است به کاهش فشار خون کمک کند.

مطالعات حیوانی نشان داده است که مصرف اسید رزمارینیک با مهار آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) به میزان قابل توجهی به کاهش فشار خون سیستولیک کمک می کند.

ACE مولکولی است که رگ های خونی را باریک می کند و فشارخون را افزایش می دهد. بنابراین، مهار آن ممکن است فشار خون را کاهش دهد.

مطالعات حیوانی دیگر نشان داده است که مصرف عصاره آویشن عوامل خطر بیماری قلبی مانند کلسترول تام، کلسترول بد (LDL)، تری گلیسیرید و فشار خون را کاهش می دهد.

با این وجود، تحقیقات انسانی محدودی در مورد آویشن و فشار خون وجود دارد. دانشمندان برای تحقیق در مورد این تأثیرات در انسان باید بررسی های بیشتری انجام دهند.

 

8. دارچین

دارچین ادویه ای معطر است که از پوست داخلی درختان از تیره سیناموموم ها حاصل می شود.

مردم قرن ها در طب سنتی از آن برای درمان بیماری های قلبی از جمله فشار خون بالا استفاده می کردند.

گرچه کاملاً مشخص نشده است که چطور دارچین فشار خون را کاهش می دهد، تحقیقات حیوانی نشان می دهد که می تواند به اتساع و شل شدن رگ های خونی کمک کند.

بررسی 9 مطالعه شامل 641 شرکت کننده نشان داد که مصرف دارچین به ترتیب متوسط 6.2 میلی متر جیوه و 3.9 میلی متر جیوه فشار خون سیستولیک و دیاستولیک را کاهش می دهد. در این مطالعات، وقتی افراد دارچین را بیش از 12 هفته به طور مداوم مصرف کردند، این اثر بیشتر شد.

علاوه بر این، بررسی 3 مطالعه شامل 139 شرکت کننده با دیابت نوع 2، اثرات مصرف دارچین را بر این نوع دیابت نشان داده است.

کسانی که بیش از 12 هفته 2400-500 میلی گرم دارچین روزانه مصرف می کردند، به طور متوسط 5.39 میلی متر جیوه در فشار خون سیستولیک و 2.6 میلی متر جیوه در فشار خون دیاستولیک کاهش داشته اند.
مصرف دارچین در وعده های غذایی آسان است. علاوه بر این، مکمل های دارچین غلیظ گزینه دیگری است که به جای دارچین می توان استفاده کرد.

 

9. زنجبیل

زنجبیل گیاهی فوق العاده همه کاره است و یک جایگزین دارویی پرمصرف محسوب می شود.
مردم قرن ها از آن برای بهبود بسیاری از جنبه های سلامت قلب مانند گردش خون، سطح کلسترول و فشار خون استفاده کرده اند.

مطالعات انسان و حیوانات نشان داده است که مصرف زنجبیل از چند طریق باعث کاهش فشارخون می شود. این ماده به مانند مسدود کنندۀ کانال کلسیم طبیعی و مهار کنندۀ طبیعی ACE عمل می کند.

مسدود کننده های کانال کلسیم و مهار کننده های ACE انواع داروهای فشار خون هستند.

یک مطالعه در بیش از 4000 نفر نشان داده است کسانی که در بین آزمایش شوندگان، بیشترین زنجبیل را مصرف کرده اند(2 تا 4 گرم در روز) کمترین خطر ابتلا به فشار خون بالا را دارند.

زنجبیل خوشمزه است و به راحتی همراه با وعده های غذایی وارد رژیم غذایی می شود. همچنین می توانید مکمل های زنجبیل را به جای آن استفاده کنید.

 

10. هل

هل ادویه ای لذیذ و با طعم کمی شیرین و تند است. این ماده حاوی آنتی اکسیدان های مختلفی است که ممکن است به کاهش فشار خون کمک کند.

یک مطالعه 12 هفته ای بر روی 20 بزرگسال مبتلا به فشار خون بالا نشان داده است که مصرف روزانه 3 گرم پودر هل به طور قابل توجهی فشارخون را کاهش می دهد، تا جایی که فشار خون به حد طبیعی می رسد.

مطالعات آزمایشگاهی و حیوانی نشان می دهد که هل می تواند به عنوان مسدود کنندۀ طبیعی کانال کلسیم و ادرارآور به کاهش فشار خون کمک کند. ادرار آور ترکیبی است که به دفع آّب جمع شده در بدن از طریق ادرار کمک می کند.

در حالی که این یافته ها امیدوار کننده است، تحقیقات در این زمینه هنوز کاملاً جدید است. بنابراین، دانشمندان نیاز به انجام مطالعات اضافی برای بررسی بیشتر اثرات هل در انسان دارند.

هل به آسانی در دسترس است و می توانید آن را در پخت و پز با غذاهای مختلف ترکیب کنید. متناوباً، شما می توانید یک مکمل یا عصاره هل را با راهنمایی پزشک خود مصرف کنید.

 

حرف آخر

فشار خون بالا متداول ترین عامل خطرناک و قابل پیشگیری برای بیماری های قلبی است. این بیماری تقریبا نیمی از بزرگسالان آمریکایی را تحت تأثیر قرار می دهد.

بهترین روش برای کنترل فشار خون بالا از طریق ترکیبی از داروهای مناسب، رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و انجام رفتارهای سالم در زندگی است.

همانطور که گفته شد، چند گیاه و ادویه امیدوار کننده وجود دارد که گنجاندن آنها در رژیم غذایی ممکن است به کاهش فشار خون کمک کند.

این گیاهان شامل ریحان، جعفری، دانه های کرفس، پنجه گربه چینی، باکوپا مونیری، سیر، آویشن، دارچین، زنجبیل و هل است که در این مطلب به آنها اشاره مختصری شد.

به خاطر داشته باشید که بسیاری از گیاهان و ادویه ها ممکن است با داروهای رایج رقیق کننده خون تداخل داشته باشند و بسیاری از عصاره ها و مکمل هایی که در بالا بحث شد فاقد تحقیقات ایمنی کافی هستند.

به همین دلیل، همیشه در مورد انتخاب گیاهان و ادویه هایی که می خواهید در رژیم غذایی خود استفاده کنید با یک پزشک متخصص مشورت کنید و هرگز بدون مشورت با آنها، مصرف داروهای فشار خون را قطع نکنید.

14 فروردین
دانستنیها

نحوه استفاده از پیریتیون زینک در مراقبت از پوست

زینک پیریتیون که به آن پیریتیون زینک نیز می گویند، دارای خواص ضد باکتریایی، ضد میکروبی و ضد قارچی است که به درمان درماتیت سبورئیک (شوره سر)، پسوریازیس پوست سر و آکنه کمک می کند.

این ماده می تواند از رشد عامل اصلی ایجاد شوره یعنی قارچ جلوگیری کند. همانطور که از نام آن پیداست، پیریتیون زینک از عنصر شیمیایی زینک (روی) گرفته شده و در انواع محصولات مراقبت از پوست و مو استفاده می شود.

 

شامپو پیریتیون زینک

پیریتیون زینک در بسیاری از شامپوهای ضد شوره وجود دارد. این منبع ضد قارچ، ضد باکتری و ضد میکروب است، به این معنی که می تواند قارچ ها، باکتری ها و میکروارگانیسم هایی را از بین ببرد که ممکن است به خارش و پوسته پوسته شدن پوست سر کمک کنند.

هنگام استفاده از شامپو پیریتیون زینک، دستورالعمل های موجود در روی ظرف آن را دنبال کنید، اما به طور کلی باید به ترتیب زیر عمل کنید:

پوست سر خود را مرطوب کنید.
شامپو را روی سر بمالید سپس ماساژدهید تا کف کند.
بگذارید یک دقیقه روی سر شما بماند.
کاملاً بشویید.

 

کرم پیریتیون زینک

شوره سر اغلب پوست سر را تحت تأثیر قرار می دهد، اما می تواند لکه های خشن و پوسته پوستی نیز ایجاد کند. کرم زینک پیریتیون برای درمان شوره سر یا پسوریازیس بدن استفاده می شود.

برای درمان درماتیت سبورئیک (شوره سر) خفیف، بنیاد ملی اگزما استفاده روزانه از پاک کننده حاوی 2 درصد پیریتیون زینک و به دنبال آن مرطوب کننده را پیشنهاد می کند. همچنین می توانید روزانه کرم را با استفاده از لایه نازک روی ناحیه آسیب دیده استفاده کنید.

 

شستشوی صورت پیرتیون زینک

شستشوی صورت پیرتیون زینک می تواند به کاهش قرمزی و خارش مرتبط با درماتیت سبورئیک در روی صورت کمک کند. علاوه بر این باعث می شود برخی از چربی های مرتبط با اگزما و درماتیت سبورئیک کاهش یابد.

برخی شواهد نشان می دهد که استفاده از صابون دارویی حاوی 2 درصد پیریتیون روی می تواند به پاکسازی آکنه کمک کند.

 

عوارض جانبی بالقوه پیریتون زینک

پیریتیون زینک به منظور استفاده به صورت شامپوی شوره سر بدون نسخه (OTC) تأیید شده است، اما باید فقط به صورت موضعی استفاده گردد. اگر در چشم، دهان یا بینی قرار بگیرد احتمالا باعث ایجاد سوزش یا گزش شود.
سایر عوارض جانبی ممکن است سوزش یا قرمزی و در موارد نادر تاول زدن باشد. قبل از استفاده از پیریتیون روی، اگر باردار یا شیرده هستید با پزشک خود صحبت کنید. در صورت بلعیدن پیریتین زینک، بلافاصله با پزشک مشورت کنید.

 

پیریتیون زینک در مقابل سولفید سلنیوم

سولفید سلنیوم یک درمان موضعی ضد قارچ است که باعث کاهش رشد قارچ در پوست سر یا بدن می شود و به دو صورت نسخه ای و بدون نسخه موجود است.

سولفید سلنیوم مانند پیرتیون زینک معمولاً در شامپوهای ضد شوره یافت می شود و این دو ماده می توانند مکمل یکدیگر باشند. نظر بر این است که سلنیوم سولفید کمی قوی تر است و اگر مدت زیادی روی پوست سر بماند می تواند تحریک کننده باشد. این ماده به طور طبیعی به رنگ نارنجی روشن است، بنابراین شامپوها یا محصولات مراقبت از پوست حاوی سولفید سلنیوم معمولاً رنگ هلویی دارند.

 

حرف آخر

زینک پیریتیون که به پیریتیون زینک نیز معروف است، ماده رایج در شامپوهای ضد شوره است، اما می تواند در درمان پسوریازیس، اگزما و آکنه نیز موثر باشد. این امکان به دلیل خواص ضد میکروبی، ضد باکتریایی و ضد قارچی آن است.

این شامپوها فقط برای استفاده موضعی کاربرد دارند و در صورت تماس با چشم، بینی یا دهان ممکن است باعث سوزش یا گزش شوند.

اگر باردار هستید یا کودکی دارید که می خواهید برای شستشوی او از محصولی حاوی پیریتون زینک استفاده کنید هرگز این کار را بدون مشورت با پزشک انجام ندهید.

13 فروردین
دانستنیها

مکمل های روی (زینک)؛ انواع، فواید و عوارض جانبی

روی (زینک) یک ریز مغذی ضروری است که تقریباً برای همه جنبه های سلامتی شما بسیار مهم است. بعد از آهن به عنوان کمیاب ترین ریزمغذی در بدن به شمار می آید. از مکمل های روی که به اشکال مختلف موجود است، اغلب برای درمان مجموعه ای از بیماری ها استفاده می شود.

تحقیقات نشان می دهد که این ماده معدنی ممکن است عملکرد ایمنی بدن را تقویت کند، سطح قند خون را تثبیت کند و به سلامت پوست، چشم و قلب شما کمک کند.

این مقاله انواع، مزایا، مقدار مصرف توصیه شده و عوارض جانبی احتمالی مکمل های روی را مرور می کند.

 

انواع مکمل های روی

هنگام انتخاب مکمل روی، احتمالاً متوجه انواع مختلف آن خواهید شد. این اشکال مختلف روی به روش های مشخصی بر سلامتی تأثیر می گذارند.

چند مورد از مکمل های موجود در بازار عبارتند از:

گلوکونات روی: گلوکونات روی به عنوان یکی از رایج ترین فرم های روی بدون نسخه، اغلب در درمان های سرماخوردگی، مانند قرص های لوزی و اسپری بینی استفاده می شود.
استات روی: مانند گلوکونات روی، استات روی نیز اغلب برای کاهش علائم و تسریع سرعت بهبودی به قرص های سرماخوردگی اضافه می شود.
سولفات روی: نشان داده شده است که سولفات روی علاوه بر جلوگیری از کمبود زینک، از شدت آکنه نیز می کاهد.
پیکولینات روی: برخی تحقیقات نشان می دهد که بدن شما ممکن است این فرم را بهتر از انواع دیگر روی، از جمله گلوکونات روی و سیترات روی، جذب کند.
اوروتات روی: این فرم در اسید اروتیک و یکی از رایج ترین انواع مکمل های روی در بازار یافت می شود.
سیترات روی: یک مطالعه نشان داد که این نوع مکمل روی به اندازه گلوکونات روی جذب می شود اما طعم تلخ و جذابیت کمتری دارد.

 

از آنجا که گلوکونات روی یکی از گسترده ترین و مقرون به صرفه ترین اشکال روی است، می توانید با هزینه کمی مقدار مورد نیاز بدنتان را فراهم کنید. با این حال، اگر بتوانید کمی بیشتر هزینه کنید، پیکولینات روی ممکن است بهتر جذب شود.

صرف نظر از نوع مکمل انتخابی شما، گزینه های زیادی به شکل کپسول، قرص و لوزی وجود دارند که با مصرف آنها می توانید مقدار روی مورد نیاز روزانه خود را تامین کنید.

با این حال، به خاطر داشته باشید که اسپری های بینی حاوی روی با از بین رفتن بویایی ارتباط دارند و باید از آنها اجتناب شود.

 

مزایای بالقوه

روی برای بسیاری از جنبه های سلامتی حیاتی است و با مزایای مختلفی همراه است.

 

ممکن است عملکرد ایمنی را بهبود بخشد

بسیاری از داروهای بدون نسخه و داروهای طبیعی به دلیل توانایی روی در تقویت عملکرد سیستم ایمنی بدن و مقابله با التهاب، از این ماده معدنی استفاده می کنند.

یک بررسی از هفت مطالعه نشان داد که لوزی های روی با 92-80 میلی گرم روی، ممکن است مدت زمان سرماخوردگی را تا 33 درصد کاهش دهد.

روی همچنین می تواند به عنوان یک آنتی اکسیدان عمل کند و به کاهش التهاب و محافظت در برابر بیماری های مزمن، مانند بیماری های قلبی، سرطان و دیابت کمک کند.

یک مطالعه در 50 فرد مسن نشان داد که مصرف 45 میلی گرم گلوکونات روی به مدت یک سال باعث کاهش چندین مارکر التهاب و کاهش دفعات عفونت می شود.

 

ممکن است کنترل قند خون را تقویت کند

روی به دلیل نقش خود در کنترل قند خون و ترشح انسولین بسیار مشهور است. انسولین هورمونی است که مسئول انتقال قند از جریان خون به بافتهای بدن است.

