آزمایش T3

آزمایش T3چیست؟

آزمایش T3؛ تیروئید هورمون‌هایی تولید می‌کند که نحوه استفاده بدن از انرژی و حساسیت بدن به هورمون‌های دیگر را کنترل می‌کند.پس هر گونه اختلال در عملکرد غده تیروئید باعث می شود که بیماری هایی در بدن رخ دهد.

تیروئید هورمونی به نام تری یدوتیرونین تولید می‌کند که به T3 معروف است. همچنین هورمونی به نام تیروکسین تولید می‌کند که به T4 معروف است. این هورمون‌ها در کنار هم دمای بدن، متابولیسم و ​​ضربان قلب را تنظیم می‌کنند.

هنگامی که تیروئید شما به درستی کار نمی‌کند، می‌تواند بر کل بدن شما تأثیر بگذارد. اگر بدن شما بیش از حد هورمون تیروئید تولید می‌کند، می‌توانید به بیماری پرکاری تیروئید مبتلا شوید. اگر بدن شما هورمون تیروئید بسیار کمی تولید کند، به آن کم کاری تیروئید می‌گویند‌. هر دو بیماری جدی هستند و باید تحت مراقبت پزشک قرار گیرند. برای اطمینان از سلامت تیروئید خود می‌توانید آزمایش تیروئید را انجام دهید. آزمایش تیروئید در واقع یک پنل از تست‌هایی است که عملکرد تیروئید را اندازه‌گیری می‌کند.

هورمون T3 تیروئید

هورمون اصلی که تیروئید تولید می کند، تیروکسین (T4) نام دارد.پس از آن سلول های بدن T4 را به T3 تبدیل می کنند. هورمون تری یدوتیرونین به همراه تیروکسین مسئول بسیاری از عملکردهای بدن از جمله ضربان قلب، دمای بدن و متابولیسم بوده و بر وزن بدن تأثیر می گذارد.

انواع هورمون تری یدوتیرونین

دو نوع هورمون تری یدوتیرونین در خون وجود دارد:

1- تری یدوتیرونین محدود

این فرم از هورمون T3 فراوان ترین نوع است.

​​هورمون تری یدوتیرونین محدود، به پروتئین هایی که به گردش هورمون در بدن کمک می کنند، متصل است.

2- تری یدوتیرونین آزاد

این نوع از هورمون T3 به ​​پروتئین ها وصل نبوده و در بدن آزادانه حرکت می کند.

مقدار آن از T3 محدود کمتر بوده اما شکل فعالی از این هورمون است.

 آزمایش T3

 آزمایش T3 می تواند به صورت FT3 یا T3 توتال (متصل و غیر متصل) برای اندازه گیری مقادیر این هورمون در خون استفاده شود. بیشتر هورمون تولید شده توسط تیروئید T4 است. این هورمون نسبتاً غیرفعال است ، اما در کبد و سایر بافت ها به T3 بسیار فعال تر تبدیل می شود.

سطح T3 توسط سیستم باز خورد که بدن برای حفظ مقادیر پایدار هورمون های تیروئید در خون استفاده می کند تنظیم می شود. T4 و TSH به همراه هورمون تنظیم کننده تیروتروپین هورمون تنظیم کننده (TRH) که از هیپوتالاموس حاصل می شود نیز بخشی از سیستم بازخورد هستند.

هنگامی که سطح خونی هورمون های تیروئید کاهش می یابد ، غده هیپوفیز در پاسخ به تحریک TRH، TSH را تولید و آزاد می کند. TSH سپس غده تیروئید را تحریک می کند تا T4 و T3 بیشتری تولید کند و یا آزاد کند. هنگامی که سطح هورمون تیروئید در خون افزایش می یابد ، غده هیپوفیز TSH کمتری تولید می کند و تیروئید T4 و T3 کمتری تولید می کند.

هنگامی که هر سه عضو (هیپوتالاموس ، هیپوفیز و تیروئید) به طور عادی کار می کنند ، تولید تیروئید برای حفظ سطح نسبتاً پایدار هورمون های تیروئید در خون تنظیم می شود. اگر غده تیروئید مقادیر بیش از حد T4 و T3 ایجاد کند ، ممکن است در فرد مبتلا علائم مرتبط با تیروئید بیش فعال (پرکاری تیروئید) مانند عصبی بودن ، لرزش دست ها ، کاهش وزن ، بی خوابی و پف اطراف چشم های خشک ، تحریک شده و در بعضی موارد چشم های بیرون زده وجود داشته باشد. بیماری گریوز شایع ترین علت پرکاری تیروئید است. (جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد بیماری گریوز می توانید به مقاله آزمایش پانل تیروئید مراجعه فرمایید.)

اگر غده تیروئید مقدار کافی T4 و T3 تولید نکند ، ممکن است فرد علائم و نشانه هایی در ارتباط با تیروئید غیر فعال (کم کاری تیروئید) و متابولیسم کند مانند افزایش وزن ، خشکی پوست ، خستگی و یبوست داشته باشد. تیروئیدیت هاشیموتو شایع ترین علت کم کاری تیروئید در کشور ایران است (برای کسب اطلاعات بیشتر به مقاله مربوط به تیروئیدیت هاشیموتو در آزمایش پانل تیروئید در بالا کلیک کنید.)

پرکاری تیروئید و کم کاری تیروئید هم می توانند در اثر تیروئیدیت ، سرطان تیروئید و تولید بیش از حد یا کمبود TSH ایجاد شوند. اثر این شرایط در تولید هورمون تیروئید با اندازه گیری T3 آزاد یا بعضی اوقات T3 توتال قابل شناسایی و کنترل است.

