نازک شدن پوست: علل، علائم و درمان

نازک شدن پوست در دست ها نسبتاً شایع است. با این وجود با افزایش سن ممکن است پوست نازک و کاغذی روی بازوها و پاها نیز ایجاد شود. پوست نازک به راحتی کبود می شود.
در این مقاله، به بررسی علل نازک شدن پوست، درمان و پیشگیری های احتمالی آن و زمان مراجعه به پزشک می پردازیم.

 

پوست نازک چیست؟

پوست به طور طبیعی در برخی از قسمت های بدن نازک است. ضخامت پوست پلک ها فقط 0.5 میلی متر است، در حالی که ضخامت پوست روی پاشنه پا می تواند تا 4 میلی متر باشد.

پوست از سه لایه تشکیل شده است که هر کدام نقش متفاوتی دارند:

• هایپودرم داخلی ترین لایه است که از بافت، چربی و غدد عرق تشکیل شده است.
• درم لایه بعدی (میانی) است که شامل اعصاب و خونرسانی است.
• اپیدرم خارجی ترین لایه پوست است که مانعی در برابر آلودگی و باکتری است.

 

 

پوست نازک به این معنی است که اپیدرم به اندازه لازم ضخیم نیست. چربی هایپودرم نیز ممکن است چربی کمتری داشته باشند، که در نتیجه آن نیز نازک تر است.

به خودی خود، پوست نازک نباید مشکلی پزشکی ایجاد کند. با این حال، ممکن است پوست دچار آسیب شده یا راحت تر کبود شود.

 

 

علائم

پوست نازک می‌تواند آنقدر شفاف باشد که رگ ها، استخوان ها یا تاندون های به وضوح دیده شود. پوست نازک به راحتی آسیب می بیند. فرد ممکن است پس از جراحات جزئی متوجه شود که پوست او کبود شده یا پارگی دارد.
از بین رفتن چربی در هایپودرم باعث می شود پوست، کم چرب یا لاغر به نظر برسد که باعث نازک‌تر نشان دادن پوست می شود.

 

علل

دلایل نازک شدن پوست عبارتند از:

پیری شایع ترین علت نازک شدن پوست است. پوست نازک بخشی طبیعی از پیر شدن است، در کنار آن، جوش و چروک، انعطاف کمتر پوست و پوستی که خشک است یا به راحتی آسیب می‌بیند از عوارض پیری هستند.
نور آفتاب با گذشت زمان نقش بسزایی در نازک شدن پوست دارد. اشعه UVA و UVB می تواند سلول های پوست را از بین ببرد یا به آنها آسیب برساند.
سیگار کشیدن و نوشیدن الکل هر دو سرعت پیری پوست را افزایش می دهند و می توانند به مرور زمان باعث نازک شدن پوست شوند.
کرم های استروئیدی می توانند سلول های اپیدرم را کوچکتر کنند. این کرم همچنین ممکن است بر بافت متصل کننده سلولهای پوستی تأثیر بگذارد و پوست را چروکیده و شل نشان دهد.
سایر داروها ممکن است به عنوان یک عارضه جانبی باعث نازک شدن پوست شوند. این مسئله ممکن است با استروئیدهای موضعی اتفاق بیفتد، که افراد مستقیماً روی پوست خود استفاده می کنند. این دارو معمولاً به صورت کرم یا پماد است و برای درمان بیماری های پوستی مانند اگزما استفاده می شود.

 

استروئیدهای موضعی فقط درصورتی که فردی از آنها برای مدت طولانی استفاده کند، باعث نازکی پوست می شوند. رعایت دستورالعمل های مربوط به نحوه استفاده از آنها ضروری است.
با قطع مصرف دارو، پوست باید به ضخامت معمول خود بازگردد. با این حال، این امرممکن است چندین هفته طول بکشد، زیرا سلول های پوستی به زمان بیشتری برای احیا نیاز دارند.

 

درمان

ضخیم کردن پوست نازک، امکان پذیر نیست. با این حال، مرطوب سازی پوست باعث انعطاف پذیری و کمتر شکستن آن می شود.
هر چیزی که پوست را قرمز یا زخم کند احتمالاً به آن آسیب می رساند. ممکن است فردی با پوست نازک نیاز باشد از پوست خود در برابر آسیب محافظت کند. به عنوان مثال، افراد با پوست نازک باید از تماس با مواد شیمیایی خودداری کنند.
فردی با پوست نازک ممکن است به راحتی کبودی یا ضایعات پوستی خود را پیدا کند. پوشیدن لباس‌های آستین بلند و دامن های بلند یا شلوار می تواند به شما در محافظت از پوست کمک کند.
استفاده از کرم های حاوی ویتامین A (که به عنوان رتینول یا رتینوئید نیز شناخته می شوند) می تواند به جلوگیری از نازک شدن بیشتر پوست کمک کند. کرم های رتینول به عنوان محصولات آرایشی در داروخانه ها موجود است.