برخی تحقیقات نشان می دهد که روی می تواند به ثابت نگه داشتن سطح قند خون کمک کرده و حساسیت بدن شما به انسولین را بهبود بخشد.

بر اساس یک بررسی دیگر، مکمل های روی در افزایش کنترل کوتاه مدت و بلند مدت قند خون در افراد دیابتی موثر هستند.

تحقیقات دیگر نشان می دهد که روی می تواند به کاهش مقاومت به انسولین کمک کند، که با این کار توانایی بدن شما را برای استفاده موثر از انسولین برای حفظ سطح طبیعی قند خون بهبود می بخشد.

 

به درمان آکنه کمک می کند

مکمل های روی اغلب برای تقویت سلامت پوست و درمان بیماری های شایع پوستی مانند آکنه مورد استفاده قرار می گیرند.

تحقیقات نشان می دهد که سولفات روی برای کاهش علائم آکنه به ویژه نوع شدید آن بسیار مفید است.

یک مطالعه 3 ماهه بر روی 332 نفر نشان داد که مصرف 30 میلی گرم عنصر روی در درمان آکنه های التهابی موثر است.

مکمل های روی نیز اغلب نسبت به سایر روش های درمانی ارجحیت دارند زیرا ارزان، موثر و با عوارض جانبی بسیار کمتری همراه هستند.

 

ممکن است سلامت قلب را بهبود بخشد

بیماری قلبی مشکلی جدی است که تقریباً 33٪ از مرگ و میر در سراسر جهان را تشکیل می دهد.

برخی تحقیقات نشان می دهد که مصرف روی ممکن است چند عامل خطر بیماری قلبی را بهبود بخشد و حتی ممکن است سطح تری گلیسیرید و کلسترول را کاهش دهد.

بررسی 24 مطالعه نشان داد که مکمل های روی به کاهش سطح کلسترول کل، کلسترول بد و همچنین تری گلیسیرید خون کمک می کنند، که با این کار به طور بالقوه از بیماری های قلبی جلوگیری می کنند.

علاوه بر این، یک مطالعه در 40 زن جوان نشان داد که مصرف بیشتر روی با سطح پایین تر فشار خون سیستولیک ارتباط دارد.

با این حال، تحقیقات ارزیابی اثرات مکمل ها بر فشار خون محدود است.

تحقیقات دیگر نشان می دهد که سطح پایین روی سرم ممکن است با خطر بیشتری برای بیماری عروق کرونر قلب همراه باشد، اما یافته ها بی نتیجه مانده اند.

 

انحطاط ماکولایی را کند می کند

انحطاط ماکولایی (دژنراسیون ماکولا) یک بیماری شایع چشم است و یکی از اصلی ترین دلایل از دست دادن بینایی در سراسر کره زمین است.

مکمل های روی اغلب برای کند کردن پیشرفت تخریب ماکولایی وابسته به سن (AMD) و محافظت در برابر از دست دادن بینایی و نابینایی استفاده می شوند.

یک مطالعه در 72 فرد مبتلا به AMD نشان داد که مصرف روزانه 50 میلی گرم سولفات روی به مدت سه ماه روند پیشرفت بیماری را کند می کند.

به همین ترتیب، یک بررسی دیگر از 10 مطالعه گزارش داد که مصرف مکمل روی در کاهش خطر پیشرفت به دژنراسیون ماکولا پیشرفته موثر است.

با این حال، مطالعات دیگر در این بررسی نشان می دهد که مکمل های روی به تنهایی ممکن است پیشرفت چشمگیری نداشته باشند و برای به حداکثر رساندن نتایج باید با گزینه های درمانی دیگر مرتبط شوند.

 

مقدار مصرف

میزان روی مصرفی روزانه به نوع آن بستگی دارد، زیرا هر مکمل حاوی مقدار متفاوتی از عناصر روی است.

به عنوان مثال، سولفات روی از 23 درصد عنصر روی تشکیل شده است، بنابراین 220 میلی گرم سولفات روی برابر با 50 میلی گرم روی است.

این مقدار معمولاً در برچسب مکمل شما درج می شود، و به راحتی می توانید میزان نیازتان برای تأمین نیازهای روزانه را تعیین کنید.

برای بزرگسالان، دوز توصیه شده روزانه معمولاً 30-15 میلی گرم عنصر روی است.

از دوزهای بالاتر برای معالجه شرایط خاص از جمله آکنه، اسهال و عفونت های تنفسی استفاده شده است.

با این حال، به دلیل عوارض جانبی احتمالی مرتبط با مصرف بیش از حد روی، بهتر است از حد بالای 40 میلی گرم در روز فراتر نروید – مگر اینکه تحت نظارت پزشکی باشد.

 

ایمنی و عوارض جانبی

مکمل های روی می توانند به عنوان دستورالعمل، روشی ایمن و موثر برای افزایش مصرف روی و بهبود جنبه های مختلف سلامتی باشند.

با این حال، این مکمل ها در برخی موارد با عوارض جانبی، از جمله حالت تهوع، استفراغ، اسهال و درد معده همراه بوده اند.

بیش از 40 میلی گرم در روز عنصر روی می تواند علائم آنفلوانزا مانند تب، سرفه، سردرد و خستگی ایجاد کند.

روی همچنین می تواند در بدن شما در جذب مس اختلال ایجاد کند، که به مرور منجر به کمبود این ماده معدنی کلیدی می شود.

علاوه بر این، نشان داده شده است که مکمل های روی در جذب برخی از آنتی بیوتیک ها تداخل ایجاد می کنند و در صورت مصرف همزمان، اثر آنها کاهش می یابد.

برای کاهش خطر عوارض جانبی، به دوز توصیه شده پایبند باشید و از مصرف بیش از حد مجاز 40 میلی گرم در روز خودداری کنید – مگر اینکه تحت نظارت پزشک باشد.

اگر بعد از مصرف مکمل های روی عوارض جانبی منفی مشاهده کردید، دوز مصرفی خود را کاهش دهید و در صورت ادامه علائم با پزشک متخصص خود مشورت کنید.

 

حرف آخر

روی یک ماده معدنی ضروری برای بسیاری از جنبه های سلامتی است.

مکمل روزانه 30-15 میلی گرم عنصر روی ممکن است باعث بهبود ایمنی، سطح قند خون و سلامت چشم، قلب و پوست شود. حتماً از حد بالای 40 میلی گرم فراتر نروید.

عوارض جانبی روی شامل مشکلات گوارشی، علائم شبیه آنفولانزا و کاهش جذب مس و اثر آنتی بیوتیکی است.

مکمل های روی نظیر قرص یونی زینک لیبرتی سوئیس را می توانید از داروخانه آنلاین دیجی دارو تهیه کنید.

بعلاوه، اگر می خواهید از طریق رژیم غذایی خود میزان روی را افزایش دهید، بسیاری از غذاها سرشار از این ماده معدنی هستند مانند آجیل، دانه ها، حبوبات، گوشت، غذاهای دریایی و لبنیات.

12 فروردین
دانستنیها

کافئین؛ فواید و خواص درمانی

هر روز میلیاردها نفر برای بیدار ماندن در شب یا رفع خستگی بعد از ظهر به کافئین روی می آورند.

در واقع، این محرک طبیعی یکی از پر استفاده ترین مواد رایج در جهان است. درباره کافئین اغلب به دلیل تأثیرات منفی آن بر خواب و اضطراب صحبت می شود.
با این حال، مطالعات گزارش می دهند که فواید مختلفی برای سلامتی نیز دارد.
این مقاله آخرین تحقیقات در مورد کافئین و تاثیر آن بر سلامت انسان را بررسی می کند.

 

کافئین چیست؟

کافئین محرکی طبیعی است که بیشتر در گیاهانی مانند چای، قهوه و کاکائو یافت می شود.

این ماده با تحریک مغز و سیستم عصبی مرکزی، به شما کمک می کند تا هوشیار بمانید و از بروز خستگی جلوگیری کنید.

مورخان اولین چای دم کرده را در سال 2737 قبل از میلاد ردیابی می کنند.

گفته می شود که قهوه سالها بعد توسط یک چوپان اتیوپیایی کشف شده است که متوجه انرژی اضافی آن به بزهایش شده است.

نوشیدنی های غیر الکلی حاوی کافئین، در اواخر دهه 1800 وارد بازار شدند و نوشیدنی های انرژی زا بلافاصله بعد از آن به بازار عرضه شدند.

امروزه، 80٪ از جمعیت جهان هر روز یک محصول کافئین دار مصرف می کنند و این تعداد برای بزرگسالان در آمریکای شمالی تا 90٪ افزایش می یابد.

 

کافئین در بدن چگونه کار می کند

کافئین پس از مصرف، به سرعت از روده وارد جریان خون می شود از آنجا به کبد می رود و به ترکیباتی تقسیم می شود که می توانند عملکرد اندام های مختلف را تحت تأثیر قرار دهند.

گفته می شود، تأثیر اصلی کافئین بر روی مغز است. این ماده از اثرات آدنوزین جلوگیری می کند. آدنوزین انتقال دهنده عصبی است که باعث آرامش مغز و احساس خستگی در شما می شود.

به طور معمول، سطح آدنوزین در طول روز جمع می شود و باعث خستگی بیشتر شما می شود طوری که شما تمایل به خوابیدن پیدا می کنید.

کافئینبا اتصال به گیرنده های آدنوزین در مغز و بدون فعال کردن آنها به شما کمک می کند تا بیدار بمانید. کافئین اثرات آدنوزین را مسدود می کند و منجر به کاهش خستگی می شود.

علاوه براین، ممکن است سطح آدرنالین خون را افزایش داده و فعالیت مغزی انتقال دهنده های عصبی دوپامین و نوراپی نفرین را افزایش دهد.

این ترکیب بیشتر مغز را تحریک می کند و باعث حالت تحریک، هوشیاری و تمرکز می شود. از آنجا که روی مغز تأثیر می گذارد، از کافئین اغلب به عنوان داروی روانگردان یاد می شود.

بعلاوه، کافئین معمولا به سرعت اثر می کند. به عنوان مثال، مقدار موجود در یک فنجان قهوه 20 دقیقه طول می کشد تا وارد جریان خون شود و 1 ساعت طول می کشد تا به اثربخشی کامل برسد.

 

چه غذاها و نوشیدنی هایی حاوی کافئین هستند؟

کافئین به طور طبیعی در دانه ها، آجیل ها یا برگ گیاهان خاص یافت می شود.

این منابع طبیعی برای تولید غذاها و نوشیدنی های کافئین دار برداشت و فرآوری می شوند.

در ادامه مقدار کافئین مورد انتظار برای هر وعده 8 اونسی (240 میلی لیتر) د رنوشیدنی های معروف آورده شده است:

  • اسپرسو: 720–240 میلی گرم
  • قهوه: 200–102 میلی گرم
  • چای یربا ماته: 130–65 میلی گرم
  • نوشیدنی های انرژی زا: 160-50 میلی گرم
  • چای دم کرده: 120–140 میلی گرم
  • نوشابه: 40-20 میلی گرم
  • قهوه بدون کافئین: 12 تا 3 میلی گرم
  • نوشیدنی کاکائو: 7-2 میلی گرم
  • شیر کاکائو: 7-2 میلی گرم

 

برخی غذاها نیز حاوی کافئین هستند. به عنوان مثال، 1 اونس (28 گرم) شیر کاکائو حاوی 15-1 میلی گرم کافئین است، در حالی که 1 اونس شکلات تلخ 35-5 میلی گرم کافئین دارد .

همچنین می توانید کافئین را در برخی از داروهای تجویز شده یا بدون نسخه مانند داروهای سرماخوردگی، آلرژی و درد پیدا کنید. علاوه بر این، کافئین یک ماده رایج در مکمل های کاهش وزن است.

 

ممکن است وضعیت و عملکرد مغز را بهبود بخشد

کافئین توانایی جلوگیری از مولکول آدنوزین سیگنالینگ مغز را دارد.

این امر باعث افزایش نسبی سایر مولکول های سیگنالینگ مانند دوپامین و نوراپی نفرین می شود.

تصور بر این است که این تغییر در پیام رسانی مغزی به نفع وضعیت و عملکرد مغز است.

در یک بررسی گزارش شده است که پس از مصرف 450-37.5 میلی گرم کافئین توسط شرکت کنندگان؛ هوشیاری، یادآوری کوتاه مدت و زمان واکنش در آنها بهبود یافته است.

علاوه بر این، یک مطالعه نوشیدن 3-2 فنجان قهوه کافئین دار (تأمین کننده حدود 300-200 میلی گرم کافئین) در روز را با کاهش 45٪ خطر خودکشی مرتبط دانسته است.

یک مطالعه دیگر 13٪ خطر ابتلا به افسردگی در مصرف کنندگان کافئین را گزارش کرده است.

در رابطه با تاثیر در وضعیت مغز، کافئین بیشتر لزوماً بهتر نیست.

یک مطالعه نشان داد که فنجان دوم قهوه فواید دیگری ندارد مگر اینکه حداقل 8 ساعت پس از فنجان اول مصرف شود.

نوشیدن بین 5-3 فنجان قهوه در روز یا بیش از 3 فنجان چای در روز نیز ممکن است خطر بیماری های مغزی مانند آلزایمر و پارکینسون را 28 تا 60 درصد کاهش دهد.

توجه به این نکته مهم است که قهوه و چای حاوی ترکیبات فعال دیگری (به غیر از کافئین) هستند که ممکن است آنها نیز مفید باشند.

 

ممکن است سوخت و ساز بدن و چربی سوزی را تقویت کند

کافئین به دلیل توانایی تحریک سیستم عصبی مرکزی، می تواند سوخت و ساز بدن را تا 11٪ و چربی سوزی را تا 13٪ افزایش دهد.

به طور عملی، با مصرف 300 میلی گرم کافئین در روز احتمالا بتوانید 79 کالری اضافی در روز بسوزانید.

این مقدار ممکن است کم به نظر برسد، اما شبیه به مقدار اضافی کالری است که عامل افزایش متوسط وزن سالانه 2.2 پوند (1 کیلوگرم) در آمریکایی ها است.

با این حال، یک مطالعه 12 ساله در مورد کافئین و افزایش وزن خاطر نشان کرد که شرکت کنندگانی که بیشترین قهوه را نوشیده اند، به طور متوسط در پایان مطالعه فقط 1.1-0.8 پوند (0.5-0.4 کیلوگرم) سبک تر بودند.
است عملکرد ورزشی را افزایش دهد
وقتی نوبت به ورزش می رسد، کافئین ممکن است استفاده از چربی را به عنوان سوخت افزایش دهد.

این عملکرد بسیار مفید است زیرا می تواند به دوام بیشتر گلوکز ذخیره شده در ماهیچه ها منجر شود و به طور بالقوه زمانی را که برای از بین رفتن عضلات شما طول می کشد به تأخیر می اندازد.

کافئین همچنین ممکن است انقباضات عضلانی را بهبود بخشد و تحمل خستگی را افزایش دهد .

محققان مشاهده کردند که دوزهای 2.3 میلی گرم در هر پوند (5 میلی گرم در هر کیلوگرم) از وزن بدن هنگامی که 1 ساعت قبل از ورزش مصرف می شود، عملکرد استقامتی را تا 5 درصد بهبود می بخشد.