چه زمانی این آزمایش درخواست می‌ شود؟

اگر پزشک متخصص مشکوک به مشکلات عملکرد تیروئید شما باشد تست T3را تجویز می کند. مشکلات احتمالی تیروئید عبارت اند از:

  •  پرکاری تیروئید (هایپرتیروئیدیسم):  وقتی تیروئید بیش از حد هورمون تیروئید تولید می‌کند.
  •  کم کاری هیپوفیز:  اگر غده هیپوفیز مقدار طبیعی هورمون تولید نکند.
  •  کم کاری تیروئید اولیه یا ثانویه:  وقتی تیروئید مقدار طبیعی هورمون تولید نمی‌کند.
  •  فلج دوره ای تیروتوکسیک:  وقتی تیروئید مقدار زیادی هورمون تیروئیدی تولید ‌می‌کند و در نتیجه ضعف عضلانی ایجاد می‌شود.
  • سایر علائم احتمالی عبارتند از:

    •  ضعف و خستگی
    •  مشکلات خواب
    • اختلالات بینایی
    • اسهال (گاهی اوقات)
    • حساسیت به نور
    •  افزایش حساسیت به گرما یا سرما
    •  کاهش یا افزایش وزن
    •  پوست خشک یا پف کرده
    •  خشکی، تحریک، پف کردگی یا بیرون زدگی چشم
    •  ریزش مو
    •  لرزش دست
    •  افزایش ضربان قلب
    • بی نظمی قاعدگی
    • مشکلات تمرکز
    • افزایش تعریق
    • اضطراب و عصبی بودن

    اگر مشکل عملکرد تیروئید شما قبلاً مورد تأیید قرار گرفته است، پزشک ممکن است از تست T3 استفاده کند تا ببیند آیا در وضعیت شما تغییری ایجاد شده است یا خیر.

شرایط لازم برای انجام آزمایش

در این آزمایش نیازی به آمادگی خاص و ناشتا بودن قبل از آزمایش نیست.
هنگامی که فرد به منظور درمان پرکاری تیروئید تحت درمان است و از داروی خاصی استفاده می‌کند، لازم است در مورد ادامه یا قطع مصرف آن در روزهای قبل از آزمایش T3 آزاد با پزشک خود مشورت کند.
در صورت استفاده از داروهای مکمل یا درمان های تزریقی با مواد رنگی (مانند آنژیوگرافی) لازم است که قبل از انجام آزمایش T3 آزاد به پزشک اطلاع داده شوند.
بیماری های حاد ممکن است بر نتایج آزمایش تیروئید تاثیر بگذارد، از این رو به طور کلی توصیه شده است که از انجام آزمایش تیروئید در بیماران بستری در بیمارستان خودداری شود و تا زمان بهبودی فرد از بیماری حاد انجام نشود.

پایین بودن سطح T3

اگر نتایج آزمایش، سطح T3 پایین را نشان دهد می توان گفت که به کم کاری تیروئید دچار شده اید. طبق گفته ATA، کم کاری تیروئید به دلیل بیماری های خود ایمنی یا در نتیجه پرتودرمانی یا جراحی تیروئید نیز اتفاق می افتد.گاهی اوقات مصرف زیاد یا کم ید نیز می توان دلیل آن باشد.گاهی اوقات تری‌ یدوتیرونین پایین می تواند گرسنگی و سوء تغذیه را نشان دهد.درمان کم کاری تیروئید اغلب شامل مصرف داروهای لووتیروکسین است که جایگزین هورمون هایی می شود که باید توسط تیروئید تولید شوند.این دارو علائم کم کاری تیروئید را کنترل می کند، اما بیماری را درمان نمی کند.

 بالا بودن سطحT3

سطح بالای تری‌ یدوتیرونین مشکلات مختلفی از جمله پرکاری تیروئید و تیروتوکسیکوز (هورمون های اضافی در گردش خون) را نشان می دهد.در برخی موارد سطح بالای T3 نشانه ای از علائم سرطان تیروئید است اما این بیماری اغلب باعث سطح غیر طبیعی T3 نمی شود. تیروتوکسیکوز و سرطان تیروئید نادر هستند، بنابراین پرکاری تیروئید یکی از علت های اصلی سطح بالای تری یدوتیرونین است.بیش از 70% از موارد پرکاری تیروئید به دلیل بیماری گریوز است که بیشتر در خانم ها رخ می دهد. ندول ها و توده هایی که روی غده تیروئید رشد می کنند نیز می توانند باعث پرکاری تیروئید شوند. پزشکان به این وضعیت گواتر ندولر سمی می گویند.

اگر یک پزشک تشخیص دهد که به پرکاری تیروئید مبتلا هستید درمان های مناسبی را ارائه دهند که برخی از آن ها عبارتند از:

  • داروهای ضد تیروئیدی که توانایی تیروئید در تولید هورمون ها را کاهش می دهد.
  • بتا بلاکرها که مانع عملکرد هورمون های تیروئید می شوند.
  • ید رادیو اکتیو که به روش کنترل شده ای به سلول های تیروئید آسیب می رساند.
  • جراحی که در آن جراح بخشی یا کل غده تیروئید را بر می دارد.

تزریق آمپول بیوتین

بیوتین (ویتامین H)

بیوتین که با نام ویتامین H نیز شناخته می شود، از ویتامین های محلول در آب بوده و در هنگام بروز مشکلات مختلف می تواند کاربرد های درمانی و یا مکملی داشته باشد. اگر بدن دچار کمبود بیوتین باشد، روزانه ۵ تا ۲۰ میلی گرم از این آمپول قابل تجویز است. تکثیر سلولی، تولید و تجزیه  اسید های آمینه، پروتئین و تنظیم قند خون بر عهده این ویتامین مهم می باشد. این ویتامین نقش بسزایی در داشتن مو هایی سالم و با طراوت دارد. شوره سر، خشکی پوست، موخوره، ریزش مو و مشکلات گوارش از قبیل یبوست می تواند از عوارض کمبود بیوتین در بدن باشد. برای جبران کمبود این ویتامین مهم، می توان از مزایا آمپول بیوتین بهره گرفت.  مقدار نیاز روزانه بدن هر انسان به این ویتامین برای افراد بالغ و بزرگ‌سال ۳۰ میکروگرم و برای نوجوانان ۱۴ تا ۱۸ سال نیز ۲۵ میکروگرم است.

تنظیم نمودن سوخت‌ و ساز بدن :

آنزیم ‌های بسیاری برای یک عملکرد درست به این ویتامین نیاز دارند. آنزیم ‌ها نیز در سوخت و ساز کربوهیدرات ‌ها، چربی‌ ها و پروتئین ها نقش دارند.

سلامت ناخن ‌ها با ویتامین B7 :

ویتامین  H ناخن ‌ها را محکم کرده و از شکنندگی آن‌ ها جلوگیری می‌ نماید.

حفظ سلامت مو :

بیوتین نقش مؤثری در تکثیر سلولی دارد. بنابراین در رشد مو هم می تواند بسیار مؤثر باشد. همچنین با تأثیر روی آنزیم‌ های مربوط به پردازش پروتئین‌ هایی مثل کراتین، ضخامت و استحکام مو را موجب می شود.

