بیماری منیر چیست؟

بیماری منیر چیست؟

بیماری منیر نوعی اختلال محسوب می شود که بر عملکرد گوش داخلی تأثیر می گذارد. گوش داخلی وظیفه شنوایی و تعادل را بر عهده دارد. این بیماری باعث بروز سرگیجه (احساس چرخش)، مشکلات شنوایی و صدای زنگ در گوش می شود. بیماری منیر معمولاً فقط یک گوش را درگیر می کند و به احتمال زیاد در افراد 40 تا 50 ساله رخ می دهد.
بیماری منیرر از جمله بیماری‌های مزمن به شمار می‌آید، اما پی گیری درمان و تغییر سبک زندگی می تواند به کاهش علائم این بیماری کمک کند. بسیاری از افرادی مبتلا به بیماری منیر، ظرف چند سال پس از تشخیص بهبود می یابند.

چه عواملی باعث این بیماری می شود؟

علت این بیماری نامشخص است، اما دانشمندان معتقدند که علت آن تغییر مایعات در لوله های گوش داخلی است. سایر دلایل مطرح شده عبارتند از بیماری خود ایمنی، آلرژی و ژنتیک.

علائم بیماری منیر چیست؟

علائم بیماری منیر به صورت اپیزود یا حمله ظاهر می شود. این علائم عبارتند از:

• سرگیجه، با حملاتی که از چند دقیقه تا 24 ساعت طول می کشد
• از دست دادن شنوایی در گوش آسیب دیده
• وزوز گوش، یا احساس صدای زنگ در گوش آسیب دیده
• احساس کیپی یا احساس پر بودن گوش یا گرفتگی آن
• از دست دادن تعادل
• سردرد
• حالت تهوع، استفراغ و تعریق ناشی از سرگیجه شدید

فردی که به بیماری منیرر مبتلا است، حداقل دو یا سه مورد از علائم زیر را همزمان تجربه می کند:

• سرگیجه ورتیکو
• از دست دادن شنوایی
• وزوز گوش
• احساس کیپ شدن گوش

بیشتر افراد مبتلا به بیماری منیر در بین اپیزودها، علائمی را تجربه نمی کنند. بنابراین، اگر در یک اپیزود بدون حمله رخ دهد، بسیاری از این علائم می توانند به دلیل مشکلات دیگری در گوش ایجاد شوند. بیماری منیر ممکن است با سایر اختلالات گوش داخلی مانند لابیرنتیت اشتباه گرفته شود.

چگونه بیماری منیر تشخیص داده می شود؟

اگر علائم بیماری منیر در شما وجود داشته باشد، پزشک آزمایش‌هایی را برای بررسی تعادل و شنوایی تجویز می کند و سایر عللی که منجر به این علائم شده‌اند را رد می کند.

تست شنوایی

برای تعیین ابتلا به کم شنوایی، از تست شنوایی یا شنوایی سنجی استفاده می شود. در این تست، در گوش خود هدفون می گذارید و صداهایی با گام‌های مختلف می شنوید. باید مشخص کنید که چه موقع می توانید یا چه موقع نمی توانید، بنابراین تکنسین می تواند تشخیص دهد که آیا دچار کاهش شنوایی شده اید یا نه.
تست شنوایی برای مشخص شدن توانایی شما در تشخیص تفاوت در بین صداهای مشابه نیز استفاده می شود. در این قسمت از آزمایش، کلمات را از طریق هدفون می شنوید و آنچه را می شنوید تکرار می‌کنید. در صورت داشتن مشکل شنوایی در یک گوش یا هر دو گوش، نتایج این آزمایش به پزشک نشان می‌دهد که آیا شما در یک یا هر دو گوش مشکل شنوایی دارید.
وجود مشکل در گوش داخلی یا عصب‌های گوش باعث کاهش شنوایی می شود. برای اندازه گیری فعالیت الکتریکی در گوش داخلی آزمایش الکتروکوکلئوگرافی انجام می شود. آزمایش پاسخ شنوایی ساقه مغز، عملکرد اعصاب شنوایی و مرکز شنوایی در مغز را بررسی می کند. این آزمایشات می تواند برای پزشک مشخص کند که آیا این مشکلات به دلیل گوش داخلی یا عصب گوش است.