دوزهای کم 1.4 میلی گرم در هر پوند (3 میلی گرم در هر کیلوگرم) از وزن بدن، ممکن است برای استفاده از مزایای آن در این زمینه، کافی باشد .

علاوه بر این، مطالعات مزایای مشابهی را در ورزش های گروهی، تمرینات با شدت بالا و تمرینات مقاومتی گزارش می دهند.

در نهایت، کافئین ممکن است میزان تحمل حین ورزش را تا 5.6٪ کاهش دهد، که باعث راحت تر شدن انجام تمرینات می شود.

 

ممکن است در برابر بیماری های قلبی و دیابت از بدن محافظت کند

با وجود آنچه ممکن است شنیده باشید، کافئین خطر بیماری قلبی را افزایش نمی دهد.

در حقیقت، شواهد نشان می دهد خطر ابتلا به بیماری قلبی در مردان و زنانی که روزانه بین 1 تا 4 فنجان قهوه می نوشند (تقریباً 400-100 میلی گرم کافئین تأمین می کند) 18-16٪ کاهش خطر بیماری قلبی دارند.

مطالعات دیگر نشان می دهد که نوشیدن 4-2 فنجان قهوه یا چای سبز در روز با 20-14٪ خطر ابتلا به سکته مغزی مرتبط است.

یکی از مواردی که باید به خاطر داشته باشید این است که کافئین ممکن است فشار خون را در برخی افراد کمی افزایش دهد. با این حال، این اثر به طور کلی کم است (4-3 میلی متر جیوه) و معمولا برای بیشتر افراد در صورت مصرف منظم قهوه، کمرنگ می شود.

ممکن است از دیابت جلوگیری کند.

یک بررسی نشان داد کسانی که بیشتر قهوه می نوشند تا 29٪ خطر ابتلا به دیابت نوع 2 در آنها کمتر است. به همین ترتیب، کسانی که بیشترین کافئین را مصرف می کنند تا 30٪ خطر کمتری دارند.

بر اساس تحقیق فوق، به ازای مصرف هر 200 میلی گرم کافئین خطر 12 تا 14 درصد کاهش می یابد.

جالب اینجاست که مصرف قهوه بدون کافئین نیز با 21٪ کاهش خطر دیابت مرتبط است. این نشان می دهد که سایر ترکیبات مفید قهوه نیز می توانند از دیابت نوع 2 جلوگیری کنند.

 

سایر فواید قهوه برای سلامتی

مصرف قهوه با چند فایده دیگر برای سلامتی مرتبط است:

محافظت از کبد. قهوه می تواند خطر آسیب کبدی (سیروز) را تا 84٪ کاهش دهد. این امرممکن است باعث کند شدن پیشرفت بیماری شود، پاسخ به درمان را بهبود بخشد و خطر مرگ زودرس را کاهش دهد.
طول عمر. نوشیدن قهوه ممکن است خطر مرگ زودرس را تا 30٪ کاهش دهد، به ویژه برای زنان و افراد دیابتی.
کاهش خطر ابتلا به سرطان. نوشیدن 4-2 فنجان قهوه در روز ممکن است خطر ابتلا به سرطان کبد را تا 64٪ و خطر سرطان روده بزرگ را تا 38٪ کاهش دهد.
محافظت از پوست. مصرف 4 فنجان یا بیشتر قهوه کافئین در روز ممکن است خطر ابتلا به سرطان پوست را 20٪ کاهش دهد.
کاهش خطر ابتلا به MS. نوشیدن قهوه ممکن است 30٪ خطر ابتلا به مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) را کاهش دهد. با این حال، همه مطالعات موافق این موضوع نیستند.
پیشگیری از نقرس. نوشیدن منظم 4 فنجان قهوه در روز ممکن است خطر ابتلا به نقرس را در مردان 40٪ و در زنان 57٪ کاهش دهد.
سلامت روده. مصرف 3 فنجان قهوه در روز تا 3 هفته ممکن است میزان و فعالیت باکتریهای مفید روده را افزایش دهد.
به خاطر داشته باشید که قهوه حاوی مواد دیگری است که باعث بهبود سلامتی می شوند. برخی از مزایای ذکر شده در بالا ممکن است توسط مواد دیگری غیر از کافئین ایجاد شوند.

 

ایمنی و عوارض جانبی

مصرف کافئین به طور کلی بی خطر در نظر گرفته می شود، اگرچه عادت ایجاد می کند.

برخی از عوارض جانبی مرتبط با مصرف بیش از حد عبارتند از اضطراب، بی قراری، لرزش، ضربان قلب نامنظم و مشکل خواب.

کافئین زیاد نیز ممکن است باعث ایجاد سردرد، میگرن و فشار خون بالا در برخی از افراد شود.

علاوه بر این، کافئین می تواند به راحتی از جفت عبور کند، که می تواند خطر سقط جنین یا وزن کم هنگام تولد را افزایش دهد. زنان باردار باید مصرف خود را محدود کنند.

کافئین همچنین می تواند با برخی داروها تداخل داشته باشد.

افرادی که از داروی شل کننده عضلات Zanaflex یا ضد افسردگی Luvox استفاده می کنند باید از مصرف کافئین خودداری کنند زیرا کافئین ممکن باعث افزیش اثرات این داروها شود.

 

میزان مصرف توصیه شده

هم وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA) و هم سازمان ایمنی غذایی اروپا (EFSA) مصرف روزانه 400 میلی گرم کافئین را بی خطر می دانند. این مقدار روزانه 2 تا 4 فنجان قهوه است.

با این اوصاف، لازم به ذکر است که مصرف بیش از حد مجاز با دوز 500 میلی گرم کافئین در یک وعده، مرگبار گزارش شده است.

بنابراین، توصیه می شود مقدار کافئین مصرفی خود را در یک زمان به 200 میلی گرم در هر دوز محدود کنید.

طبق گفته کالج متخصص زنان و زایمان آمریکا، زنان باردار باید مصرف روزانه خود را به 200 میلی گرم محدود کنند.

 

خط آخر

کافئین به همان اندازه ای که زمانی تصور می شد ناسالم نیست. در حقیقت، شواهد نشان می دهد که ممکن است کاملاً برعکس باشد.

بنابراین، نوشیدن قهوه یا چای روزانه نه تنها بی خطر است بلکه می توانید آن را به عنوان یک روش لذت بخش برای ارتقاء سلامتی در نظر بگیرید.

09 فروردین
دانستنیها

روغن های اساسی و کاربرد آنها

از روغن های اساسی اغلب در رایحه درمانی استفاده می شود، رایحه درمانی نوعی داروی جایگزین است که از عصاره های گیاه برای تامین سلامت استفاده می کند.

با این حال، برخی از ادعاهای بهداشتی مرتبط با این روغن ها بحث برانگیز است. در این مقاله تمام آنچه در مورد روغنهای اساسی و اثرات آنها باید بدانید توضیح داده شده است با ما در دیجی دارو همراه باشید.

 

روغن های اساسی چیست؟

روغن های اساسی یا ضروری ترکیباتی هستند که از گیاهان استخراج می شوند.این روغن ها رایحه و عطر و طعم گیاه یا خاصیت آن را جذب می کنند.
ترکیبات معطر و منحصر به فرد باعث می شود هر روغن اساسی، عطر و بوی خاص خودش را داشته باشد.

روغنهای اساسی از طریق تقطیر (از طریق بخار یا آب) یا روشهای مکانیکی مانند پرس سرد به دست می آیند.
پس از استخراج مواد شیمیایی معطر، آنها با یک روغن حامل ترکیب شده و محصولی آماده برای استفاده ایجاد می کنند.
نحوه ساخت روغنها بسیار مهم است، زیرا روغنهای اساسی که از طریق فرآیندهای شیمیایی بدست می آیند روغنهای اساسی واقعی محسوب نمی شوند.

 

روغنهای اساسی چگونه کار می کنند؟

از روغنهای اساسی بیشتر در رایحه درمانی استفاده می شود که در آن، این روغن ها از طریق روشهای مختلف استنشاق می شوند. روغنهای اساسی نباید بلعیده شوند.

مواد شیمیایی موجود در روغنهای اساسی از چندین طریق با بدن شما ارتباط برقرار می کنند.
هنگامی که روی پوست شما قرار می گیرد، برخی از مواد شیمیایی گیاهی جذب بدن می شوند.

تصور می شود که برخی از روش های کاربردی مانند استفاده با گرما یا مناطق مختلف بدن، می توانند باعث افزایش جذب این روغن ها در بدن شوند.
استنشاق رایحه های حاصل از روغنهای اساسی می تواند مناطقی از سیستم لیمبیک شما را تحریک کند. این ناحیه بخشی از مغز شما است که در احساسات، رفتارها، حس بویایی و حافظه طولانی مدت نقش دارد.
جالب اینجاست که سیستم لیمبیک به شدت در شکل گیری خاطرات نقش دارد. این امر می تواند تا حدی توضیح دهنده این مسئله باشد که چرا بوهای آشنا می توانند باعث ایجاد خاطرات یا احساسات شوند.
سیستم لیمبیک در کنترل چندین عملکرد فیزیولوژیکی ناخودآگاه مانند تنفس، ضربان قلب و فشار خون نیز نقش دارد. به همین دلیل، برخی از افراد ادعا می کنند که روغنهای اساسی می توانند بر روی بدن شما تأثیر فیزیکی بگذارند. با این حال، این ادعا هنوز در مطالعات تایید نشده است.

 

انواع محبوب روغن های اساسی

بیش از 90 نوع روغن اساسی وجود دارد که هر کدام بوی منحصر به فرد و فواید بالقوه خود را دارند. در اینجا لیستی از 10 روغن اساسی ضروری و ادعاهای درمانی مرتبط با آنها آورده شده است:

نعناع فلفلی: برای تقویت انرژی و کمک به هضم غذا استفاده می شود.
اسطوخودوس: برای رفع استرس استفاده می شود.
چوب صندل: برای آرامش اعصاب و کمک به تمرکز استفاده می شود.
ترنج: برای کاهش استرس و بهبود شرایط پوستی مانند اگزما استفاده می شود.
گلاب: برای بهبود خلق و خو و کاهش اضطراب استفاده می شود.
بابونه: برای بهبود خلق و خو و آرامش استفاده می شود.
یلانگ-یلانگ: برای درمان سردرد ، حالت تهوع و بیماری های پوستی استفاده می شود.
درخت چای: برای مقابله با عفونت ها و تقویت ایمنی بدن استفاده می شود.
یاس: برای درمان افسردگی، زایمان و تقویت میل جنسی استفاده می شود.
لیمو: برای کمک به هضم غذا، خلق و خو، سردرد و موارد دیگر استفاده می شود.

 

فواید روغن های اساسی

با وجود استفاده گسترده از روغن های اساسی، اطلاعات کمی در مورد توانایی آنها در درمان برخی از بیماری ها وجود دارد.

در اینجا نگاهی به شواهد مربوط به برخی از بیماری می اندازیم که از روغنهای اساسی و رایحه درمانی برای درمان آنها استفاده شده است.

 

استرس و اضطراب

بر اساس اطلاعات تخمینی، 43٪ از افرادی که استرس و اضطراب دارند از نوعی روش درمانی جایگزین برای کمک به تسکین علائم خود استفاده می کنند.
در مورد رایحه درمانی، مطالعات اولیه کاملاً مثبت بوده است. بسیاری از این مطالعات نشان داده اند که بوی برخی از روغنهای اساسی می تواند در کنار درمان سنتی برای درمان اضطراب و استرس موثر باشد.
با این حال، به دلیل رایحه این ترکیبات، مقابله با مطالعات کورکورانه و رد تعصبات دشوار است. بنابراین، بسیاری از بررسی ها در مورد اثرات تسکین دهنده استرس و اضطراب روغن های اساسی بی نتیجه بوده است.
جالب اینجاست که استفاده از روغنهای اساسی در حین ماساژ می تواند به کاهش استرس کمک کند، اگرچه اثرات آن ممکن است فقط مربوط به زمان ماساژ باشد.

بررسی اخیر در بیش از 201 مطالعه نشان داده است که فقط 10 مورد از این مطالعات برای تجزیه و تحلیل قوی هستند. در این بررسی نتیجه گیری شد که رایحه درمانی در درمان اضطراب بی اثر است.

 

سردرد و میگرن

در دهه 90 میلادی، دو مطالعه كوچك نشان داد كه آغشته كردن مخلوط روغن نعناع و اتانول به پیشانی و شقیقه های افراد مورد آزمایش، سر درد را تسكین می دهد.
مطالعات اخیر کاهش سردرد را پس از استفاده از روغن نعناع و اسطوخودوس بر روی پوست نیز مشاهده کرده اند.
علاوه بر این، پیشنهاد شده است که استفاده از مخلوطی از روغن بابونه و کنجد در شقیقه ها می تواند سردرد و میگرن را درمان کند. این مخلوط یک داروی سنتی ایرانی برای سردرد است.
با این حال، مطالعات بیشتر با کیفیت بالا مورد نیاز است.

 

خواب و بی خوابی

ثابت شده است که بوییدن روغن اسطوخودوس کیفیت خواب زنان را پس از زایمان و بیماران مبتلا به بیماری قلبی بهبود می بخشد.

بررسی 15 مطالعه در مورد روغنهای اساسی و خواب نشان داده است که بوییدن روغنها (بیشتر روغن اسطوخودوس) تأثیرات مثبتی بر عادات خواب دارد.

 

کاهش التهاب

گفته می شود روغنهای اساسی می توانند به مبارزه با شرایط التهابی کمک کنند. برخی از مطالعات آزمایشگاهی نشان می دهد که آنها اثرات ضد التهابی دارند.

مطالعه ای بر روی موش نشان داده است که خوردن ترکیبی از روغنهای اساسی آویشن و پونه کوهی به القای بهبود کولیت کمک می کند. دو مطالعه موش صحرایی روی روغن های گراو و رزماری نتایج مشابهی را به دست آورد.
با این حال تعداد کمی از مطالعات انسانی اثرات این روغن ها را بر روی بیماری های التهابی بررسی کرده است. بنابراین، اثربخشی و ایمنی آنها بر روی انسان ناشناخته است.

 

آنتی بیوتیک و ضد میکروب

افزایش مقاومت باکتری های در برابر آنتی بیوتیک، باعث افزایش علاقه به جستجوی سایر ترکیباتی شد که می توانند با عفونت های باکتریایی مقابله کنند.

مطالعات آزمایشگاهی، روغن های اساسی مانند نعناع فلفلی و روغن درخت چای را برای اثرات ضد میکروبی آنها به طور گسترده بررسی کرده اند، نتیجه این مشاهدات مثبت بوده است.
با این حال، گرچه نتایج مطالعات آزمیشگاهی جالب توجه است، لزوماً نشان دهندۀ تأثیرات این روغن ها نیست. این مطالعات ثابت نمی کنند که یک روغن اساسی خاص می تواند عفونت های باکتریایی را در انسان درمان کند.

 

استفاده های دیگر

روغنهای اساسی در خارج از مقوله رایحه درمانی کاربردهای زیادی دارند.