اثرات کاهشی قند خون در افراد مبتلا به دیابت :

بیوتین در خون افراد دیابتی نسبت به افراد سالم تقریباً تراکم پایین‌تری داراست. ویتامین B7 نقشی بسیار مهم در تولید قند و تبدیل آن به انرژی ایفا می‌کند. در واقع بیوتین در حضور عناصری مانند کروم، روی و سایر مواد مغذی، باعث کاهش قند خون افرادی دیابتی خواهد شد.

کاهش دادن سطح کلسترول :

B7 متابولیسم چربی ‌ها در بدن را تنظیم کرده و بنابراین باعث کاهش کلسترول بد خون خواهد شد.

آمپول بیوتین

این آمپول درواقع حاوی نوعی ماده به نام بیوتین است که از ویتامین های گروه B بشمار می آید. تزریق آمپول بیوتین بهتر است در طول روز صورت پذیرد، زیرا مصرف ویتامین های گروه B انرژی زا بوده و ممکن است منجر به ایجاد اختلال در خواب گردد. عرضه و مصرف آمپول بیوتین معمولاً ۵ میلی گرم در هر بسته بندی بوده و در هر بسته ۶ عدد آمپول که حاوی ۵ میلی گرم بیوتین است، وجود دارد.مصرف و کاربرد آمپول بیوتین را نمی‌توان به‌ طور مداوم برای تقویت مو استفاده نمود. بعد از کاربرد آخرین آمپول بیوتین در دوره مشخص ‌شده توسط پزشک متخصص، باید چند ماه صبر کرده و سپس دوره جدید را شروع نمود. اگر به‌ صورت مداوم مصرف آمپول بیوتین صورت گیرد، مو ها به جذب مواد مغذی و تقویتی مقاوم خواهند شد. بنابراین باید از مصرف مداوم و خودسرانه دارو های تقویت مو خودداری نمود تا بتوان مو هایی زیبا داشت. بیوتین هم به شکل مکمل خوراکی و هم تزریقی وجود داشته و در مواردی مانند ریزش شدید مو، ایجاد شکستگی در ناخن ‌ها، ایجاد التهابات پوست در نوزادان، ایجاد دیابت و افسردگی متوسط و تقویت پوست برای حفظ زیبایی توصیه می شود.

زمان تزریق آمپول بیوتین

تمام ویتامین های B در افزایش انرژی نقش دارند. پس اگر مکملی مصرف می کنید که حاوی این گروه از ویتامین ها باشد، حتما آن را صبح و حتی ناشتا مصرف کنید. در مورد آمپول بیوتین باید بگوییم که بهترین زمان استفاده از آن اغلب صبح است. اگر این یا آمپول بانتانت را در شب تزریق کنید، افزایش انرژی حاصله ممکن است خواب شما را در شب مختل کند.

نحوه مصرف آمپول بیوتین

نخست باید این مطلب در نظر گرفته شود که مصرف این دارو باید طبق تجویز و دستور پزشک صورت گیرد. پزشک متخصص با در نظر گرفتن سن، جنس و نوع مشکل بیمار می تواند روش های مصرف متغیری را برای هر فرد تجویز نماید.

معمولاً مصرف این ویتامین برای درمان ریزش مو هفته‌ای یک بار تزریق و به مدت شش هفته، به بیمار توصیه می شود. البته برخی از پزشکان نیز دوره مصرف این دارو برای تأثیر در درمان را ۶ ماهه می دانند. بسته ‌های این دارو معمولاً ۶ عددی است و انواع آن از برند ها و شرکت ‌های داروسازی مختلف در بازار خرید و فروش دارو عرضه می گردد.

کاربرد و مصرف آمپول بیوتین هم در نوع خارجی و هم در نوع ایرانی صورت می پذیرد.  امروزه به دلیل کاهش آمپول بیوتین خارجی در بازار، بسیاری از افراد نگران هستند که با مصرف دارو ایرانی دچار عوارض و مشکلاتی شده و یا اینکه نوع ایرانی این دارو کیفیت و تأثیر نوع خارجی را نداشته باشد. اما لازم به ذکر است که ترکیبات انواع آمپول بیوتین ایرانی و خارجی کاملاً یکسان بوده و هر یک را به جای دیگری می‌توان استفاده نمود.

 بیوتین خارجی یا ایرانی؟

اگر می خواهید نظر مصرف کنندگان را بدانید باید بگوییم که آنها معتقدند تزریق بیوتین خارجی تاثیر بهتری روی بدن آنها دارد. یعنی کاهش ریزش مو، افزایش رشد مو و در مدت زمان کوتاه تری متوجه تاثیر آن می شوند. اما این یک موضوع کلی نیست. با استفاده از تزریق بیوتین ایرانی بسیاری از افراد به نتیجه مطلوب رسیده اند. در نهایت اگر بخواهیم با شما روراست باشیم باید بگوییم که رضایت مردم از استفاده از تزریق بیوتین خارجی بیشتر از ایرانی ها است.

تفاوت آمپول بیوتین ایرانی و خارجی آنقدر زیاد نیست که شما را در انتخاب آن ها بسیار حساس کند. اگر نیاز به تزریق بیوتین دارید، از هر چیزی که در دسترس شماست استفاده کنید. شاید بپرسید که چرا معمولاً باپانتین علاوه بر تزریق بیوتین تجویز می شود؟ باپانتین همان ویتامین B5 است. این ویتامین به تولید انرژی در بدن کمک می کند و علاوه بر آن مانند همه ویتامین های گروه B می تواند در بهبود رشد مو موثر باشد. مصرف اسید پانتوتنیک یا ویتامین B5 به همراه آمپول بیوتین می تواند تاثیر بهتری در تقویت مو داشته باشد. به همین دلیل است که آمپول های بیوتین و بیپانتین معمولاً با هم تزریق می شوند.

عوارض آمپول بیوتین

هرچند B7 ویتامینی محلول در آب است و میزان اضافه اش از بدن دفع می‌ گردد، اما مصرف بیش ‌از حد مجاز آن مشکلاتی را در بدن ممکن است ایجاد نماید که عبارت اند از:

  • اسهال

افرادی که دوز بالای این ویتامین را مصرف می‌کنند، از گرفتگی عضلات شکمی و اسهال نیز ممکن است رنج ببرند. در این مواقع بهترین کار قطع مصرف آمپول بیوتین می باشد.

  • حالت تهوع

افرادی که مصرف این دارو با دوز بالا را دارند، معمولاً از حالت تهوع خفیف در ساعات اولیه مصرف شکایت دارند. این مسئله با گذر زمان به تدریج برطرف خواهد شد.