تست های تعادل

تست های تعادل برای آزمایش عملکرد گوش داخلی انجام می شود. افرادی که به بیماری منیر مبتلا هستند، در یکی از گوش‌هایشان پاسخ تعادل کاهش یافته خواهند داشت. تست تعادل که معمولاً برای آزمایش بیماری منیرر استفاده می شود، الکترواستایگاسموگرافی است.
در این تست، الکترودهایی را برای تشخیص حرکت چشم در اطراف چشم خود قرار می دهید. این کار به این دلیل انجام می شود که پاسخ تعادل در گوش داخلی باعث حرکات چشم می شود.
در طول این آزمایش، آب سرد و گرم به گوش شما رانده می شود. آب باعث عملکرد تعادل شما می شود. حرکات غیر ارادی چشم پیگیری می شود. هرگونه ناهنجاری می تواند نشان دهنده وجود مشکل در گوش داخلی باشد.
تست صندلی چرخشی کمتر استفاده می شود. این تست به پزشک نشان می دهد که آیا بروز این اختلال به دلیل وجود مشکلی در گوش یا مغز است. این تست علاوه بر تست الکترواستایگاسموگرافی انجام می‌شود زیرا در صورتی که گوش آسیب دیده باشد یا موم یکی از مجاری گوش را مسدود کرده باشد، نتایج الکترواستایگاسموگرافی نادرست خواهد بود. در این آزمایش حرکات چشم هنگام حرکت صندلی با دقت ثبت می شود.
آزمایش دهانه پتانسیل میوژنیک برانگیخته (VEMP)، میزان حساسیت صدا به دهلیز گوش داخلی را اندازه گیری می کند. و تست وضعیت نگاری به شما کمک می کند تا مشخص کنید چه بخشی از سیستم تعادل‌تان به درستی کار نمی کند. در حالی که از کمربند ایمنی استفاده می کنید و پابرهنه می ایستید، به چالش های مختلف تعادل واکنش نشان خواهید داد.

تست های دیگر

مشکلات مربوط به مغز، مانند مولتیپل اسکلروزیس (MS) یا تومورهای مغزی، می توانند علائمی شبیه بیماری منیر ایجاد کنند. پزشک ممکن است آزمایش‌هایی را برای رد این شرایط و سایر شرایط تجویز کند. پزشک همچنین ممکن است برای ارزیابی مشکلات احتمالی مغز ام آر آی سر یا سی تی اسکن جمجمه ای را درخواست کند.

بیماری منیر چگونه درمان می شود؟

بیماری منیر نوعی بیماری مزمن است و هیچ درمانی ندارد. با این وجود، یک سری روش های درمانی (از دارو گرفته تا جراحی برای شدیدترین موارد) وجود دارند که می توانند به بهبود علائم کمک کنند.

درمان با دارو

پزشک ممکن است برای کمک به بهبود علائم بیماری منیرر، دارو تجویز کند. داروهای بیماری‌های حرکتی می توانند علائم سرگیجه، حالت تهوع و استفراغ را کاهش دهند. اگر تهوع و استفراغ مشکل ساز شوند، پزشک ممکن است داروی ضد استفراغ یا ضد تهوع تجویز کند.
تصور بر این است که وجود مشکلی در مایع موجود در گوش داخلی باعث بیماری منیر می‌شود. در صورت بروز این مشکل، پزشک برای کمک به کاهش میزان مایعات در بدن، یک داروی ادرار آور تجویز می کند. پزشک همچنین می تواند از طریق گوش میانی پ به گوش داخلی دارو تزریق کند تا به کاهش علائم سرگیجه کمک کند.

فیزیوتراپی

تمرینات توان بخشی دهلیزی می توانند علائم سرگیجه را بهبود بخشند. این تمرینات به شما کمک می کند تا مغز را آموزش دهید تا تفاوت تعادل بین دو گوش را در نظر بگیرد. یک فیزیوتراپیست می تواند این تمرینات را به شما آموزش دهد.
سمعک
شنوایی شناس معمولاً با قرار دادن سمعک در گوش می تواند کم شنوایی را درمان کند.

عمل جراحی

اکثر افراد مبتلا به بیماری منیرر نیازی به جراحی ندارند، اما این گزینه برای کسانی است که حملات شدیدی دارند و در سایر روش های درمانی موفق نبوده اند. روند کیسه اندولنفاتیک برای کمک به کاهش تولید مایع و تقویت تخلیه مایعات در گوش داخلی انجام می شود.

رژیم غذایی چه تاثیری بر بیماری منیر دارد؟

تغییر رژیم غذایی می‌تواند به کاهش میزان مایعات در گوش داخلی و کاهش علائم کمک کند. غذاها و موادی که می توانید از رژیم خود محدود یا حذف کنید شامل موارد زیر است:

• نمک
• کافئین
• شکلات
• الکل
• مونوسدیم گلوتامات (MSG)

همچنین مهم است که روزانه شش تا هشت لیوان آب بنوشید تا بدن مایعات را در خود نگه ندارد.

چه تغییراتی در سبک زندگی ممکن است به بهبود علائم بیماری منیر کمک کند؟

تغییر در سبک زندگی، جدا از رژیم های غذایی، که می تواند به بهبود علائم شما کمک کند شامل موارد زیر است:

• در هنگام حملات سرگیجه استراحت کنید
• به طور منظم غذا بخورید، تا به تنظیم مایعات در بدن کمک کند
• مدیریت استرس و اضطراب از طریق روان درمانی یا دارو

همچنین ترک سیگار و جلوگیری از ایجاد هرگونه ماده حساسیت زا بسیار مهم است. هم نیکوتین و هم آلرژی می توانند علائم بیماری منیر را بدتر کنند.

کلام آخر

حتی اگر هیچ درمانی برای بیماری منیرر وجود نداشته باشد، استراتژی های زیادی وجود دارد که ممکن است بخواهید برای کاهش علائم خود در نظر بگیرید. در بیشتر افراد، بهبود خود به خودی معمول است، اگرچه ممکن است سالها طول بکشد. پزشک می تواند در یافتن درمانی مناسب به شما کمک کند.