بسیاری از مردم از آنها برای خوشبویی منازل خود و یا تازه سازی وسایلی مانند لباسشویی استفاده می کنند.
همچنین از آنها به عنوان رایحه ای طبیعی در محصولات آرایشی و محصولات طبیعی با کیفیت استفاده می شود.
علاوه بر این، گفته می شود که روغنهای اساسی می توانند جایگزینی ایمن و سازگار با محیط زیست برای مواد دفع کننده پشه مصنوعی مانند دیت ارائه دهند.

با این حال، نتایج مربوط به اثربخشی آنها متفاوت بوده است.

مطالعات نشان داده است که برخی از روغن ها مانند سیترونلا ممکن است انواع خاصی از پشه ها را برای حدود 2 ساعت دفع کند. ترکیب آن با وانیلین ممکن است اثربخشی آن را تا 3 ساعت افزایش دهد.

علاوه بر این، خواص روغنهای اساسی نشان می دهد که برخی از آنها می توانند به صورت صنعتی برای افزایش ماندگاری مواد غذایی استفاده شوند.

نحوه انتخاب روغنهای اساسی مناسب

بسیاری از شرکت ها ادعا می کنند که روغن های آنها “خالص” یا “دارای درجه پزشکی” هستند. با این حال، این اصطلاحات به طور جهانی تعریف نشده اند و بنابراین وزن کمی دارند.
با توجه به اینکه آنها محصولات یک صنعت غیرقانونی هستند، کیفیت و ترکیب روغنهای اساسی می تواند بسیار متفاوت باشد.

نکات زیر را برای انتخاب روغنهای با کیفیت زیاد در نظر داشته باشید:
خلوص: روغنی را پیدا کنید که بدون مواد افزودنی یا روغن مصنوعی فقط حاوی ترکیبات معطر گیاهی باشد. روغن های خالص معمولاً نام گیاه شناسی گیاه را به جای اصطلاحاتی مانند “روغن اساسی اسطوخودوس” ذکر می کنند.
کیفیت: روغنهای اساسی واقعی روغن هایی هستند که با فرآیند استخراج حداقل تغییرات را دارند. یک روغن ضروری بدون مواد شیمیایی انتخاب کنید که از طریق تقطیر یا پرس سرد مکانیکی استخراج شده باشد.
شهرت: مارکی خریداری کنید که شهرت زیادی در تولید محصولات با کیفیت دارد.

 

ایمنی و عوارض جانبی

صرف طبیعی بودن چیزی به معنای ایمن بودن آن نیست. گیاهان و محصولات گیاهی حاوی ترکیبات فعال زیستی بسیاری هستند که ممکن است به سلامتی شما آسیب برسانند، روغنهای اساسی نیز از این قاعده استثناء نیستند.
با این حال، هنگام استنشاق یا ترکیب آن با یک روغن پایه برای استفاده روی پوست، اکثر روغنهای اساسی بی خطر محسوب می شوند. حتماً در محیط خود افردی را که ممکن است بوی این روغنها را استشمام کنند مانند زنان باردار، کودکان و حیوانات خانگی در نظر بگیرید.
با این وجود، ممکن است برخی عوارض جانبی را ایجاد کنند، مانند:

  • بثورات
  • حملات آسم
  • سردرد
  • عکس العمل های آلرژیتیک

 

در حالی که شایعترین عارضه جانبی بثورات است، روغن های اساسی می توانند واکنشهای جدی تری نیز ایجاد کنند. یک مورد مرگ برای مصرف این روغن ها گزارش شده است.

روغن هایی که معمولاً با واکنشهای جانبی همراه بوده اند اسطوخودوس، نعناع فلفلی، درخت چای و یلانگ-یلانگ هستند.
روغن گیاهانی که سرشار از فنل (phenol) هستند مانند دارچین، ممکن است باعث تحریک پوست شوند در نتیجه، نباید بدون ترکیب با روغن پایه روی پوست استفاده شوند. در همین حال، روغن های اساسی ساخته شده از مرکبات، باعث افزایش واکنش پوست در برابر نور خورشید می شوند و سوختگی ایجاد می کنند.
بلع روغنهای اساسی به هیچ وجه توصیه نمی شود، زیرا انجام این کار می تواند مضر و در بعضی از دوزها کشنده باشد.
مطالعات بسیار کمی ایمنی این روغن ها را برای زنان باردار یا شیرده مورد بررسی قرار داده اند. به همین دلیل، معمولاً به این افراد توصیه می شود از مصرف آنها خودداری کنند.

 

حرف آخر

در صورت ترکیب روغن های اساسی با روغن پایه، استنشاق یا استفاده از آن روی پوست بی خطر است اما نباید خورده شوند.
با این حال، شواهدی برای تایید بسیاری از ادعاهای مربوط به خاصیت این روغن ها وجود ندارد و در مورد اثربخشی آنها اغلب اغراق شده است.
برای مشکلات جزئی سلامتی، استفاده از روغنهای اساسی به عنوان یک درمان مکمل احتمالاً بی ضرر است.
با این وجود، اگر بیماری جدی دارید یا دارو مصرف می کنید، باید درباره استفاده از آنها با پزشک خود مشورت کنید.

 

منبع: healthline.com

 

08 فروردین
اخبار پزشکی و دارویی, وبلاگ

قرص سووداک

قرص سووداک چیست؟

دیجی دارو داروخانه بدون مرز: در سالیان گذشته با آمدن نام بیماری هپاتیت C لرزه بر اندام تمامی ایرانیان می افتاد. بیماری بسیار خطرناک و کشنده که می توانست با تبدیل شدن به سیروز کبدی یا سرطان کبد بیماران را به کام مرگ بکشاند. برای درمان این بیماری یک هیبرید دارویی به نام سووداک به بازار آمد. این قرص ترکیبی از دو داروی «سوفوسبویر» و «داکلاتاسویر» می باشد که انقلابی در درمان این بیماران که بالای 180 هزار نفر تخمین زده می شوند به وجود آورد.

 

در شیوع بیماری کرونا و به وجود آمدن علائم کرونا ویروس محققان کشف کردند که این قرص برای درمان بیماران مبتلا به کرونا ویروس نیز بسیار مفید است. در بیماران بستری با کووید 19 نشان داده شده بیمارانی که قرص سووداک را مصرف کرده بودند علائم تنفسی بهتر شده و میزان تب نیز کاهش پیدا کرده بود. دوره درمان با قرص سووداک معمولا هفت روز بوده و روزی یک عدد از ان به مریض داده می شود. موارد مصرف قرص سووداک برای بیماران مبتلا به هپاتیت سی و بیماری کووید 19 می باشد.

 

عوارض قرص سووداک چیست؟

شایع ترین عوارض جانبی، سردرد و خستگی می باشد. حدود 10 % از مصرف کنندگان به آن دچار می شوند. دیگر عوارض جانبی تهوع، اسهال و بی خوابی می باشد. دوستان توجه کنید که این قرص حاوی لاکتوز است پس توجه داشته باشین اگر به لاکتوز و فراورده های آن حساسیت دارین حتما قبلش با پزشک خود مشورت کنید. در مواقعی ممکن است این قرص با داروی ریباورین تجویز شود پس توجه کنید که اینها می توانند به جنین آسیب برسانند. پس در حین استفاده از این داروها نباید باردار شوید.

 

قرص سووداک را از کجا تهیه کنیم؟

این قرص در تمامی داروخانه های کشور و داروخانه های منتخب و شبانه روزی و دولتی موجود است. می توانید با تماس گرفتن با سامانه 1490 و همچنین سامانه تی تک نیز به راحتی این دارو را تهیه فرمایید. در حال حاضر تهیه اینترنتی داروی سووداک مقدور نیست و حتما با نسخه رسمی پزشک می توانید ان را تهیه کنید.

البته ناگفته نماند که که این قرص را می توانید از داروخانه اینترنتی دیجی دارو (داروخانه آنلاین دکتر قاسمی ) با داشتن نسخه معتبر پزشک تهیه نمایید.

با تشکر دکتر قاسمی موسس و مسئول فنی داروخانه آنلاین دیجی دارو 

 

08 فروردین
دانستنیها

باشگاه شیطان چیست؟

باشگاه شیطان گیاهی دارویی است که در طول قرن‌ها به منظور درمان طیف وسیعی از بیماری‌ها استفاده می‌شده است.
بر اساس ادعای مطرح شده، این گیاه دارویی می‌تواند به تسکین التهاب، درمان عفونت های پوستی و تنظیم میزان قند خون کمک کند.

در سال‌های اخیر، باشگاه شیطان به یک مکمل محبوب تبدیل شده است. این مقاله نگاهی دقیق تر به مزایای احتمالی، عوارض جانبی و موارد استفاده این گیاه قدرتمند دارد. با ما در داروخانه آنلاین دیجی دارو همراه شوید.

 

باشگاه شیطان بوته بومی بزرگ در منطقه شمال غربی اقیانوس آرام است که با نام های چوب شیطان، جنسینگ آلاسکایی (Oplopanax horridus) نیز شناخته می‌شود.
آنچه این گیاه را قابل توجه می‌کند ظاهر منحصر به فرد آن است که برگ های بزرگ و خارهای تیز و سوزنی مانند را شامل می‌شود.
این ماده اغلب به صورت دارویی مورد استفاده قرار می‌گیرد و مدتهاست توسط بومیان آمریکا به منظور درمان طیف وسیعی از بیماری‌ها از جمله سرطان، دیابت و آرتریت روماتوئید (نوعی آرتروز) استفاده می گردد.
در گذشته، ساقه، برگ، پوست و میوه های این گیاه را برداشت می‌کردند و آنها را به صورت دمنوش، تنتور، پماد و روغن مورد استفاده قرار می‌دادند.

امروزه کلوپ شیطان بدون نسخه در دسترس است و برای تسکین دردهای موضعی، تسکین التهاب، معالجه عفونت ها و تقویت عملکرد سیستم ایمنی بدن استفاده می‌شود.

 

مزایای باشگاه شیطان

تاثیر باشگاه شیطان بر روی انسان مورد مطالعه قرار نگرفته است. اما، مطالعات حیوانی و آزمایشگاهی نشان داده است که احتمالا به کاهش التهاب، اعمال خواص ضد میکروبی و حتی مبارزه با سرطان کمک می کند.

 

ممکن است التهاب را کاهش دهد

کلوپ شیطان اغلب برای درمان بیماری‌های التهابی مانند آرتروز، اگزما و پسوریازیس استفاده می‌شود. بر اساس یک مطالعه آزمایشگاهی، عصاره برگهای گیاه شیطان باعث کاهش مارکرهای متعدد التهابی می‌گردد.

علاوه بر این، مشخص شد که برگهای این گیاه حاوی چند ترکیب آنتی اکسیدانی مانند اسید گالیک، اسید کلروژنیک و اسید پروتوکاتکوئیک هستند.

یک مطالعه آزمایشگاهی قدیمی دیگر، یافته های مشابهی را مشاهده کرد. بر اساس گزارش این مطالعه، عصاره گیاه شیطان خاصیت آنتی اکسیدانی قدرتمندی دارد که می تواند با خنثی سازی ترکیبات مضر رادیکال های آزاد، از التهاب جلوگیری کند.

با این اوصاف، برای تعیین چگونگی تأثیر این گیاه بر سلامتی و التهاب در انسان تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.

 

ممکن است خواص ضد میکروبی داشته باشد

برخی مطالعات نشان می دهد که باشگاه شیطان ممکن است مانع رشد برخی از انواع قارچ ها و باکتری ها شود.

بر اساس یک مطالعه آزمایشگاهی قدیمی، عصاره پوست داخلی این گیاه در برابر هشت استرین (سویه) قارچی عفونت زا، تاثیر بسیار زیادی دارد.

سایر مطالعات آزمایشگاهی نشان می دهد که کلوپ شیطان در مبارزه با نوع خاصی از باکتری ها که باعث جذام و سل در انسان می شوند نیز بسیار موثر است.

برای ارزیابی اینکه آیا استفاده از این گیاه ممکن است به درمان این شرایط در انسان کمک کند، باید تحقیقات بیشتری انجام شود.

 

ممکن است به کند شدن رشد سلول های سرطانی کمک کند

اگرچه مطالعات در مورد انسان محدود است، اما مطالعات آزمایشگاهی روی حیوان نشان می دهد که کلوپ شیطان ممکن است از رشد برخی از سلولهای سرطانی جلوگیری کند.

به عنوان مثال، یک مطالعه آزمایشگاهی نشان می دهد که یک ترکیب خاص استخراج شده از گیاه باشگاه شیطان، رشد سلول های سرطانی پانکراس را مهار می کند.

در یک مطالعه آزمایشگاهی دیگر، عصاره باشگاه شیطان تاثیرات مقابله ای داروهای شیمی درمانی مانند سیس پلاتین و جمسیتابین را افزایش داد.

تحقیقات آزمایشگاهی و حیوانی دیگر نشان داده است که کلوپ شیطان ممکن است در برابر سایر سلولهای سرطانی، از جمله سرطان روده بزرگ، سرطان ریه سلول کوچک، سرطان پستان و سرطان خون حاد میلوئیدی نیز موثر باشد.
استفاده از گیاه شیطان به عنوان مکمل و تاثیر آن بر رشد سلول های سرطان نیاز به مطالعه بر روی انسان دارد.

جنبه های منفی احتمالی

لازم به یادآوری است که با وجود مزایای احتمالی باشگاه شیطان، تحقیقات کمی در مورد چگونگی تأثیر آن بر سلامت انسان انجام شده است.

در حقیقت، بیشتر مطالعات موجود بر روی اثرات عصاره بسیار غلیظ کلوپ شیطان روی حیوانات یا استفاده مستقیم آنها روی سلول ها متمرکز است.

بنابراین، هیچ اطلاعاتی در مورد اثر بالقوه، مزایا یا اثرات سوء کلوپ شیطان در انسان در دسترس نیست.

اگر باردار یا شیرده هستید، دارو مصرف می کنید یا بیماری زمینه ای دارید، قبل از استفاده از باشگاه شیطان با پزشک خود مشورت کنید.

نحوه استفاده 

باشگاه شیطان به اشکال مختلف در دسترس است و می توان آن را از بسیاری از فروشگاه های بهداشتی و داروخانه ها خریداری کرد. این ماده غالباً به شکل پماد یا روغن یافت می شود که به طور معمول حاوی ترکیبی از مواد گیاهی و روغن های اساسی است.

پماد یا روغن گیاه باشگاه شیطان را می توان مستقیماً روی پوست قرار داد یا به عنوان عصاره مایع و تنتور مصرف کرد که در این صورت با نوشیدنی های مورد مصرف شما مخلوط می شود.

پوست ریشه خشک شده این گیاه را می توان با آب جوش دم کرده و به عنوان دمنوش استفاده کرد.
در حال حاضر، هیچ دستورالعمل رسمی در مورد دوز توصیه شده برای گیاه باشگاه شیطان در دسترس نیست.

با این حال، مکمل های مایع مانند عصاره ها و تنتورها معمولاً حاوی 1000-600 میلی گرم کلوپ شیطان هستند که می توانند 1 تا 4 بار در روز مصرف شوند.
اگر بیماری زمینه ای دارید یا دارو مصرف می کنید، حتما قبل از استفاده از این گیاه با پزشک خود مشورت کنید.