تحقیقات منتشر شده در سال 2018 نشان می دهد که در برخی موارد، رتینول ممکن است به عادی سازی ضخامت پوست کمک کند. با این حال، باید با احتیاط استفاده شود و برای همه نوع پوست مناسب نیست.
در حالی که هیچ مدرک قطعی وجود ندارد که نشان دهد استفاده از تقویت کننده های کلاژن باعث بهبود سلامت پوست یا ضخیم شدن پوست می شود، برخی از افراد این مواد را مفید می دانند.
داشتن یک رژیم غذایی متعادل می تواند به حمایت از سلامت کلی کمک کند. مقدار زیادی میوه و سبزیجات، غلات سبوس دار و پروتئین در رژیم غذای خود جای دهید.

ویتامین E موجود در مواد غذایی مانند بادام و آووکادو نیز می تواند از سلامت پوست حمایت کند. چربی های موجود در این غذاها ممکن است به لطافت پوست کمک کنند.

نوشیدن آب کافی باعث مرطوب شدن پوست می‌شود. پوست خشک می تواند به راحتی تحریک شده یا آسیب ببیند و اغلب انعطاف پذیری کمتری دارد.

 

پیشگیری

جلوگیری از همه علائم پیری امکان پذیر نیست. خطوط یا چین و چروک های ظریف، و پوست نازک و خشک به طور طبیعی با افزایش سن فرد ایجاد می شوند. با این حال، ممکن است بتوان برخی از علائم قابل مشاهده در دوران پیری را کاهش داد.
با محافظت از پوست در برابر اشعه ماورا بنفش مضر، مرطوب سازی منظم پوست و عدم استعمال دخانیات می توان از نازک شدن پوست در اثر افزایش سن جلوگیری کرد.
نور ماورا بنفش خورشید یکی از دلایل عمده پیری پوست است. از طریق موارد زیر از پوست در برابر آفتاب محافظت کنید:

• استفاده از ضد آفتاب با فاکتور SPF 30 یا بالاتر که از اشعه UVA و UVB محافظت می کند
• در گرمترین قسمت روز در سایه بنشینید یا وقت خود را در فضای داخلی سپری کنید
• پیراهن آستین بلند و دامن بلند یا شلوار بلند بپوشید
• انتخاب کلاهی که سایه گردن و صورت شما باشد

 

مرطوب سازی پوست می تواند به جلوگیری از خشکی و آسیب آن کمک کند. این کار از خارج شدن آب از پوست جلوگیری می‌کند. پوست مرطوب از انعطاف پذیری و سلامت بیشتری برخوردار است.
الکل نیز پوست را خشک می کند، بنابراین از نوشیدن الکل خودداری کنید. نوشیدن یک لیوان آب در بین نوشیدنی های الکلی می تواند به حفظ آب بدن کمک کند.

 

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم

معمولاً برای پوست های نازک که ناشی از افزایش سن است و هیچ مشکلی در سلامتی ایجاد نمی کند، نیازی به مراجعه به پزشک نیست. اگر فردی متوجه شود که اغلب پوستش کبود می شود یا آسیب می ببیند، شاید بهتر است به پزشک مراجعه کند.
برخی از داروها می توانند باعث نازک شدن پوست شوند. پزشک می تواند در مورد قطع مصرف دارو و ارائه گزینه های احتمالی شما را راهنمایی کند.

اگر نازک شدن پوست دلیل مشخصی ندارد، توصیه های پزشکی می تواند کمک کنده باشد. ممکن است عوامل مربوط به سبک زندگی، مانند قرار گرفتن در معرض نور خورشید یا سیگار کشیدن، باعث نازک شدن پوست شده باشد.
درمان خاصی برای پوست نازک در وجود ندارد، بنابراین پیشگیری بهترین گزینه است. محافظت از پوست در برابر نور خورشید و مرطوب نگه داشتن پوست ممکن است به جلوگیری از نازک شدن بیشتر پوست کمک کند.