  • سقط جنین در دوران بارداری از عوارض کاربرد این دارو

زنان باردار از مصرف دوز بالای باید بیوتین خودداری کنند، زیرا این ویتامین خطر سقط جنین را ممکن است افزایش دهد. همیشه قبل از مصرف دارو در دوران بارداری حتماً با پزشک متخصص مشورت کنید.

قرص اورژانسی

قرص اورژانسی بهترین زمان مصرف و نحوه استفاده از آن

قرص اورژانسی؛ یکی از روش‌های پیشگیری از بارداری که تقریبا به مدت ۳۰ سال قدمت دارد،استفاده از قرص ضد بارداری خوراکی لوونورژسترول است. کاربرد این قرص برای زنانی است که رابطه‌ی جنسی محافظت‌ نشده داشته‌اند یا روش‌هایی که در حین رابطه به کار برده‌اند، موفق نبوده است.( برای مثال کاندوم سوراخ بوده باشد و یا مصرف قرص ضد بارداری فراموش شده باشد و یا برخی از زوجین نیز ممکن است از روش جلوگیری طبیعی از بارداری استفاده کنند که این روش نیز خطا های خاص خود را دارد و ممکن است همسرتان در محاسبات خود اشتباه کرده باشد و مجبور شوید از قرص اورژانسی ضد بارداری استفاده کنید).

در واقع، مصرف قرص اورژانسی به زمان‌هایی ویژه اختصاص دارد و راهکاری عمومی برای پیشگیری از بارداری نیست. قرص اورژانسی با به‌ تأخیر انداختن تخمک گذاری به پیشگیری از بارداری کمک می‌کند.

عملکرد قرص اورژانسی

قرص لونوئل اورژانسی حاوی لوونورژسترل، یک نسخه مصنوعی پروژسترون هورمون طبیعی است که توسط تخمدان ها تولید می ‎شود و مکانیسم این قرص، تاخیر یا جلوگیری از تخمک گذاری (رها سازی تخمک) است.   برای جلوگیری از بارداری این قرص باید طی 72 ساعت بعد از رابطه جنسی مصرف شود که این روش با روش معمول پیشگیری از بارداری تداخل ندارد .

EllaOne حاوی استات است که باعث می ‎شود پروژسترون به طور عادی عمل کند و این امر با به تاخیر انداختن و یا توقف تولید تخمک ها انجام می ‎شود . برای جلوگیری از بارداری ellaOne باید طی 120 ساعت بعد از رابطه جنسی مصرف شود و مصرف این قرص ها در همه موارد از بارداری جلوگیری نمی ‎کنند و ممکن است حتی با مصرف این قرص ها نیز شخص با انجام رابطه جنسی محافظت نشده باردار شود .

انواع قرص های اروژانسی

قرص های اورژانسی همانطور که از نام آنها مشخص است، تنها باید در موارد اضطراری به کار بروند. در این میان می‌توان به ۳ قرص زیر اشاره کرد:

اکثر این قرص‌ها در دارو خانه ها یافت می شوند و بدون نسخه آنها را خریداری کنید.

زمان و نحوه مصرف قرص اورژانسی

قرص های اورژانسی را طی 72 ساعت بعد از رابطه جنسی محافظت نشده می‌توانید استفاده کنید. کارشناسان توصیه می‌کنند بهتر است این قرص در 24 ساعت اولیه مورد استفاده قرار گیرد، زیرا در این شرایط مدت زمان تاثیر قرص اورژانسی افزایش پیدا می کند.

این قرص به صورت یک قرص تک با دوز 1.5 و یا به صورت دو قرص با دوز 0.75 در داروخانه ها موجود می‌باشد. اگر قصد استفاده از  قرص دوم (0.75) را دارید، می‌توانید قرص اول را بعد از رابطه جنسی محافظت نشده و قرص دوم را 12 ساعت بعد مصرف کنید. همچنین می‌توانید هر دو قرص را هم‌زمان باهم مصرف نمایید.

مقدار نحوه مصرف
قرص به صورت تک 1/5 دوز بلافاصله پس از رابطه جنسی محافظت نشده مصرف شود.
دو قرص به صورت 0/75 دوز
  •  اولین قرص را پس از رابطه جنسی محافظت نشده مصرف کنید.
  • دومین قرص را 12 ساعت بعد مصرف کنید.
  • می توانید هر دو قرص را به صورت همزمان مصرف کنید.

مواقعی که ضد بارداری اورژانسی اثر نمی‌کند:

به طور کلی قرص‌های اورژانسی در حدود ۵۰ تا ۱۰۰ درصد تاثیرگذار هستند و هر چه زودتر مصرف شوند، اثرگذاری بیشتری خواهند داشت.

  • در صورتی که فرد وزن زیادی داشته و یا BMI (یه محاسبه کلی از چربی‌های بدن بر اساس قد و وزن) که اگر نتیجه بالای 30 باشد در این صورت تاثیر قرص کمتر می‌شود و حتی ممکن است تاثیر نداشته باشد.
  • زمانی که فرد داروهایی مصرف کند که با قرص‌های اورژانسی تداخل داشته باشد. مثل داروهای ضد افسردگی یا باربیتورات ها، کاربامازپین، فنی توئین و …
  • زمانی که تخمک گذاری انجام شده باشد. (چرا که قرص‌ها با مکانیسم تاخیر تخمک گذاری و یا عدم تخمک گذاری کار می‌کنند).

بهتر است قرص بلافاصله بعد از رابطه‌ی محافظت نشده، مصرف شود اما تا ۷۲ ساعت بعد هم می‌توان از قرص استفاده کرد. تاثیر قرص‌ اورژانسی ۳ تا ۵ روز است.

کسانی که نباید از قرص اوژانسی استفاده کنند:

زمانی که شما باردار هستید دیگر مصرف لوونورژسترول اثری نخواهد داشت. زنانی که از قبل باردار شده یا ممکن است باردار باشند هم نباید از این قرص ها استفاده کنند. اثرات مصرف این قرص‌ها روی انسان در این شرایط نامشخص است اما مطالعات روی حیوان‌ها نشان می‌دهد که مصرف این قرص‌ها موجب مرده به دنیا آمدن نوزاد می‌شود. کسانی که دچار بیماری های مزمن هستند هم باید قبل از مصرف قرص اورژانسی با پزشک و یا متخصص مشورت نمایند.

زنانی که دچار حساسیت نسبت به مواد سازنده‌ی قرص های اورژانسی هستند یا آسم دارند  نباید از این داروها استفاده کنند.