 

حرف آخر

باشگاه شیطان گیاهی دارویی است که برای درمان طیف وسیعی از بیماری ها مورد استفاده قرار گرفته است.
اگرچه هیچ تحقیقی روی انسان انجام نشده است، اما آزمایش های حیوانی نشان می دهد که ممکن است به کاهش التهاب، کند شدن رشد سلولهای سرطانی و جلوگیری از فعالیت برخی از گونه های قارچ و باکتری کمک کند.
باشگاه شیطان در فروشگاه های بهداشتی و داروخانه ها در دسترس است و به اشکال مختلفی از جمله پماد، دمنوش، تنتور و عصاره یافت می شود.

به دلیل کمبود تحقیقات انسانی در مورد دوز مناسب و عوارض جانبی احتمالی آن، حتماً قبل از مصرف باشگاه شیطان با پزشک خود صحبت کنید.

 

منبع: healthline.com

 

08 فروردین
دانستنیها

دانشن چیست؟

هنگامی که با یک عارضه جدی و مزمن روبرو می شوید، داروها و مکمل های متنوعی وجود دارند که ادعا می شود قادر به کنترل مشکل شما هستند. آیا همه آنها برای شما مناسب هستند؟

 

دانشن (Danshen) با نام علمی Salvia miltiorrhiza که بعضاً مریم گلی قرمز نیز نامیده می شود، قرن ها است که برای کمک به درمان طیف وسیعی از بیماری ها و مشکلات پزشکی از کلسترول بالا گرفته تا دیابت نوع 2 استفاده می شود. برخی شواهد نشان می دهد که مزایای آن فقط براساس قصه های زنان خانه دار قدیمی نیست.

دانشن یک گیاه قدرتمند با خواص بسیار است که می تواند سلامت شما را بهبود بخشد. این گیاه در حال حاضر آزمایشات را پشت سر می گذارد و احتمالا اولین داروی سنتی چینی خواهد بود که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تأیید می شود.
تا کنون، مطالعات انجام شده شواهد کافی برای قطعی بودن تاثیر این گیاه ارائه نکرده اند. با این وجود، محققان نوید می دهند که این گیاه احتمالاً برای این موارد مفید باشد:

 

قلب

بر اساس مطالعه ای که در یکی از مجلات معتبر انگلستان منتشر شده است، بیشتر کاربردهای سنتی دانشن برای مشکلات مربوط به قلب است، مانند:

  • آنژین
  • میوکاردیت
  • حمله قلبی

 

با وجود اینکه هنوز نتیجه مطالعات مشخص نشده است، نتایج آینده امیدوار کننده به نظر می رسند. اگر پزشک شما استفاده از این گیاه را به شما توصیه کند، متوجه خواهید شد که این دارو به تسکین دردهای قفسه سینه کمک می کند. اما نباید فقط به آن بسنده کنید. قبل از اینکه مریم گلی را در رژیم غذایی بگنجانید، مطمئن شوید که تمام جوانب نیازهای پزشکی خود را در نظر گرفته اید.

 

چند مطالعه نشان می دهد که دانشن می تواند از شما در برابر برخی از عوارض ثانویه مرتبط با دیابت، مانند رتینوپاتی دیابتی یا بیماری چشم محافظت کند. مطالعه دیگری نشان می دهد که استفاده از قطره دانشن به بهبود عملکرد بینایی در افراد مبتلا به رتینوپاتی دیابتی کمک می کند.

 

کبد

بر اساس مطالعه ای که در مجله بین المللی کبد منتشر شده است، استفاده از مریم گلی به صورت قرص در بازسازی کبد موش موثر بوده است. ممکن است روزی همین کار بر روی انسان های با کبد آسیب دیده انجام شود.

اگر از سیروز یا دیگر مشکلات جدی کبدی رنج می برید، از پزشک خود بپرسید که آیا این گیاه می تواند به شما کمک کند یا خیر.

 

شکل های دارویی مریم گلی

دانشن در اشکال زیر یافت می شود:

  • کپسول
  • تنتور
  • چای

 

این گیاه را نباید با ادویه مریم گلی اشتباه گرفت. مریم گلی مورد بحث ما قرمز رنگ است و با ادویه مریم گلی که برای پخت و پز استفاده می شود بسیار متفاوت است.

 

مقدار مصرف دانشن چقدر است؟

از آنجا که دانشن به تصویب سازمان غذا و دارو آمریکا نرسیده است، مقدار مطمئنی برای مصرف آن مشخص نشده است. به منظور میزان مصرف با پزشک خود مشورت کنید. از طرف دیگر، اطمینان حاصل کنید که مصرف آن با هیچ یک از داروهای مصرفی شما تداخل نداشته باشد.

 

حرف آخر

در صورتی که این گیاه را خوب بشناسید و با در نظر گرفتن همه فاکتورها آن را مصرف کنید، می تواند یک افزودنی موثر به برنامه درمانی شما باشد. مانند هر مکملی، قبل از مصرف این گیاه حتما با پزشک خود صحبت کنید و به مقدار تجویز شده توسط پزشک پایبند باشید.

 

 

07 فروردین
دانستنیها

ویتامین های محلول در آب

ویتامین ها اغلب بر اساس حلال بودن دسته بندی می‌شوند:
بیشتر ویتامین ها در آب حل می‌شوند از همین روی به آنها ویتامین های محلول در آب گفته می شود. در مقابل، فقط چهار ویتامین محلول در چربی وجود دارد که در روغن (چربی مایع) حل می‌شوند.

9 ویتامین محلول در آب در رژیم غذایی انسان یافت می‌شود:

  • ویتامین B1 (تیامین)
  • ویتامین B2 (ریبوفلاوین)
  • ویتامین B3 (نیاسین)
  • ویتامین B5 (اسید پانتوتنیک)
  • ویتامین B6
  • ویتامین B7 (بیوتین)
  • ویتامین B9
  • ویتامین B12 (کوبالامین)
  • ویتامین C

 

به طور کلی برخلاف ویتامین های محلول در چربی، ویتامین های محلول در آب در بدن ذخیره نمی شوند. به همین دلیل، باید سعی کنید آنها را به طور منظم از رژیم غذایی خود دریافت کنید.

این مقاله مروری دقیق درباره ویتامین های محلول در آب، عملکرد آنها، فواید، منابع غذایی، میزان مصرف توصیه شده و سایر موارد دارد.

 

تیامین (ویتامین B1)

تیامین، به عنوان ویتامین B1 نیز شناخته می شود و به لحاظ علمی اولین ویتامین محلول در آب محسوب می‌شود.

 

انواع

اشکال بسیاری از تیامین وجود دارد، از جمله:
تیامین پیرو فسفات: به عنوان تیامین دی فسفات نیز شناخته می شود، تیامین پیرو فسفات فراوان ترین نوع تیامین در بدن انسان است که شکل اصلی آن درغذاهای کامل وجود دارد.
تیامین تری فسفات: این فرم در غذاهای تهیه شده از حیوانات یافت می شود اما نسبت به تیامین پیرو فسفات فراوانتر است. اعتقاد بر این است که کمتر از 10٪ از کل تیامین موجود، در بافت های حیوانی یافت می شود.
تیامین مونونیترات: نوع مصنوعی تیامین است که اغلب به غذای دام یا غذای فرآوری شده اضافه می‌شود.
تیامین هیدروکلراید: نوع استاندارد و مصنوعی تیامین است که در مکمل ها استفاده می‌شود.

 

نقش و عملکرد

مانند سایر ویتامین‌های گروه B، تیامین به عنوان یک آنزیم در بدن عمل می کند. این مسئله مربوط به همه اشکال فعال آن است، اما تیامین پیرو فسفات مهمترین آن محسوب می شود.

کوآنزیم ها، ترکیبات کوچکی هستند که به آنزیم ها برای تحریک واکنش های شیمیایی کمک می کنند. این واکنش ها به تنهایی و به خودی خود اتفاق نمی افتند.

تیامین در بسیاری از واکنشهای شیمیایی اساسی، نقش دارد. به عنوان مثال، این ماده به تبدیل مواد مغذی به انرژی و تشکیل قند کمک می کند.

 

منابع غذایی

غنی ترین منابع غذایی تیامین شامل آجیل، دانه ها، غلات سبوس دار، کبد و گوشت خوک است.

 

در مقابل، میوه ها، سبزیجات و محصولات لبنی به طور کلی تیامین زیادی تأمین نمی کنند.

 

میزان مصرف توصیه شده

جدول زیر میزان توصیه شده روزانه (RDA) برای تیامین را نشان می دهد.

برای نوزادان میزان توصیه شده روزانه تعیین نشده است. به جای آن از مصرف کافی (AI) استفاده می‌شود که در جدول با ستاره نشان داده شده است. مصرف کافی مانند RDA است، با این تفاوت که بر اساس شواهد ضعیف تر تعیین شده است.

 

               RDA (mg/day)
               نوزادان                0-6 ماه                * 0.2
               7-12 ماه                * 0.3
               کودکان                1-3 سال                0.5
               4-8 سال                0.6
               9-13 سال                0.9
               زنان                14-18 سال                1.0
               بالای 19 سال                1.1
               مردان                بالای 14 سال                1.2
               زنان باردار                1.4
               زنان شیرده                1.4

 

کمبود

کمبود ویتامین B12 به ندرت رخ می دهد، اما بالا رفتن میزان قند خون ممکن است باعث افزایش خروج تیامین از طریق ادرار شود، که در این صورت نیاز بدن به این ویتامین و در نهایت خطر ابتلا به کمبود آن را افزایش می دهد. در حقیقت، در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و 2 احتمال کاهش 75 تا 76 درصد سطح تیامین وجود دارد.
افراد معتاد به الکل نیز به دلیل رژیم غذایی نامناسب و اختلال در جذب تیامین در معرض خطر کمبود هستند.
کمبود جدی تیامین احتمال ابتلا به اختلالاتی موسوم به سندروم بری بری و ورنیک-کورساکوف را افزایش می دهد.
این اختلالات با طیف وسیعی از علائم از جمله بی اشتهایی، کاهش وزن، اختلال در عملکرد عصبی، مشکلات روانی، ضعف عضلانی و بزرگ شدن قلب همراه هستند.

 

عوارض جانبی 

تیامین به طور کلی بی خطر در نظر گرفته می شود. هیچ گزارشی از عوارض جانبی به سبب مصرف مقادیر زیاد تیامین از طریق غذا و مکمل ها گزارش نشده است. این مسئله تا حدی به این دلیل است که تیامین اضافی به سرعت از طریق ادرار از بدن دفع می شود.
در نتیجه، سطح بالای دریافت قابل تحمل برای تیامین مشخص نشده است. با این حال، این امر علائم احتمالی مسمومیت ناشی از مصرف بسیار زیاد را رد نمی کند.

 

فواید مکمل ها

هیچ شواهدی مطمئنی وجود ندارد که بر مفید بودن مصرف مکمل های تیامین برای تامین سلامت بدن دلالت داشته باشد.

اما برای کسانی که سطح قند خون بالا یا وضعیت تیامین ضعیفی دارند، مکمل های با دوز بالا ممکن است قند خون و فشار خون را کاهش دهند.
علاوه بر این، مصرف کم تیامین با اختلالات مختلف دیگری مانند گلوکوم، افسردگی و فیبرومیالژیا همراه است. با این حال، قبل از نتیجه گیری مطمئن، نیاز به تحقیقات بیشتری است.

 

خلاصه تیامین

تیامین یکی از ویتامین های محلول در آب است که به عنوان ویتامین B1 نیز شناخته می شود و اولین ویتامین B کشف شده است.

تیامین مانند سایر ویتامین های گروه B (ب کمپلکس) به عنوان کوآنزیم عمل می کند. این ماده در بسیاری از فرآیندهای متابولیکی از جمله فرآیندهای تبدیل مواد مغذی به انرژی، نقشی اساسی دارد.

غنی ترین منابع غذایی تیامین شامل کبد، گوشت خوک، دانه ها و غلات سبوس دار است. کمبود این نوع ویتامین غیر معمول است، اما دیابت و مصرف بیش از حد الکلT خطر کمبود آن را افزایش می دهد. کمبود جدی این ماده ممکن است منجر به بیماری هایی مانند بری بری و سندرم ورنیکه-کورساکوف شود.

به نظر نمی رسد مکمل های تیامین با دوز بالا هیچ گونه عوارض جانبی داشته باشند و سطح بالای مصرفی قابل تحمل نیز برای آن مشخص نشده است. با این حال، به نظر نمی رسد که مکمل ها برای کسانی که از رژیم غذایی خود مقادیر کافی دریافت می کنند فوایدی داشته باشند.

 

ریبوفلاوین (ویتامین B2)

ریبوفلاوین تنها ویتامین محلول در آب است که به عنوان رنگ خوراکی استفاده می شود. در واقع، این نام به سبب رنگ زرد آن گذاشته شده ست، کلمه لاتین flavus به معنی “زرد” است.

 

انواع

علاوه بر ریبوفلاوین، مواد غذایی معروف به فلاوپروتئین ها در هنگام عمل هضم، ریبوفلاوین آزاد می‌کنند.

دو مورد از رایج ترین فلاوپروتئین ها؛ فلاوین آدنین دینوکلئوتید و فلاوین مونونوکلئوتید هستند که در طیف وسیعی از غذاها یافت می شوند.

 

نقش و عملکرد

ریبوفلاوین در واکنش های مختلف شیمیایی به عنوان کوآنزیم عمل می کند.
ریبوفلاوین به مانند تیامین در تبدیل مواد مغذی به انرژی نقش دارد. از سوی دیگر وجود آن به منظور تبدیل ویتامین B6 به شکل فعال آن و تبدیل تریپتوفان به نیاسین (ویتامین B3) الزامی است.

 

منابع غذایی

 

عصاره مخمر نیز به طرز قابل توجهی سرشار از ریبوفلاوین است که هر 100 گرم آن، حاوی حدود 18 میلی گرم ریبوفلاوین است. سایر منابع خوب ریبوفلاوین شامل تخم مرغ، سبزیجات برگ دار، کلم بروکلی، شیر، حبوبات، قارچ و گوشت است.
علاوه بر این، ریبوفلاوین اغلب به غلات صبحانه فرآوری شده اضافه می شود و به عنوان رنگ خوراکی نارنجی-زرد استفاده می گردد.

 

مقدار مصرف توصیه شده

جدول زیر RDA یا میزان مصرف مناسب برای ریبوفلاوین را نشان می دهد. این مقادیر نشان دهنده میزان دریافت روزانه برای تأمین نیاز اکثر افراد است.

               RDA (mg/day)
               نوزادان                0-6 ماه                * 0.3
               7-12 ماه                * 0.4
               کودکان                1-3 سال                  0.5
               4-8 سال                0.6
               9-13 سال                0.9
               زنان                14-18 سال                1.0
               بالای 19 سال                1.1
               مردان                بالای 14 سال                1.3
               زنان باردار                1.4
               زنان شیرده                1.6

 

کمبود

کمبود ریبوفلاوین در کشورهای پیشرفته بسیار نادر است. با این حال، رژیم غذایی نامناسب، کهولت سن، بیماری های ریوی و اعتیاد به الکل ممکن است خطر ابتلا به آن را افزایش دهد.

