داروهای ضد انعقادخون

دارو های ضد انعقاد خون به  صورت قرص یا آمپول جهت پیشگیری از لخته شدن خون یا پیشگیری از بزرگ تر شدن لخته موجود تجویز می شوند. آنها می توانند از ایجاد لخته های خطرناک در قلب، سیاهرگ ها و سرخرگ ها جلوگیری نمایند. لخته های خونی می توانند سبب انسداد جریان خون شده و منجر به بروز سکته مغزی یا حمله قلبی شوند.

در یک بررسی جدید، اطلاعات مربوط به تعدادی بیمار که از داروهای ضدلختگی خون موسوم به داروهای «ترومبولیتیک» برای از بین رفتن لخته‌های خطرزا در ریه‌هایشان استفاده کرده بودند، بازبینی شد.

نتیجه بررسی‌ها تایید کرد علی رغم آنکه این داروها توانسته بودند در حفظ طول عمر بیماران نقش داشته باشند، اما از سوی دیگر آنان را با خطر خونریزی به خصوص در ناحیه مغز مواجه کرده بود.

نحوه عملکرد داروهای رقیق کننده خون

بعضی از این داروها خون را رقیق می کنند تا سلول های خون در رگ و شریان ها به هم نچسبند. انواع دیگر داروهای رقیق کننده خون با افزایش زمان تشکیل لخته خون مانع از انعقاد خون می شوند. به این داروها به ترتیب ضد پلاکت و ضد انعقاد خون می گویند.

داروهای ضد پلاکت مانع از چسبیدن سلول های خون (به نام پلاکت) به یکدیگر و تشکیل لخته خون می شوند. از جمله داروهای ضد پلاکت می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• آسپرین
• کلوپیدوگرل (پلاویکس)
• دی پیریدامول (پرزانتین)
• تیکلوپدین (تیکلید)

پزشکان اغلب داروهای ضد انعقاد خون را برای کسانی تجویز می کنند که نوعی بیماری قلبی در آن ها تشخیص داده شده است. «انعقاد» یک اصطلاح پزشکی به معنای «تشکیل لخته» است. این داروهای رقیق کننده خون با افزایش زمان تشکیل لخته خون مانع از انعقاد خون می شوند.

داروهای انعقاد خون مانع از تشکیل لخته خون می شوند. از جمله داروهای انعقاد خون که مصرف آن ها متداول است می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• وارفارین (کومادین، ژانتوون)
• انوکساپارین (لاونوکس)

نمونه های زیر از جمله داروهای جدید انعقاد خون هستند که خطر خونریزی در آن ها کم تر است:

• دابیگاتران (پاراداکسا)
• آپیکسابان (الیکوییس)
• ریواروکسابان (زارلتو)

دکتر متخصص قلب دوز داروی رقیق کننده خون را به دقت تحت کنترل قرار می دهد و ممکن است هر از چند گاه برای بعضی از داروها تست زمان پروترومبین را انجام دهد. در این آزمایش خون نسبت نرمال شده ی بین المللی (INR) اندازه گرفته می شود.

داروهای ضد انعقاد خون به دسته های مختلفی تقسیم می شوند. به عنوان مثال داروهای ضد انعقاد خون از گروه کورماتین و اینداندیون با کاهش غلظت پروترومبین در خون موجب طولانی شدن زمان پروترومبین می گردند. این داروها می تواند با انعقاد خون مبارزه کند .

در چه مواقعی به پزشک مراجعه کنیم :

• رنگ ادرارتان قرمز یا قهوه ای تیره شده است.
• رنگ مدفوع تان قرمز، قهوه ای تیره یا سیاه شده است.
•  به هنگام قاعدگی، خونریزی شما بیش از حد طبیعی شده است.
•  لثه های شما خونریزی می کند.
•  دچار درد شدید کمر یا معده شده اید که از بین نمی رود.
• احساس بیماری یا ضعف، غش یا سرگیجه می کنید.
•  احساس حاملگی می کنید.
•  در بدن خود خون مردگی یا کبودی می بینید.
• دچار هر نوع تصادف و ضربه ای شده اید.

عوارض احتمالی داروهای رقیق کننده خون

داروهای رقیق کننده خون در بعضی از افراد عوارضی ایجاد می کنند. خونریزی شدید شایع ترین واکنش به این دارو است که به طرق مختلف رخ می دهد. از جمله:

• خونریزی شدید هنگام قاعدگی
• خون در مدفوع یا ادرار و بی رنگ بودن آن
• خونریزی بینی
• خونریزی لثه
• طولانی شدن خونریزی جای زخم و بریدگی

دیگر عوارض احتمالی داروهای رقیق کننده خون شامل موارد زیر است:

• سرگیجه
• ضعف عضلانی
• ریزش مو
• جوش

وجود داروی رقیق کننده خون در سیستم بدن خطر خونریزی داخلی بعد از بروز آسیب را افزایش می دهد. حتی اگر بعد از افتادن یا ضربه خوردن به سر دچار خونریزی خارجی نشدید اما هر یک از علائم فوق را تجربه کرده اید، فورا به بیمارستان مراجعه کنید.

تداخل احتمالی دارو

انواع غذاها، داروهای گیاهی و شیمیایی در داروی رقیق کننده خون اختلال ایجاد می کنند. این مواد باعث می شود میزان تاثیر دارو کم تر یا بیشتر شود. با این حال، تمام داروهای رقیق کننده خون تحت تاثیر مواد مشابه قرار نمی گیرند. لازم است درمورد رژیم غذایی خود و تاثیری که روی دارو می گذارد با پزشک متخصص قلب و عروق مشورت کنید.