عوارض قرص اورژانسی

برخی از خانم‌ها بعد از مصرف قرص اورژانسی، عوارض خفیف و موقتی را تجربه می‌کنند. عوارض جانبی قرص لوونورژسترول که معمولاً فقط چند روز ادامه می‌یابد ممکن است شامل این موارد باشد:

  • حالت تهوع یا استفراغ
  • تغییرات خلق و خو
  • قاعدگی نامنظم همراه با درد
  • خونریزی بین دوره‌های قاعدگی یا خونریزی شدید در قاعدگی
  • سرگیجه، سردرد و خستگی
  • حساس شدن پستان‌ها
  • درد لگن
  • درد شکم
  • گرفتگی عضلات

عوارض جانبی نادر

اگرچه ایجاد علائم واکنش آلرژیک نادر است اما ممکن است در برخی افراد ایجاد شود،‌ شامل؛

  • کهیر
  • خارش
  • تنگی نفس
  • ورم صورت، تورم لب، تورم زبان یا تورم گلو.

تداخلات دارویی قرص لوونورژسترول

برخی از تداخلات دارویی ممکن است نحوه‌ی عملکرد داروها را تغییر دهد. یا خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. داروها یا فرآورده‌های گیاهی که تجزیه‌ی پروژستین‌ها را افزایش می‌دهند، ممکن است غلظت پلاسمایی پروژستین‌ها و اثر قرص‌های حاوی پروژستین مثل لوونورژسترول را کاهش دهند. که این اثر می‌تواند منجر به بارداری شود.

برخی از داروها یا محصولات گیاهی که ممکن است اثر قرص‌های پروژستین را کاهش دهند شامل این موارد هستند:

عفونت هلیکوباکتر پیلوری

عفونت هلیکوباکتر پیلوری

هلیکوباکتر پیلوری (Helicobacter pyloriH. pylori) یک باکتری چسبیده به مخاط معده است . این باکتری تمایل دارد به مخاط معده حمله کند. از این‌رو این باکتری به عنوان باکتری بیماری‌ زای معده انسان شناخته شده است. در حالی که عفونت با این باکتری به طور معمول علائمی ایجاد نمی‌کند، در برخی از افراد می‌تواند منجر به بیماری شود. همه افراد ممکن است به عفونت هلیکوباکتر پیلوری مبتلا شود . بیشتر عفونت های هلیکوباکترپیلوری “خاموش ”  و بدون هیچ علامتی هستند . وقتی باکتری ها علائمی ایجاد می کنند ، معمولاً علائم شامل  ورم معده یا بیماری زخم معده هستند.دانشمندان گمان می كنند كه عفونت هلیكوباكترپیلوری ممكن است مسری باشد زیرا به نظر می رسد این عفونت در همه اعضای یک خانواده  وجود دارد و بیشتر در جاهایی مشاهده می شود كه افراد در شرایط شلوغ یا غیر بهداشتی زندگی می كنند. اگرچه تحقیقات نشان می دهد که عفونت از فردی به فرد دیگر منتقل می شود ، اما دقیقاً نحوه وقوع این سرایت مشخص نیست.

اچ پیلوری برای زندگی در محیط سخت و اسیدی معده سازگار شده است. این باکتری می‌تواند محیط اطراف خود را تغییر و اسیدیته آن را کاهش دهند (pH محیط را افزایش دهد)، تا بتوانند زنده بماند. شکل مارپیچی هلیکوباکتر پیلوری به آن اجازه می‌دهد تا به لایه‌های داخلی معده نفوذ کند، در جایی که توسط مخاط محافظت می‌شود و سلول‌های ایمنی بدن قادر به رسیدن به آن‌ها نیستند. این باکتری می‌تواند در پاسخ ایمنی بدن تداخل ایجاد کند و با ایجاد عفونت طولانی مدت، منجر به بیماری‌های معده شود.
در نتیجه اتصال H. pylori به سلول‌های معده، بافت معده قرمز و متورم (ملتهب) می‌شود. این باکتری می‌تواند به لایه محافظ معده (مخاط) حمله و با تولید آنزیمی به نام اوره‌آز، اسید معده را خنثی کند و باعث ضعیف شدن پوشش سطحی محافظ معده شود. در اثر ضعیف شدن لایه پوششی، سلول‌های معده بیشتر در معرض اسید، پپسین و مایعات گوارشی قوی بدن قرار می‌گیرند و آسیب می‌بینند. این آسیب‌ها می‌تواند منجر به زخم معده یا اثنی عشر (ابتدای روده کوچک) شود.
با توجه به تاثیر هلیکوباکتر پیلوری بر بافت معده، این باکتری عامل اصلی بیماری‌های سوء هاضمه، گاستریت (ورم معده) و زخم معده در نظر گرفته می‌شود و به عنوان فاکتور درجه ۱ سرطان معده شناخته شده است.
اگرچه اچ پیلوری یک علت شایع زخم معده و ورم معده در بزرگسالان است، اما در کودکان نیز می‌تواند منجر به بیماری شود.

علائم عفونت هلیکوباکتر پیلوری

بیشتر افراد در دوران کودکی به این میکروب مبتلا می‌شوند. ممکن است بعد از سال ها نشانه های وجود این میکروب آشکار شود. حتی بسیاری از افرادی که این میکروب را در معده خود دارند دچار زخم یا مشکلاتی از این دست نمی‌شوند.

نشانه‌های عفونت اچ پیلوری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • درد یا احساس سوزش معده
  • از دست دادن اشتها
  • لاغری ناخواسته
  • حالت تهوع و استفراغ
  • آروغ زدن مکرر
  • نفخ شکم

در صورت مشاهده علائم مداوم و مزمن عفونت هلیکوباکتر پیلوری، لازم است که فرد از نظر آلودگی به این باکتری معاینه شود. علاوه بر این، به محض مشاهده علائم نگران‌کننده زیر لازم است که بیمار در اسرع وقت به پزشک مراجعه کند، علائمی همچون:

  • درد شدید یا مداوم شکم
  • مشکل در بلعیدن
  • استفراغ یا استفراغ خونی یا سیاه
  • مدفوع قیر مانند، خونی یا سیاه

عوارض و خطرات ابتلا 

غالباً هلیکوباکتر پیلوری از زمان کودکی در معده افراد وجود دارد. افزایش تعداد این باکتری و عفونت طولانی مدت فرد با سویه‌های بیماری‌زای آن می‌تواند منجر به تغییرات بافت معده و ایجاد بیماری‌هایی همچون موارد زیر شود:

  • التهاب معده (ورم معده یا گاستریت)
  • ایجاد تغییرات پیش سرطانی در بافت معده
  • بر هم خوردن شرایط اسیدی معده
  • زخم معده
  • سرطان معده
  • انسداد معده
  • کم خونی، فقر آهن
  • خونریزی‌های داخلی
  • پریتونیت، عفونت صفاق یا پوشش حفره شکم
  • سوراخ شدن دیواره معده

 تشخیص عفونت هلیکوباکتر پیلوری

ابتدا پزشک از شما در مورد سوابق پزشکی، علائم و داروهای مصرفی سؤال می کند. سپس معاینه جسمی انجام می شود و شکم از نظر تورم، حساسیت و درد مورد بررسی قرار می گیرد. سایر آزمایشاتی که ممکن است انجام شود، به این شرح است:

  • آزمایش خون و مدفوع : این آزمایش می‌تواند به یافتن عفونت روده یا همان میکروب روده کمک کند.
  • تست تنفس اوره : برای این آزمایش بیمار مایع مخصوصی به نام اوره را می‌نوشد. سپس در کیسه ای مخصوص تنفس می کند. این کیسه برای بررسی به آزمایشگاه فرستاده می شود. در صورتی که بیمار مبتلا به هلیکو باکتر پیلوری باشد، باکتری ها اوره موجود در بدن شما را به دی اکسید کربن تبدیل می‌کنند.
  • آندوسکوپی فوقانی دستگاه گوارش : برای این آزمایش از لوله ای با دوربین کوچک به نام آندوسکوپ استفاده می شود. این لوله تا پایین گلو و معده و قسمت فوقانی روده کوچک شما را بررسی می کند. می توان از آندوسکوپی برای دریافت نمونه نیز استفاده نمود.
  • اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) : این روش پرتونگاری قدرتمندی است که تصاویر واضحی را از قسمت داخلی بدن شما در اختیار پزشک قرار می‌دهد.

درمان عفونت اچ پیلوری

شروع نقطه درمان:

پس از آنکه تست‌های تشخیصی هلیکوباکتر پیلوری ابتلای فرد به این عفونت را تایید کردند، پزشک درمان بیمار را آغاز می‌کند. در ابتدا یک رژیم دارویی ۳ یا ۴ دارویی شامل دو آنتی‌بیوتیک و داروهای موثر بر اسید معده به مدت ۱۰ تا ۱۴ روز برای بیمار تجویز می‌شود. در اغلب موارد لازم است که بیمار دو بار در روز این داروها را مصرف کند.

تراپی و مدیریت:

۸ هفته پس از اتمام دوره درمان بیمار باید به پزشک خود مراجعه کند. در این مرحله پزشک با هدف نظارت بر موفقیت روش درمان و اطمینان از ریشه‌کن شدن میکروب معده، مجدداً برخی از تست‌های تشخیصی را برای بیمار درخواست می‌کند. آزمایش مدفوع و تست تنفسی اوره آزمایش‌هایی هستند که به طور معمول در جهت ارزیابی موفقیت درمان اچ پیلوری انجام می‌شوند.

رژیم غذایی:

استفاده از غذاهایی که اثرات تحریک‌کنندگی کمتری برای معده دارند در درمان عوارض ناشی از سوء هاضمه مانند سوزش و نفخ بسیار موثر می‌باشند. پرهیز از مصرف غذاهای تند و نوشیدنی‌های الکلی، و همچنین عدم کشیدن سیگار نقش مهمی در روند بهبود زخم‌ معده و عوارض ناشی از عفونت هلیکوباکتر پیلوری دارد.
برخی از مواد غذایی که برای درمان طبیعی و خانگی هلیکوباکتر پیلوری پیشنهاد شده‌اند شامل موارد زیر می‌باشند:

  • امگا ۳ و امگا ۶
  • روغن زیتون
  • ریشه شیرین بیان
  • عسل
  • سیر
  • چایی سبز
  • کلم، کلم بروکلی و گل کلم
  • هویج
  • میوه‌های غیر اسیدی مانند سیب و گیلاس
  • سبزیجات پخته شده
  • گوشت سفید و ماهی
  • پروبیوتیک‌ها (Probiotics)

پروبیوتیک‌ها عوامل میکروبی مفید دستگاه گوارش انسان هستند که در مواد غذایی مانند ماست، کفیر و کامبوجا یافت می‌شوند. همچنین امروزه مکمل‌های دارویی پروبیوتیکی نیز که در دنیا تولید می‌شود. به خاطر داشته باشید در مورد مصرف همزمان پروبیوتیک‌ها و آنتی‌بیوتیک‌ها حتماً با پزشک خود مشورت کنید.

داروهای موثر در درمان عفونت هلیکوباکتر پیلوری:

عفونت هلیکوباکتر پیلوری با استفاده از رژیم‌های دارویی شامل ۲ یا ۳ آنتی‌بیوتیک و داروهای مهارکننده اسید معده قابل درمان است. بطور معمول آنتی‌بیوتیک‌های مترونیدازول (Metronidazole)، کلاریترومایسین (Clarithromycin)، آموکسی‌سیلین (Amoxicillin)، تتراسایکلین (Tetracycline) و سیپروفلوکساسین (Ciprofloxacin) برای از بین بردن این باکتری تجویز می‌شوند.
سایر داروهای غیر آنتی‌بیوتیکی دیگری که ممکن است پزشک برای افزایش اثرگذاری آنتی‌بیوتیک‌ها تجویز کند می‌تواند شامل هر یک از موارد زیر باشند:

  • مسدودکننده‌های گیرنده H2ز(H2-blockers): این داروها برای کاهش میزان اسید معده با هدف مسدود کردن هورمون هیستامین استفاده می‌شوند. هیستامین به تولید اسید معده کمک می‌کند.
  • بازدارنده‌های پمپ پروتون (Proton Pump Inhibitors, PPI): این ترکیبات با توقف عملکرد پمپ اسید معده، مانع از تولید اسید معده می‌شود. از جمله این این داروها می‌توان به پنتوپرازول (Pantoprazole)، امپرازول (Omeprazole) و لانسوپرازول (Lansoprazole) اشاره کرد.
  • محافظت کننده های داخلی معده: داروهایی مانند بیسموت (Bismuth) از پوشش معده در برابر اسید محافظت کرده و به از بین بردن باکتری‌ها کمک می‌کنند.