کمبود شدید این ویتامین محلول در آب، منجر به بیماری آریبوفلاوینوز می شود که با علائمی نظیر گلو درد، التهاب زبان، کم خونی، مشکلات پوستی و چشمی همراه است.
علاوه بر موارد فوق، کمبود ریبوفلاوین، متابولیسم ویتامین B6 و تبدیل تریپتوفان به نیاسین را مختل می کند.

عوارض جانبی 

مصرف زیاد ریبوفلاوین در رژیم غذایی یا به صورت مکمل نه تنها عامل مسمومیت نیست بلکه جذب آن در دوزهای بالا، کارآمدتر است. از سوی دیگر، مقادیر بسیار کمی از این ماده مغذی در بافت های بدن ذخیره می شود و ریبوفلاوین اضافی با ادرار از بدن خارج می گردد.
در نتیجه، از سوی مراجع پزشکی حد بالایی برای مصرف این ویتامین مشخص نشده است.

 

فواید مکمل ها

افردای که از طریق غذا ریبوفلاوین مورد نیاز را دریافت می کنند در بیشتر موارد مکمل های ریبوفلاوین هیچ فایده ای برای آنها ندارد.
با این حال، مکمل های ریبوفلاوین با دوز کم ممکن است به طور بالقوه باعث کاهش فشار خون شوند و خطر ابتلا به بیماری قلبی را در افراد به لحاظ ژنتیکی مستعد، کاهش دهند. تصور می شود این کار با کاهش سطح هموسیستئین بالا در کسانی انجام می شود که دو نسخه از ژن MTHFR 677TT دارند.

دوزهای بالاتر ریبوفلاوین، مانند 200 میلی گرم (به صورت دو بار در روز)، می تواند میگرن را نیز کاهش دهد.

 

خلاصه ای از ریبوفلاوین

ریبوفلاوین که از ویتامین های محلول در آب است به نام ویتامین B2 نیز شناخته می شود، این ویتامین یک کوآنزیم با عملکردهای اساسی مختلف است. به عنوان مثال، برای تبدیل مواد مغذی به انرژی مورد نیاز است.

این ویتامین در غذاهای مختلف یافت می‌شود، غنی ترین منابع آن شامل جگر، گوشت، لبنیات، تخم مرغ، سبزیجات برگ دار، بادام و حبوبات است.

کمبود آن در بین افراد سالم در کشورهای غربی تقریباً ناشناخته است، اگرچه بیماری و عادات نادرست سبک زندگی ممکن است خطر کمبود این ماده غذایی را افزایش دهند.

مشخص نیست که مکمل های ریبوفلاوین با دوز بالا عوارض جانبی داشته باشند، اما معمولاً فقط برای کسانی مفید است که دچار کمبود این ویتامین هستند. با این حال، شواهد نشان می دهد که مکمل ها می‌توانند میگرن را کاهش دهند یا خطر ابتلا به بیماری قلبی را در افراد مستعد ژنتیکی کاهش دهند.

 

نیاسین (ویتامین B3)

نیاسین با نام ویتامین B3 نیز شناخته می شود و تنها ویتامین B بدن شما محسوب می شود که قادر است ماده مغذی دیگری (اسید آمینه تریپتوفان) تولید کند.

 

انواع

نیاسین گروهی از مواد مغذی است که رایج ترین اشکال آن عبارتند از:
نیکوتینیک اسید: رایج ترین شکل موجود در مکمل ها است. هم در غذاهای گیاهی و هم در غذاهای حیوانی یافت می شود. مکمل های اسید نیکوتینیک با دوز بالا ممکن است باعث ایجاد بیماری به نام گرگرفتگی نیاسین شوند.
نیکوتین آمید (نیاسینامید): در مکمل ها و غذاها یافت می شود.

ترکیب نیکوتینامید ریبوزید نیز کار ویتامین B3 راا انجام می دهد که به مقدار کمی در پروتئین آب پنیر و مخمر نان یافت می شود.

 

نقش و عملکرد

تمام اشکال غذایی نیاسین سرانجام به نیکوتین آمید آدنین دینوکلئوتید (NAD+) یا نیکوتین آمید آدنین دینوکلئوتید فسفات (NADP+) تبدیل می شوند که به عنوان کوآنزیم عمل می کنند.

این ویتامین مانند سایر ویتامین های گروه B، به صورت یک کوآنزیم در بدن عمل می کند و علاوه بر آن به عنوان یک آنتی اکسیدان نقش اساسی در عملکرد سلول دارد.

یکی از مهمترین نقش های آن، هدایت فرآیند متابولیک است که به نام گلیکولیز شناخته می شود و وظیفه استخراج انرژی از گلوکز (قند) را دارد.

 

منابع غذایی

نیاسین به عنوان یکی از ویتامین های محلول در آب هم در گیاهان و هم در حیوانات یافت می شود.

 

عصاره مخمر به طور استثنایی سرشار از نیاسین است و در هر 100 گرم آن، حدود 128 میلی گرم نیاسین وجود دارد.

منابع خوب دیگر شامل ماهی، مرغ ، تخم مرغ ، لبنیات و قارچ است. نیاسین به غلات صبحانه و آرد نیز اضافه می شود.

علاوه بر این، بدن شما می تواند نیاسین را از اسید آمینه تریپتوفان سنتز کند. دانشمندان تخمین زده اند که می توان از 60 میلی گرم تریپتوفان برای ایجاد 1 میلی گرم نیاسین استفاده کرد.

 

میزان مصرف توصیه شده

جدول زیر RDA یا مقدار کافی مصرف نیاسین را نشان می دهد. این اعداد مقدار تخمینی نیاسین است که بیشتر افراد (97.5٪) در رژیم غذایی روزانه خود به آن نیاز دارند.

               RDA (mg/day)                UL (mg/day)
               نوزادان                0-6 ماه                * 2                –
               7-12 ماه                * 4                –
               کودکان                1-3 سال                6                10
                   4-8 سال                8                15
                 9-13 سال                12                20
               زنان                14 سال به بالا                14                30
               مردان                14 سال به بالا                16                30
               زنان باردار                18                30-35
              زنان شیرده                17                30-35

 

در این جدول حد بالای مجاز مصرف (UL) نیز نشان داده شده است که بالاترین میزان مصرف روزانه برای اکثر افراد بی خطر است.

 

کمبود

کمبود نیاسین که با نام پلاگر شناخته می شود در کشورهای پیشرفته غیر معمول است.

علائم اصلی پلاگر شامل پوست ملتهب، زخم دهان، اسهال، بی خوابی و زوال عقل است که مانند همه بیماری های ناشی از کمبود در صورت عدم درمان، کشنده است.

خوشبختانه شما می توانید به راحتی تمام نیاسین مورد نیاز خود را از یک رژیم غذایی متنوع تهیه کنید.

کمبود نیاسین در کشورهای در حال توسعه که مردم معمولاً رژیمهایی فاقد تنوع را دنبال می کنند بسیار بیشتر مشاهده می شود.
از آنجا که بیشتر نیاسین به شکل نیازیتین به فیبر متصل است، غلات مقدار کمی نیاسین دارند.

با این حال، بدن شما می تواند نیاسین را از اسید آمینه تریپتوفان سنتز کند. در نتیجه، اغلب می توان از کمبود شدید نیاسین توسط یک رژیم غذایی با پروتئین بالا جلوگیری کرد.

 

عوارض جانبی 

به نظر نمی رسد که نیاسین موجود در مواد غذایی به طور طبیعی هیچ اثر سوئی داشته باشد.

با این حال، دوزهای اضافی مکمل نیاسین ممکن است باعث گرگرفتگی نیاسین، حالت تهوع، استفراغ، تحریک معده و آسیب کبدی شود.

نیاسین فلاش یا گرگرفتگی نیاسین یکی از عوارض جانبی مکمل های اسید نیکوتینیک با آزادسازی فوری است. مشخصه این حالت گرفتگی در صورت، گردن، بازوها و قفسه سینه است.

آسیب کبدی با استفاده طولانی مدت از دوزهای بسیار بالا (3 تا 9 گرم در روز) از اسید نیکوتینیک با آزادسازی پایدار همراه است.

علاوه بر این، مصرف مکمل های نیاسین به مدت طولانی ممکن است مقاومت به انسولین را افزایش داده و باعث افزایش سطح قند خون گردد.

اسید نیکوتینیک ممکن است باعث افزایش سطح اسید اوریک در گردش خون نیز شود و از سوی دیگرعلائم نقرس را در افراد مستعد به این بیماری بدتر کند.

 

فواید مکمل ها

مکمل های اسید نیکوتینیک در دوزهای مختلف از 1300 تا 2000 میلی گرم در روز معمولاً برای عادی سازی سطح چربی خون استفاده می شود.
این مکمل ها سطح بالای کلسترول بد (لیپوپروتئین با چگالی کم (را پایین می آورند و از سوی دیگر سطح کلسترول خوب (لیپوپروتئین با چگالی بالا) را در صورت پایین بودن بالا می برند. مکمل های اسید نیکوتینیک ممکن است مقدار تری گلیسیرید موجود در خون را نیز کاهش دهند.

برخی مطالعات حاکی از آن است که اسید نیکوتینیک خطر بیماری قلبی را کاهش می دهد، اما فواید آن محل بحث است و نتایج مطالعات متناقض به نظر می رسد.

شواهد اولیه نشان می دهد که مکمل های نیاسین احتمالا زوال عقل را بهبود می بخشند، اما برای این ادعا نیاز به مطالعات بیشتر است.

 

خلاصه ای از نیاسین

یکی دیگر از ویتامین های محلول در آب، نیاسین است که به عنوان ویتامین B3 نیز شناخته می شود. گروهی از دو ترکیب نیاسینامید و اسید نیکوتینیک است که بسیاری از عملکردهای حیاتی بدن را انجام می دهند.

نیاسین در بسیاری از غذاهای مختلف مانند جگر، ماهی، مرغ، تخم مرغ، محصولات لبنی، تخمه آفتابگردان و بادام زمینی یافت می شود. علاوه بر این، معمولاً به غذاهای فرآوری شده مانند آرد و غلات صبحانه اضافه می شود.

کمبود این ویتامین در کشورهای غربی نادر است. افرادی که غذاهای کم پروتئین می خورند و رژیم غذایی آنها فاقد تنوع است، در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

از مکمل های اسید نیکوتینیک با دوز بالا معمولاً برای عادی سازی سطح چربی خون استفاده می شود، اگرچه برخی از دانشمندان در مورد فواید این ویتامین برای سلامت قلب شک دارند.

مکمل ها ممکن است عوارض جانبی منفی مانند آسیب کبدی، کاهش حساسیت به انسولین و گرگرفتگی نیاسین نیز داشته باشند.

 

اسید پانتوتنیک (ویتامین B5)

اسید پانتوتنیک تقریباً در همه مواد غذایی وجود دارد. نام آن از کلمه یونانی pantothen گرفته شده است، که به معنی “از همه طرف” است.
انواع
اشکال مختلفی از اسید پانتوتنیک یا ترکیباتی وجود دارند که هنگام هضم، شکل فعال این ویتامین را آزاد می کنند. علاوه بر اسید پانتوتنیک آزاد، این ترکیبات عبارتند از:

کوآنزیم A: که منبع معمول این ویتامین درغذا است و اسید پانتوتنیک را در دستگاه گوارش آزاد می کند.
پروتئین حامل اسیل: مانند کوآنزیم A ، پروتئین حامل اسیل نیز در غذاها یافت می شود و اسید پانتوتنیک را هنگام هضم آزاد می کند.
کلسیم پانتوتنات: رایج ترین شکل اسید پانتوتنیک در مکمل ها است.
پانتنول: فرم دیگری از اسید پانتوتنیک است که اغلب در مکمل ها استفاده می شود.

 

نقش و عملکرد

اسید پانتوتنیک در طیف وسیعی از عملکردهای متابولیکی نقشی اساسی دارد.
وجود اسید پانتوتنیک برای تشکیل کوآنزیم A ضروری است، کوآنزیم A نیزبرای سنتز اسیدهای چرب، اسیدهای آمینه، هورمونهای استروئیدی، انتقال دهنده های عصبی و سایر ترکیبات مهم دیگر لازم است.

 
منابع غذایی

اسید پانتوتنیک تقریباً در همه مواد غذایی وجود دارد.

منابع غنی دیگر شامل عصاره مخمر خوراکی، قارچ شیاتکه، خاویار، قلوه، مرغ، گوشت گاو و زرده تخم مرغ است.

علاوه بر موارد ذکر شده در بالا برخی خوراکی های گیاهی نظیر سبزیجات ریشه ای، غلات سبوس دار، گوجه فرنگی و کلم بروکلی نیز منابع خوبی برای این ویتامین محسوب می شوند.

مانند بسیاری دیگر از ویتامین های گروه B ، اسید پانتوتنیک اغلب درغلات صبحانه وجود دارد.

 

میزان مصرف توصیه شده

جدول زیر میزان مصرف کافی (AI) اسید پانتوتنیک را برای بیشتر افراد نشان می دهد. برای این ویتامین RDA تعیین نشده است.

               AI (mg/day)
               نوزادان                0-6 ماه                1.7
               7-12 ماه                1.8
               کودکان                1-3 سال                2
               4-8 سال                3
               9-13 سال                4
               نوجوانان                14-18 سال                5
                بزرگسالان                بالای 19 سال                5
               زنان باردار                6
               زنان شیرده                7

 

کمبود

کمبود اسید پانتوتنیک (ویتامین B5) در کشورهای صنعتی نادر است. در واقع، این ویتامین به قدری در غذاها گسترده است که کمبود آن به جز در سوء تغذیه شدید ، تقریباً رخ نمی دهد.

با این حال، ممکن است نیاز به آن در افراد دیابتی و الکلی بیشتر باشد.

مطالعات روی حیوانات نشان می دهد که کمبود اسید پانتوتنیک تأثیر نامطلوبی بر اکثر سامانه های اندامی دارد. این بیماری با علائم متعددی از جمله بی حسی، تحریک پذیری، اختلالات خواب، بی قراری و مشکلات گوارشی همراه است.

 

عوارض جانبی 

به نظر نمی رسد اسید پانتوتنیک در دوزهای بالا اثرات سوئی داشته باشد به سبب اینکه حد بالای قابل تحمل برای آن مشخص نشده است.

با این حال، دوزهای زیاد مانند 10 گرم در روز ممکن است باعث ناراحتی گوارشی و اسهال شود.

در موش ها، دوز کشنده حدود 4/5 گرم برای هر پوند وزن بدن (10 گرم در هر کیلوگرم) تخمین زده شده است که برابر با مقداری معادل 318 گرم برای یک انسان 154 پوندی (70 کیلوگرمی) است.

 

فواید مکمل ها

مطالعات، برای کسانی که مقادیر کافی اسید پانتوتنیک از رژیم غذایی خود دریافت می کنند، شاهد خوبی مبنی بر مفید بودن آن ارائه نکرده است.

در حالی که افراد برای درمان اختلالات مختلف از جمله آرتروز، خشکی چشم و تحریک پوست از مکمل این ویتامین استفاده می کنند، اما هیچ شاهد مهمی در مورد تأثیر آن در درمان هیچ یک از این اختلالات وجود ندارد.

 

خلاصه اسید پانتوتنیک

اسید پانتوتنیک به عنوان ویتامین B5 نیز شناخته می شود. این ویتامین محلول در آب نقش های مختلفی در متابولیسم بدن دارد.

تقریباً تمام مواد غذایی حاوی این ویتامین هستند. بهترین منابع این ویتامین شامل جگر، تخمه آفتابگردان، قارچ، سبزیجات ریشه ای و غلات کامل است.

از آنجا که اسید پانتوتنیک در غذاهای زیادی وجود دارد، کمبود آن تقریباً نادر است و معمولاً فقط در افرادی با سوء تغذیه شدید مشاهده می شود.

مکمل های اسید پانتوتنیک بی خطر هستند و هیچ گونه عوارض جانبی ندارند. با این حال، دوزهای بسیار زیاد ممکن است باعث اسهال و سایر مشکلات گوارشی شود.

اگرچه برخی از افراد به طور منظم از مکمل های اسید پانتوتنیک استفاده می کنند، هیچ مدرک محکمی مبنی بر تاثیر آنها در درمان بیماری های افرادی که مقادیر کافی از غذا دریافت می کنند در حال حاضر وجود ندارد.

 

ویتامین B6

ویتامین B6 گروهی از مواد مغذی است که برای سنتز پیریدوکسال فسفات (کوآنزیمی که در بیش از 100 فرآیند مختلف متابولیکی دخیل است) مورد نیاز است.

 

انواع

مانند سایر ویتامین های گروه B ، ویتامین B6 گروهی از ترکیبات مرتبط است ، مانند:

پیریدوکسین: این فرم در میوه ها، سبزیجات و غلات و همچنین مکمل ها وجود دارد. غذاهای فرآوری شده نیز ممکن است حاوی پیریدوکسین اضافه شده باشند.
پیریدوکسامین: تا همین اواخر در مکمل های غذایی در ایالات متحده استفاده می شد. با این حال، سازمان غذا و دارو آمریکا در حال حاضر پیریدوکسامین را یک دارو می داند. پیریدوکسامین فسفات نوع رایج ویتامین B6 در غذاهای تهیه شده از حیوانات است.
پیریدوکسال: پیریدوکسال فسفات نوع اصلی ویتامین B6 در غذاهای تهیه شده از حیوانات است.
در کبد، تمام اشکال غذایی ویتامین B6 به پیریدوکسال 5-فسفات (شکل فعال این ویتامین) تبدیل می شوند.

 

نقش و عملکرد

مانند سایر ویتامین های گروه B ، ویتامین B6 نیز در واکنش های شیمیایی متعدد به عنوان یک کوآنزیم عمل می کند.

این ماده در تشکیل گلبول های قرمز خون و همچنین انرژی و متابولیسم اسیدهای آمینه نقش دارد. علاوه بر آن، برای ترشح گلوکز (قند) از گلیکوژن (مولکولی که بدن برای ذخیره کربوهیدرات استفاده می کند) لازم است.

ویتامین B6 به تشکیل گلبول های سفید خون نیز کمک می کند و به بدن در سنتز چندین انتقال دهنده عصبی کمک می کند.

 

منابع غذایی

ویتامین B6 در طیف گسترده ای از غذاها وجود دارد.

منابع خوب دیگر شامل ماهی تن، گوشت خوک، بوقلمون، موز، نخود و سیب زمینی است. ویتامین B6 به غلات صبحانه و جایگزین های گوشتی مبتنی بر سویا نیز اضافه می شود.
این ویتامین بیشتر از آنکه در غذاهای گیاهی وجود داشته بااشد در غذاهای حیوانی یافت می شود.

 

مقدار مصرف توصیه شده

جدول زیر RDA ویتامین B6 را نشان می دهد RDA میزان دریافتی روزانه است که برای اکثر افراد کافی است.

                RDA (mg/day)                UL (mg/day)
               نوزادان                         0-6 ماه                * 0.1                –
                     7-12 ماه                * 0.3                –
               کودکان                        1-3 سال                0.5                30
                      4-8 سال                0.6                40
                     9-13 سال                1.0                60
                زنان                    14-18 سال                1.2                80
                   19-50 سال                1.3                100
                 بالای 51 سال                1.5                100
                مردان                    14-18 سال                1.3                 80
                  19-50 سال                1.3                100
                 بالای 51 سال                 1.7                100
                   زنان باردار                 1.9                80–100
               زنان شیرده                2.0                80–100

 

RDA برای نوزادان تعیین نشده است و به جای آن میزان مصرف کافی (AI) ارائه می شود.

 

کمبود

کمبود ویتامین B6 بسیار نادر است. افراد الکلی بیشتر در معرض خطر هستند.
علائم اصلی آن شامل کم خونی، بثورات پوستی، تشنج، گیجی و افسردگی است.

کمبود این ویتامین با افزایش خطر ابتلا به سرطان همراه است.

 

عوارض جانبی

به نظر نمی رسد که دریافت ویتامین B6 از طریق مواد غذایی به طور طبیعی اثرات سوئی داشته باشد.

در مقابل، دوزهای بالای مکمل پیریدوکسین (2000 میلی گرم در روز یا بیشتر) با آسیب عصب حسی و ضایعات پوستی مرتبط هستند.

مصرف زیاد مکمل های پیریدوکسین احتمالا تولید شیر در زنان شیرده را سرکوب کند.

 

فواید مکمل ها

از دوزهای زیاد پیریدوکسین برای درمان سندرم تونل کارپ و سندرم قبل از قاعدگی استفاده شده است، هر چند مدرک مطمئنی درباره تایید این مسئله وجود ندارد.

به دلیل اثرات نامطلوب مکمل های پیریدوکسین با دوز بالا، فقط باید تحت نظارت پزشکی مصرف شوند.

 

خلاصه ویتامین B6

ویتامین B6 یکی دیگر از ویتامین های محلول در آب است. این ویتامین، گروهی از مواد مغذی است که برای تشکیل پیریدوکسال فسفات (کوآنزیمی که نقش حیاتی در مسیرهای متابولیکی زیادی دارد) مورد نیاز است.

غنی ترین منابع غذایی این ویتامین؛ جگر، ماهی قزل آلا، دانه های آفتابگردان و مغز پسته است.

کمبود آن نادر است، اگرچه نوشیدن منظم مقادیر زیاد الکل ممکن است خطر را افزایش دهد.

دوزهای اضافی مکمل، ممکن است باعث آسیب عصبی و ضایعات پوستی شود. اما به نظر نمی رسد دریافت ویتامین B6 از مواد غذایی تأثیر منفی داشته باشد.

در حالی که مصرف کافی ویتامین B6 لازم است، اما هیچ شاهد علمی مطمئنی برای مفید بودن مکمل های ویتامین B6 در درمان بیماری ها وجود ندارد.

 

بیوتین (ویتامین B7)

افراد اغلب از مکمل های بیوتین برای تقویت مو، ناخن و پوست خود استفاده می کنند، اگرچه مدارک محکمی در مورد این مزایا وجود ندارد. بیوتین قبلا ویتامین H نامیده می شد که از اول کلمه Haut (به آلمانی یعنی “پوست”) گرفته شده است.

 

انواع

بیوتین به دو شکل آزاد و متصل به پروتئین ها یافت می شود.

وقتی پروتئین های حاوی بیوتین هضم می شوند، ترکیبی به نام بیوسیتین آزاد می کنند. سپس آنزیم گوارشی بیوتینیداز، بیوسیتین را به بیوتین آزاد و لیزین (نوعی اسید آمینه) تبدیل می کند.

 

نقش و عملکرد

بیوتین مانند تمام ویتامین های گروه B به عنوان کوآنزیم عمل می کند. این ماده برای عملکرد کربوکسیلازهای پنج گانه (آنزیمهای دخیل در چندین فرایند متابولیکی اساسی) مورد نیاز است.

به عنوان مثال، بیوتین نقش اساسی در سنتز اسیدهای چرب، تشکیل گلوکز و متابولیسم اسیدهای آمینه دارد.

 

منابع غذایی

در مقایسه با سایر ویتامین های گروه B ، تحقیقات زیادی درباره بیوتین موجود در غذاها نشده است.

غذاهای با منشا حیوانی که سرشار از بیوتین هستند عبارتند از: دل و جگر، ماهی، گوشت، زرده تخم مرغ و محصولات لبنی. منابع گیاهی خوب شامل حبوبات، سبزیجات برگ دار، گل کلم، قارچ و آجیل می شوند.
میکروبیوم های روده نیز مقادیر کمی بیوتین تولید می کنند.

 

مقدار مصرف توصیه شده

جدول زیر میزان مصرف کافی (AI) برای بیوتین را نشان می دهد. AI مشابه RDA است با این تفاوت که براساس تحقیقات ضعیف تر تعیین شده است.

               AI (mcg/day)
               نوزادان                0-6 ماه                5
                 7-12 ماه                6
               کودکان                1-3 سال                8
               4-8 سال                12
               9-13 سال                20
               نوجوانان                14-18 سال                25
               بزرگسالان                بالای 19 سال                30
               زنان باردار                30
               زنان شیردار                35
کمبود

کمبود بیوتین نسبتاً غیر معمول است.
خطر ابتلا به کمبود در میان نوزادانی که از شیر خشک با بیوتین تغذیه می کنند، افرادی که از داروهای ضد صرع استفاده می کنند، نوزادانی که به بیماری لاینر مبتلا هستند یا افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد کمبود هستند بسیار بیشتر است.

کمبود بیوتین درمان نشده می تواند باعث علائم عصبی مانند تشنج، ناتوانی ذهنی و از دست دادن هماهنگی عضلات شود.

کمبود این ویتامین در حیواناتی که مقدار زیادی سفیده خام تغذیه می کنند نیز گزارش شده است. سفیده تخم مرغ حاوی پروتئینی به نام آویدین است که مانع از جذب بیوتین می شود.

 

عوارض جانبی

بیوتین در دوزهای بالا هیچ عارضه جانبی شناخته شده ای ندارد و حد بالای قابل تحمل نیز برای آن مشخص نشده است.

 

فواید مکمل ها

شواهد محدودی مبنی بر مفید بودن مکمل های اسید فولیک برای افراد سالم دارای رژیم متعادل وجود دارد.

به عنوان مثال، مطالعات نشان می دهد که بیوتین ممکن است علائم را در افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) بهبود بخشد.

مطالعات تجربی نشان می دهد که مکمل های بیوتین احتمالا باعث بهبود شکنندگی ناخن ها در زنان شود. با این حال، برای اثبات این ادعا نیاز به مطالعات مطمئن تر است.

 

خلاصه بیوتین

بیوتین به عنوان ویتامین B7 نیز شناخته می شود و یک آنزیم مورد نیاز برای بسیاری از فرآیندهای متابولیک است.

بیوتین از ویتامین های محلول در آب است که در طیف وسیعی از غذاها یافت می شود. منابع خوب شامل دل و جگر، زرده تخم مرغ، گوشت، حبوبات، گل کلم ، قارچ و آجیل است.

کمبود این ویتامین غیر معمول است و عوارض جانبی آن حتی در دوزهای مکملی بالا ناشناخته است،. مطالعات بیشتری برای تعیین حد بالای مصرف نیاز است.
شواهد زیادی مبنی بر مفید بودن مکمل های اسید فولیک برای افراد سالم دارای رژیم متعادل وجود ندارد. با این حال، چند مطالعه نشان می دهد که آنها ممکن است علائم MS را بهبود بخشند و ناخن های شکننده را تقویت کنند.

 

ویتامین B9

ویتامین B9 ابتدا در مخمر کشف شد، اما بعداً از برگ اسفناج گرفته شد. به همین دلیل اسیدها فولیک یا فولات (کلمات مشتق شده از کلمه لاتین folium ، به معنی “برگ”) نامیده می شود.

 

انواع

ویتامین B9 به عنوان یک از ویتامین های محلول در آب به اشکال مختلف وجود دارد، از جمله:

  • فولات: گروهی از ترکیبات ویتامین B9 است که به طور طبیعی در غذاها وجود دارند.

 

  • اسید فولیک: فرم مصنوعی ویتامین B9 است که معمولاً به غذاهای فرآوری شده اضافه می شود یا به عنوان مکمل فروخته می شود. برخی از دانشمندان نگران هستند که مکمل های اسید فولیک با دوز بالا احتمالا باعث آسیب شوند.

 

  • ال-متیلفولات (L-methylfolate): متیلتتراهایدروفولات-5 (5-methyltetrahydrofolate) نیز نامیده می شود که فرم فعال ویتامین B9 در بدن است. به عنوان یک مکمل، تصور می شود سالم تر از اسید فولیک باشد.

 

نقش و عملکرد

ویتامین B9 به عنوان یک کوآنزیم عمل می کند و برای رشد سلول، تشکیل DNA و متابولیسم اسیدهای آمینه ضروری است.

در دوره های تقسیم و رشد سریع سلول مانند دوران نوزادی و بارداری بسیار مهم است.

علاوه بر این، برای تشکیل سلولهای قرمز و سفید خون لازم است، بنابراین کمبود آن ممکن است منجر به کم خونی شود.

 

منابع غذایی

 

 

از دیگر منابع خوب می توان به سبزیجات برگ دار، حبوبات، تخمه آفتابگردان و مارچوبه اشاره کرد. عصاره مخمر خواراکی به طور استثنایی سرشار از ویتامین B9 است و هر 100 گرم حدود 3،786 میکروگرم از این ویتامین را تأمین می کند.

اسید فولیک نیز به طور مکرر به محصولات غذایی فرآوری شده اضافه می شود.

 

مصرف توصیه شده

جدول زیر میزان توصیه شده روزانه (RDA) برای ویتامین B9 را نشان می دهد. همچنین حد بالای قابل تحمل روزانه (UL) را نیز ارائه می کند، که برای اکثر مردم مقداری بی خطر است.

RDA برای نوزادان تعیین نشده است. به جای آن، مقادیر کافی مصرف نشان داده شده است.

               RDA (mcg/day)                UL (mcg/day)
               نوزادان                0-6 ماه                * 65                –
                 7-12 ماه                * 80                –
               کودکان                1-3 سال                150                300
               4-8 سال                200                400
               9-13 سال                300                600
               14-18 سال                400                 800
                بزرگسالان                  بالای 19 سال                400                 1,000
               زنان باردار                600                800-1000
               زنان شیرده                500                800-1000

 

 

کمبود

کمبود ویتامین B9 به ندرت به خودی خود اتفاق می افتد. معمولاً با کمبود سایر مواد مغذی و رژیم غذایی نامناسب همراه است.

کم خونی یکی از علائم کلاسیک کمبود ویتامین B9 است که از کم خونی ناشی از کمبود ویتامین B12 متمایز است.

کمبود ویتامین B9 ممکن است منجر به نقایص مادرزادی مغز یا آکورد عصبی شود که در مجموع به عنوان نقایص لوله عصبی شناخته می شود.

 

عوارض جانبی

هیچ عارضه جانبی قابل توجهی در مصرف زیاد ویتامین B9 گزارش نشده است.

با این حال، مطالعات نشان می دهد که مکمل های B9 با دوز بالا احتمالا کمبود ویتامین B12 را پنهان کنند. برخی حتی اظهار می دارند که ممکن است آسیب عصبی ناشی از کمبود ویتامین B12 را بدتر کنند.