پیشگیری از هلیکوباکتر پیلوری:

در حال حاضر ، هیچ واکسنی علیه H. pylori وجود ندارد. و از آنجا که انتقال به وضوح قابل درک نیست ، دستورالعمل های دقیق پیشگیرانه در دسترس نیستند. با این حال ،  بهتر است موارد زیر را در هر شرایطی رعایت بفرمایید :

  • دستان خود را کاملا بشویید.
  • غذایی که به درستی تهیه شده است بخورید.
  • از منبع ایمن آب بنوشید.
شربت ایمیونس

شربت ایمیونس _ Immunace Liquid

شربت ایمیونس

شربت ایمیونس؛ داروی ایمیونس برای تقویت سیستم ایمنی و کاهش ابتلا به بیماری‌های واگیردار و شایع تهیه شده است. این شربت حاوی املاح و ویتامین‌های مهمی است که نیازهای سلول‌های دفاعی شما را برای مبارزه با عفونت‌ها تأمین کرده و گاهی خود نیز در نابودی عوامل بیماری زا نقش دارند.

این دارو شامل آنتی‌اکسیدان‌های قوی بوده و در افراد با بیماری‌های مزمن مثل دیابت و بیماری‌های قلبی  _ عروقی، برای جلوگیری از ابتلا به عفونت‌ها، بهبود بینایی، تقویت سیستم ایمنی، افزایش انرژی، افزایش اشتها و محافظت از سلول‌ها، بسیار مفید و موثر است.
بتاکاروتن، ال-کارنیتین، سلنیوم، روی و ویتامین‌های B12, B6, B1 از ترکیبات تشکیل‌دهنده ایمیونس است که همگی به حفظ سلامت کلی بدن و عملکرد صحیح سیستم ایمنی بدن، کمک می‌کنند.

محتویات شربت ایمیونس

  • بتاکاروتن (β-Carotene):

بتاکاروتن نوعی آنتی‌اکسیدان است که در بدن پیش ساز ویتامین A به شمار می‌آید. بتاکاروتن سبب افزایش تولید گروهی از گلبول‌های سفید می‌شود و مانند سایر آنتی‌اکسیدان‌ها وظیفه مهار و مقابله با رادیکال‌های آزاد را دارد. رادیکال‌های آزاد ترکیبات شیمیایی هستند که توسط برخی از فعل و انفعالات شیمیایی درون بدن به وجود می‌آیند و موجب پیری و آسیب به سلول‌ها و بافت‌های بدن می‌شوند. تحقیقات مختلف نشان داده‌اند که با مصرف مواد غذایی غنی از آنتی‌ اکسیدان‌ها می‌توانیم موجب تقویت سیستم ایمنی بدن برای مقابله با این مولکول‌های آسیب‌رسان شویم. بهترین منابع غذایی بتاکاروتن شامل هویج، سیب زمینی، اسفناج، کلم و به‌ طور کلی سبزیجات تازه است و میزان دریافت روزانه آن در بدن می‌بایست بین 150 تا 180 میلی‌گرم باشد.

  • ال-کارنیتین (L-Carnitine):


ال-کارنیتین در بدن از ترکیب دو آمینواسید، لیزین و متیونین به وجود می‌آید. آمینو اسیدها مواد اولیه تشکیل‌دهنده پروتئین‌های موردنیاز بدن شما هستند. ال-کارنیتین نقش مهمی در بهبود روند تولید انرژی توسط بدن دارد. این ترکیب با تولید سلول‌های جدید و ترمیم سلول‌ها ضروری موجب حفظ سلامت عمومی بدن شما و پیشگیری از ابتلا به برخی از بیماری‌های قلبی و مغزی می‌شود. با این حال ساخت ال-کارنیتین در بدن بعضی از افراد به مقدار کافی صورت نمی‌گیرد در حالی که بدن روزانه به 500 تا 2000 میلی‌گرم از این مکمل آمینواسیدی نیاز دارد. منابع پروتئین‌های حیوانی مانند گوشت‌، تخم مرغ و لبنیات غنی از ال-کارنیتین هستند.

  • روی (Zinc):


روی از منابع معدنی مهم مورد نیاز بدن است و کمبود آن در بروز انواع بیماری‌های مثل مشکلات مربوط به پروستات، ریزش مو، اختلالات نعوظی در آقایان و دیابت مؤثر است. علاوه بر این نقش روی در حمایت از گلبول‌های سفید واکنش‌های دیگر سیستم ایمنی بدن ثابت شده است و سبب حفظ و تقویت سلامت عمومی بدن می‌شود. منابع اصلی روی شامل گوشت قرمز، جگر گاو، عدس، زرده تخم مرغ و جوی دو سر است و میزان دریافت روزانه آن در بدن می‌بایست بین 10 تا 18 میلی‌گرم باشد.

  • سلنیوم (Selenium):

سلنیوم یکی دیگر از ترکیبات معدنی ضروری بدن به شمار می‌آید که کمبود آن با ابتلا به نوعی از بیماری خود ایمنی در تیروئید رابطه مستقیم دارد. علاوه بر این سلنیوم سبب تقویت تولید آنتی‌ اکسیدان‌های طبیعی بدن (که نقش آن‌ها پیش‌ تر ذکر شد) می‌شود. جگر، گردو، ماهی، میگو، تخمه آفتابگردان و سبوس برنج و گندم همگی از منابع اصلی این ماده معدنی مفید به شمار می‌آیند که میزان دریافت روزانه آن در بدن می‌بایست بین 60 تا 70 میکروگرم (معادل 0.06 تا 0.07 میلی‌گرم) باشد.

  • کولین (Choline):

کولین موجود در فرمولاسیون شربت ایمیونس یکی از مهم‌ترین ریز مغذی‌ها برای حفظ سلامت مغز است. کولین برای رشد و تقویت مغز یک ترکیب بسیار مفید است و در مراحل اولیه زندگی به تکامل نرمال مغز کمک می‌کند. زرده تخم مرغ، میگو، گوشت گاو، بادام زمینی، کلم، گل کلم و غلات مهم‌ترین منابع کولین هستند و حداکثر میزان دریافت روزانه آن در بدن می‌بایست 550 میلی‌گرم باشد.

  • سایر ترکیبات

نیکوتامید، بیوتین، دکسپانتنول، آهن، منگنز، روی، مس، منیزیم، پتاسیم، کرمیوم، کولین، بوتیلیتد هیدروکسی آنیزول، روغن پرتقال، روغن لیمو، کارامل نوع 3، سدیم سیترات، سیتریک اسید مونو هیدرات، سوکرالوز، سدیم کلراید، سدیم متیل پارابن، سدیم پروپیل پارابن، سوربیتول سولوشن 70%، زانتان گام، پروپیلن گلیکول، آکاسیا گام، سدیم لوریل سولفات و آب تصفیه شده از ترکیبات دیگر شربت ایمیونس هستند.