بعلاوه، برخی از دانشمندان نگرانند که مصرف زیاد اسید فولیک (نوع مصنوعی ویتامین B9) ممکن است باعث مشکلات سلامتی شود.

 

فواید مکمل ها

شواهد زیادی مبنی بر مفید بودن مکمل های اسید فولیک برای افراد سالم با رژیم متعادل وجود ندارد.

چند مطالعه نشان می دهد که مکمل ها ممکن است خطر بیماری قلبی را کاهش دهند، کنترل قند خون را بهبود بخشند و علائم افسردگی را کمی کاهش دهند.

با این حال، مزایای مصرف مکمل های ویتامین B9 فقط در کسانی دیده می شود که ویتامین کمی مصرف می کنند.

 

خلاصه ویتامین B9

مانند سایر ویتامین های گروه B ، ویتامین B9 نیز به عنوان کوآنزیم عمل می کند. وجود آن برای رشد سلول و عملکردهای مختلف متابولیکی ضروری است.

ویتامین بعنوان یکی دیگر از ویتامین های محلول در آب هم در گیاهان و هم در حیوانات یافت می شود. منابعی نظیر جگر، حبوبات و سبزیجات برگ دار سرشار از ویتامین B9 هستند.

کمبود ویتامین B9 غیر معمول است. علائم اصلی آن کم خونی است، اما در زنان باردار، سطح پایین آن خطر نقص مادرزادی را افزایش می دهد. مصرف زیاد هیچ عارضه جانبی نگران کننده ای ندارد.

برای کسانی که ویتامین B9 کافی از رژیم غذایی خود دریافت می کنند، فواید مکمل ها مشخص نیست. اما مطالعات نشان می دهد که این مکمل ها ممکن است خطر بیماری قلبی و سطح قند خون را کاهش دهند.

 

ویتامین کوبالامین (B12)

ویتامین B12 تنها ویتامین حاوی عنصری فلزی به نام کبالت است. به همین دلیل، اغلب از آن به عنوان کوبالامین یاد می شود.

 

انواع

چهار نوع اصلی ویتامین B12 وجود دارد: سیانوكوبالامین، هیدروكسوكوبالامین، آدنوزیل كوبالامین و متیل كوبالامین.

همه آنها را می توان در مکمل ها یافت، اگرچه استفاده از سیانوکوبالامین در مکمل ها رایج تر است. به دلیل پایداری آن برای مکمل ها ایده آل تلقی می شود اما فقط مقدار کمی از آن در مواد غذایی یافت می شود.

هیدروکسوکوبالامین متداول ترین نوع ویتامین B12 است که به طور طبیعی وجود دارد و به طور گسترده ای در غذاهای با منبع حیوانی یافت می شود.

سایر اشکال طبیعی متیل کوبالامین و آدنوزیل کلوبالامین به عنوان مکمل در سال های اخیر محبوب شده اند.

 

نقش و عملکرد

مانند سایر ویتامین های گروه B ، ویتامین B12 نیز به عنوان کوآنزیم عمل می کند.
مصرف کافی به حفظ عملکرد و رشد مغز، عملکرد عصبی و تولید گلبول های قرمز کمک می کند.
همچنین برای تبدیل پروتئین و چربی به انرژی، لازم است و برای تقسیم سلول و سنتز DNA ضروری محسوب می شود.

 

منابع غذایی

غذاهای با منبع حیوانات در واقع تنها منابع غذایی ویتامین B12 هستند و شامل گوشت، لبنیات، غذاهای دریایی و تخم مرغ می شود.

 

 

منابع غنی دیگر شامل انواع دیگر جگر، قلب، هشت پا، صدف، شاه ماهی و ماهی تن می شود.

با این حال، ممکن است تمپه و چند جلبک مانند جلبک دریایی نوری حاوی مقادیر کمی ویتامین B12 باشند. اینکه آیا این غذاها می توانند به تنهایی مقادیر کافی را تأمین کنند، هنوز محل بحث است.

جلبک های دیگر، مانند اسپیرولینا، حاوی سودوویتامین B12 (گروهی از ترکیبات مشابه ویتامین B12 ) هستند اما توسط بدن قابل استفاده نیستند.

 

مقدار مصرف توصیه شده

جدول زیر RDA ویتامین B12 را نشان می دهد. طبق معمول ، RDA برای نوزادان ایجاد نشده است، بنابراین مصرف کافی (AI) جای آن ارائه می شود.

               RDA (mcg/day)
               نوزادان                0-6 ماه                * 0.4
               7-12 ماه                * 0.5
               کودکان                1-3 سال                0.9
               4-8 سال                1.2
               9-13 سال                1.8
               نوجوانان                14-18 سال                2.4
               بزرگسالان                بالای 19 سال                2.4
               زنان باردار                2.6
               زنان شیرده                2.8

 

ویتامین B12 در کبد ذخیره می شود، بنابراین حتی اگر به اندازه کافی آن را دریافت نکنید، ممکن است مدت زیادی طول بکشد تا علائم کمبود ایجاد شود.

کسانی که به ندرت غذاهایی با منبع حیوانات می خورند بیشتر در معرض خطر کمبود قرار دارند که شامل گیاهخواران نیز می شود.

کمبود ویتامین B12 ممکن است در افراد مسن نیز ایجاد شود. در حقیقت، بسیاری از این افراد به تزریق منظم ویتامین B12 نیاز دارند.

جذب ویتامین B12 به پروتئین تولید شده توسط معده به نام فاکتور ذاتی (intrinsic factor) بستگی دارد. با افزایش سن، تشکیل عامل ذاتی ممکن است به طور کلی کاهش یا متوقف شود.

سایر گروه های خطر شامل کسانی است که جراحی کاهش وزن داشته اند یا از بیماری کرون یا سلیاک رنج می برند.

کمبود ویتامین فوق ممکن است باعث مشکلات مختلف سلامتی مانند کم خونی، از دست دادن اشتها، زبان درد، مشکلات عصبی و زوال عقل شود.

 

عوارض جانبی 

فقط بخش کمی از ویتامین B12 می تواند از دستگاه گوارش جذب شود که این مقدار جذب شده به تولید فاکتور ذاتی در معده بستگی دارد.

در نتیجه، هیچ عارضه جانبی خاصی با مصرف زیاد ویتامین B12 در افراد سالم ارتباط ندارد. برای این ویتامین نیز سطح بالای مصرف قابل تحمل مشخص نشده است.

 

فواید مکمل ها

در حالی که مکمل های ویتامین B12 برای افرادی مفید است که در معرض کمبود هستند، در مورد اثرات آنها در مورد کسانی که مقادیر کافی از رژیم غذایی خود دریافت می کنند، اطلاعات کمتری در دست است.

یک مطالعه کوچک نشان می دهد که مصرف 1000 میکروگرم در روز ممکن است در افرادی که دوران بهبودی سکته مغزی را سپری می کنند باعث تقویت یادگیری کلامی شود، اما برای اثبات این ادعا تحقیقات بیشتری لازم است.

علاوه بر این، از تزریق هیدروکسوکوبالامین (معمولاً در ترکیب با تیو سولفات سدیم) برای درمان مسمومیت با سیانید نیزاستفاده می شود.

 

خلاصه ویتامین B12

ویتامین B12 یکی از ویتامین های محلول در آب است که عملکرد کوآنزیمی دارد و در بسیاری از مسیرهای متابولیک نقش حیاتی ایفا می‌کند. علاوه بر این، به حفظ عملکرد عصبی و تشکیل سلول های قرمز خون کمک می کند.

این ماده تقریباً در تمام غذاهای با منبع حیوانات وجود دارد، حال آن که در غذاهای گیاهی وجود ندارد.

در نتیجه، گیاهخواران در معرض کمبود یا وضعیت ضعیف ویتامین B12 قرار دارند. افراد مسن نیز به دلیل اختلال در جذب در معرض خطر هستند. کم خونی و اختلال عملکرد عصبی از علائم کلاسیک کمبود ویتامین B12 هستند.

مصرف زیاد مکمل هیچ عارضه جانبی شناخته شده ای ندارد. هیچ مدرک محکمی مبنی بر مفید بودن مکمل این ویتامین برای افراد دریافت کننده آن از رژیم غذایی وجود ندارد.

 

ویتامین C

ویتامین C تنها ویتامین محلول در آب است که به گروه ویتامین B تعلق ندارد. این ویتامین یکی از آنتی اکسیدان های اصلی بدن محسوب می شود و برای سنتز کلاژن مورد نیاز است.

 

انواع

ویتامین C به دو شکل وجود دارد که رایج ترین آن به نام اسید اسکوربیک شناخته می شود.
یک شکل اکسید شده از اسید اسکوربیک به نام اسید دهیدرواسکوربیک نیز دارای فعالیت ویتامین C است.

 

نقش و عملکرد

ویتامین C بسیاری از عملکردهای ضروری بدن را فراهم می کند، از جمله:

دفاع آنتی اکسیدانی: بدن شما از آنتی اکسیدان ها برای محافظت از خود در برابر استرس اکسیداتیو استفاده می کند. ویتامین C یکی از مهمترین آنتی اکسیدان های آن است.
تشکیل کلاژن: بدن بدون ویتامین C قادر به سنتز کلاژن (پروتئین اصلی در بافت همبند) نیست. در نتیجه، کمبود آن پوست، تاندون ها، رباط ها و استخوان ها را تحت تأثیر قرار می دهد.
عملکرد ایمنی: سلولهای ایمنی حاوی مقادیر زیادی ویتامین C هستند. در طی یک عفونت، مقدار این ویتامین به سرعت کم می شود.
برخلاف ویتامین های گروه B، ویتامین C به عنوان کوآنزیم عمل نمی کند، اگرچه فاکتوری برای پرولیل هیدروکسیلاز (آنزیمی که نقش اساسی در تشکیل کلاژن دارد) محسوب می شود.

 

منابع غذایی

منابع اصلی ویتامین C در رژیم غذایی میوه ها و سبزیجات هستند.

غذاهای پخته شده با منبع حیوانات تقریباً حاوی ویتامین C نیستند، اما مقادیر کمی را می توان در جگر خام، تخم مرغ، قلیه ماهی، گوشت و ماهی یافت.

 

پخت و پز یا خشک کردن مواد غذایی میزان ویتامین C آنها را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.

 

مقدار مصرف توصیه شده

مقدار توصیه شده روزانه (RDA) ویتامین C، میزان تخمینی ویتامین مورد نیاز روزانه بیشتر افراد است.
جدول زیر همچنین حد بالای قابل تحمل (UL) را نیز نشان می دهد که بالاترین سطح مصرفی است که برای اکثر افراد کاملاً ایمن است.

               RDA (mg/day)                UL (mg/day)
               نوزادان                0-6 ماه                * 40                –
               7-12 ماه                * 50                –
               کودکان                1-3 سال                15                400
               4-8 سال                25                650
               9-13 سال                45                1,200
               زنان                14-18 سال                65                1,800
               بالای 19 سال                75                2,000
               مردان                14-18 سال                75                1,800
               بالای 19 سال                90                2,000
               زنان باردار                80–85                1,800–2,000
               زنان شیرده               115–120                1,800–2,000

 

RDA برای نوزادان تعیین نشده است. به جای آن، دانشمندان میزان مصرف کافی آنها را تخمین زده اند که مشابه RDA است.

 

کمبود

کمبود ویتامین C در کشورهای غربی نادر است، اما ممکن است در افرادی با رژیم های محدود غذایی یا رژیم های بدون میوه و سبزی بوجود آید. افراد معتاد به مواد مخدر و الکل در معرض خطر بیشتری هستند.

کمبود ویتامین C منجر به بیماری معروف به اسکوربوت می شود که مشخصه آن تجزیه بافت همبند است.

اولین علائم کمبود شامل خستگی و ضعف است. با بدتر شدن اسکوربوت ، افراد ممکن است دچار لکه های پوستی و لثه های ملتهب شوند.

اسکوربوت پیشرفته ممکن است باعث از بین رفتن دندانها، خونریزی لثه و پوست، مشکلات مفصلی، خشکی چشم، تورم و نقص در ترمیم زخم شود. مانند تمام کمبودهای ویتامین، اسکوربوت اگر درمان نشود بسیار کشنده است.

 

فواید مکمل ها

شواهد مختلفی وجود دارد که مکمل های ویتامین C به نفع افرادی است که مقادیر کافی از رژیم غذایی دریافت می کنند.

با این حال، ویتامین C می تواند جذب آهن را از طریق یک وعده غذایی بهبود بخشد و به کسانی که آهن کمی دارند کمک کند.

علاوه بر این، یک تجزیه و تحلیل از 29 مطالعه به این نتیجه رسید که مکمل هایی که حداقل 200 میلی گرم ویتامین C در روز تأمین می کنند، احتمالا برای بهبود سرماخوردگی مناسب هستند.

در حالی که مکمل های ویتامین C نیز ممکن است به کاهش فشار خون کمک کنند، اما هیچ شواهدی مبنی بر کاهش خطر بیماری قلبی وجود ندارد.

مطالعات همچنین نشان می دهد که ویتامین C ممکن است خطر زوال عقل را کاهش دهد، عملکرد رگ های خونی را بهبود بخشد و سطح قند خون را کاهش دهد، اما قبل از رسیدن به نتیجه گیری مشخص، مطالعات با کیفیت بالا مورد نیاز است.

 

خلاصه ویتامین C

آخرین ویتامین از گروه ویتامین های محلول در آب، ویتامین C است که یک آنتی اکسیدان قوی است و وجود آن برای حفظ بافت همبند حیاتی است.

منابع اصلی غذایی این ویتامین این ویتامین محلول در آب؛ میوه ها و سبزیجات هستند، اما مقادیر کم آن را می توان از غذاهای خام با منبع حیوانات نیز بدست آورد. کمبود ویتامین C معروف به اسکوربوت در کشورهای پیشرفته نادر است.

اکثر مردم مکمل های با دوز بالا را بدون هیچ گونه اثر سویی تحمل می کنند. با این وجود، مطالعات در مورد فواید مکمل های ویتامین C نتایج متفاوتی داشته است، این مطالعات نشان می دهد مکمل ها برای کسانی بی فایده است که قبلاً مقدار کافی از رژیم غذایی خود را دریافت کرده اند.

 

حرف آخر

اکثر ویتامین ها، محلول در آب هستند که شامل هشت ویتامین B و ویتامین C می شود.

نقش آنها در بدن بسیار گسترده است، اما بیشتر آنها به عنوان کوآنزیم در مسیرهای متابولیکی متعدد عمل می کنند.

تمام ویتامین های محلول در آب به راحتی از یک رژیم غذایی متعادل دریافت می شوند. با این حال، ویتامین B12 فقط به مقدار قابل توجهی در غذاهای با منبع حیوانات یافت می شود. در نتیجه، گیاهخواران بیشتر در معرض خطر کمبود ویتامین B12 هستند و ممکن است نیاز به مکمل یا تزریق منظم داشته باشند.

به خاطر داشته باشید که بدن شما به طور کلی ویتامین های محلول در آب (بجز ویتامین B12) را ذخیره نمی کند. در نتیجه، باید آنها را هر روز و به صورت بهینه از رژیم غذایی خود دریافت کنید.

 

منبع: healthline.com