ویتامین‌های شربت شربت ایمیونس

  • ویتامین D3 یا کلسیفرول:

ویتامین D3 از مشتقات ویتامین D است که به‌ طور طبیعی در تماس با نور خورشید در پوست شما ساخته می‌شود. این ترکیب بعد از وارد شدن به جریان خون به جذب کلسیم و فسفر موجود در غذاهای هضم شده درون بدن شما، کمک می‌کند و به همین علت به آن کلسیفرول نیز گفته می‌شود. کمبود این ویتامین عوارض متعددی مثل کاهش قدرت دفاعی سیستم ایمنی، افزایش شانس ابتلا به بیماری‌هایی نظیر ام اس، انواع عفونت‌ها، دیابت و… می‌شود. تخم مرغ، شیر، جگر گوسفند و انواع ماهی‌ از منابع مفید این ویتامین هستند. متأسفانه کمبود این ویتامین در ایران بسیار شایع است درحالی که میزان دریافت روزانه آن می‌بایست 20 میکروگرم در روز است.

  • ویتامین‌های گروه B شامل B12, B6, B1:

ویتامین‌های گروه B موجب افزایش تولید گلبول‌های سفید و مولکول‌هایی دیگری می‌شوند که وظیفه محافظت از بدن در برابر بیماری‌ها مختلفی مثل اختلالات قلب، اعصاب و دستگاه گوارش را دارند.

  •  ویتامین B1 یا تیامین

نقش بزرگی در سلامت سیستم عصبی بدن دارد. این ویتامین به‌ طور ویژه در گندم، نان، نخود، لوبیا، آجیل و بسیاری از سبزیجات وجود دارد و میزان دریافت آن به‌ طور روزانه می‌بایست 1.2 میلی‌گرم باشد.

  • ویتامین B6 یا پیریدوکسین

نقش مهمی در سوخت‌ و ساز بدن، عملکرد سیستم عصبی و بینایی دارد. این ویتامین به‌ طور فراوان در گوشت قرمز، بوقلمون، پسته، لوبیا، آووکادو نخود وجود دارد و میزان دریافت آن به‌ طور روزانه می‌بایست 1.5 میلی‌گرم باشد.

  •  ویتامین B12 یا کوبالامین

نقش اساسی در تولید گلبول‌های قرمز دارد و کمبود آن به‌ طور مستقیم با کم‌ خونی ارتباط دارد. علاوه بر این ویتامین B12 موجب تقویت سیستم ایمنی و افزایش رشد در کودکان می‌شود. منابع اصلی این ویتامین به ترتیب انواع گوشت قرمز، مرغ، ماهی و لبنیات هستند و میزان دریافت روزانه آن در بدن می‌بایست بین 25 تا 100 میلی‌گرم باشد.

ترکیبات شربت ایمیونس:

عنوان مقدار
Vitamin D3 200 IU
Betacarotene 1.5 mg
Vitamin B1 3 mg
Vitamin B6 1.5 mg
Vitamin B12 1.8 mcg
Nicotinamide B.P 15 mg
Biotin U.S.P 60 mcg
Dexpanthenol 3 mg
Iron 8 mg
Zinc 7 mg
Manganese 1 mg
Copper 0.6 mg
Selenium 40 mcg
Magnesium 20 mg
Iodine 50 mcg
Chromium 8 mcg
Choline Bitarate 10 mg
L-Carnitine Tartrat 5 mg

​​​​​

خواص و ویژگی های شربت ایمیونس

  • تقویت فعالیت‌های آنتی‌اکسیدان‌ها
  • تقویت سیستم ایمنی در برابر عفونت‌ها و آلودگی‌های محیطی
  • مناسب برای کودکان به واسطه نداشتن نمک، مخمر، لاکتوز و رنگ‌های مصنوعی
  • افزایش سلامت عمومی بدن به واسطه دارا بودن ویتامین‌ها و ریز مغذی‌های مفید
  • افزایش اشتها و سطح انرژی

مصرف شربت ایمیونس در کودكان

تجویز شربت ایمیونس برای کودكان دو هدف مهم را دنبال می‌کند. اول تقویت سیستم ایمنی و مقاومت بدن کودک در مقابل بیماری‌ها است و دوم افزایش اشتها در کودکانی که در دریافت غذا دچار مشکل هستند.

شربت ایمیونس برای تقویت فرزندان ما به خصوص در سنین کودکی و نوجوانی نیز بسیار تاثیرگذار است. اما مصرف این شربت برای کودکان زیر ۳ سال توصیه نمی‌شود. مگر اینکه توسط پزشک متخصص اطفال تجویز شده باشد.

برای کودکان مصرف روزی دو بار و هر بار نصف تا یک قاشق مرباخوری (۲.۵ تا ۵ میلی لیتر) از ایمیونس کافی است.

مصرف شربت ایمیونس در بارداری

اگر جزو زنان باردار هستید باید قبل از مصرف شربت ایمیونس هم دوران بارداری و هم شیردهی با پزشک خود مشورت کنید چرا که ممکن این مکمل موجب برخی حساسیت‌های غذایی در شما شود. علاوه بر این دریافت بیش از حد برخی ترکیبات موجود در این مکمل، ممکن است برای نوزاد مشکل ایجاد کند. به‌ طور کلی مصرف شربت ایمیونس بدون اجازه پزشک در دوران بارداری ممنوع است.

نحوه مصرف ایمیونس

تجویز مطابق دستور پزشک و یا به صورت :

کودکان : ۱/۲ تا ۱ قاشق مرباخوری پر (۲/۵ تا ۵ میلی لیتر ) ۲ بار در روز
بزرگسالان : ۱ تا ۲ قاشق مرباخوری پر ( ۵ تا ۱۰ میلی لیتر ) ۲ بار در روز

عوارض شربت ایمیونس  

  • واکنش های آلرژیک

از عوارض شربت ایمیونس می توان به بروز علائم آلرژی مانند تنگی نفس و مشکلات پوستی مانند کهیر اشاره کرد.

  • مشکلات گوارشی

حالت تهوع، درد معده، اسهال و استفراغ مشکلات گوارشی هستند که ممکن است هنگام مصرف شربت با آن ها موجه شوید.