آزاتیوپورین _ Azathioprine
آزاتیوپرین
آزاتیوپورین متعلق به دسته ای از داروها است که به عنوان سرکوب کننده سیستم ایمنی شناخته می شوند. برای جلوگیری از رد عضو در افرادی که پیوند کلیه انجام داده اند، از این دارو استفاده می شود. آزاتیوپرین معمولاً همراه با سایر داروها مصرف می شود تا کلیه جدید بتواند عملکرد طبیعی داشته باشد. آزاتیوپرین همچنین برای درمان آرتریت روماتوئید استفاده می شود. در این شرایط، سیستم دفاعی بدن (سیستم ایمنی بدن) به مفاصل سالم حمله می کند.
عملکرد آزاتیوپرین
موارد مصرف آزاتیوپرین
نحوه ی مصرف و دوز مصرفی آزاتیوپرین
- آزاتیوپرین را طبق دستور پزشک و معمولاً یک یا دو بار در روز به صورت خوراکی مصرف کنید.
- آزاتیوپرین را همراه غذا بخورید تا ناراحتی معده را کاهش دهد.
- دوز دارو بر اساس شرایط پزشکی، وزن و پاسخ به درمان است.
- دوز خود را افزایش ندهید و از این دارو بیشتر یا بیشتر از زمان تجویز استفاده نکنید.
- برای درمان آرتروز، ممکن است ۲ ماه طول بکشد تا علائم شما بهتر شود.
- اگر وضعیت شما بعد از ۳ ماه درمان بهتر نشد، به پزشک خود بگویید.
دوز لازم در پیوند کلیه:
- میزان مورد نیاز برای جلوگیری از رد پیوند و به حداقل رساندن سمیت در بیماران جداگانه متفاوت خواهد بود.
- دوز اولیه معمولاً ۳ تا ۵ میلی گرم در کیلوگرم در روز است که از زمان پیوند آغاز می شود.
- در پیوند کلیه معمولاً به عنوان یک دوز منفرد روزانه در روز و در موارد جزئی ۱ تا ۳ روز قبل از پیوند تجویز می شود.
- کاهش دوز به میزان نگهداری از ۱ تا ۳ میلی گرم در کیلوگرم در روز معمولاً امکان پذیر است.
دوز لازم روماتیسم مفصلی:
- آزاتیوپرین معمولاً به صورت روزانه تجویز می شود.
- دوز اولیه به صورت یک دوز یا دو بار در روز باشد.
- اگر سمیت جدی وجود نداشته باشد و پاسخ اولیه نامطلوب باشد، دوز ممکن است افزایش یابد.
- از ۶ تا ۸ هفته شروع می شود و پس از آن مرحله به مرحله در فواصل ۴ هفته ای شروع می شود.
- پاسخ درمانی معمولاً پس از ۶ تا ۸ هفته درمان،رخ می دهد.
- بیمارانی که پس از ۱۲ هفته بهبود نیافته اند، می توانند مقاوم به درمان باشند.
- ممکن است در طولانی مدت در بیمارانی که پاسخ بالینی دارند ادامه یابد، اما بیماران باید با دقت کنترل شوند.
- برای کاهش خطر مسمومیت ها باید به دنبال کاهش تدریجی دوز بود.
موارد احتیاط آزاتیوپرین
در درمان جلوگيری از رد پیوند كلیه، احتمال بروز عفونت شدید و كشنده (60-30 برابر) افزايش می یابد. در صورت بروز، عفونت بايد به سرعت درمان شود و كاهش مقدار مصرف آزاتيوپرين نيز در نظر گرفته شود.
كاهش فعالیت سیستم ایمنی با آزاتیوپرين احتمال بروز سرطان را افزایش می دهد. این دارو فقط باید توسط پزشک متخصص و مجرب تجویز شود.
این دارو دارای اثرات جهش زائی و سرطان زائی می باشد و مصرف آن به عنوان داروی كاهنده سیستم ایمنی در زنان باردار توصیه نمی شود.
عوارض جانبی آزاتیوپرین
قرص خوراکی آزاتیوپرین خواب آلودگی ایجاد نمی کند، اما می تواند عوارض جانبی دیگری ایجاد کند.
عوارض جانبی شایع:
عوارض جانبی شایع تری که با آزاتیوپرین اتفاق می افتد عبارتند از:
- تعداد گلبول های سفید پایین
- عفونت ها
- مشکلات معده
- حالت تهوع، اسهال و استفراغ
عوارض جانبی جدی:
در صورت بروز عوارض جانبی جدی، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید. عوارض جانبی جدی و علائم آنها می تواند شامل موارد زیر باشد:
- تهوع و استفراغ
- اسهال
- بثورات پوستی
- تب
- بدن درد یا کوفتگی
- افزایش سطح آنزیم کبد
- آسیب کبدی
- سرگیجه
- فشار خون پایین
این مشکلات معمولاً در چند هفته اول شروع دارو اتفاق می افتد.
علائم پانکراتیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درد شدید شکم
- مدفوع چرب
- خستگی شدید
- کاهش بیش از حد وزن
عوارض جانبی آلرژیک:
واکنش شدید آلرژیک که علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- خس خس سینه
- تنگی قفسه سینه
- خارش
- تورم صورت، لب ها، زبان یا گلو.
تداخلات دارویی آزاتیوپرین
مشخصات کلی تداخلات:
- سوبسترای IMDH
- عامل سرکوبکننده سیستم ایمنی
- تشدید اثرات سرکوبکننده مغز استخوان
تداخلات رده X (پرهیز):
ب.ث.ژ (داخل مثانهای)، کلادریبین، فبوکسوستات، مرکاپتوپورین، ناتالیزومب، پیمکرولیموس، تاکرولیموس (موضعی)، اوپاداسیتینیب
کاهش اثرات داروها توسط آزاتیوپورین:
ب.ث.ژ (داخل مثانهای)، تست پوستی کوکسیدیوئید ایمیت، نیوولومب، پیدوتیمود، سیپولوسل تی، ترتوموتید، واکسن (غیرفعال)، واکسن (زنده)، آنتاگونیست های ویتامین کا
کاهش اثرات آزاتیوپورین توسط داروها:
اکیناسه
افزایش اثرات داروها توسط آزاتیوپورین:
باریستینیب، سیکلوفسفامید، فینگولیمود، لفلونامید، مرکاپتوپورین، ناتالیزومب، اوزانیمود، سیپونیمود، توفاسیتینیب، اوپاداسیتینیب، واکسن (زنده)
افزایش اثرات آزاتیوپورین توسط داروها:
مشتقات 5- آمینوسالیسیلیک اسید، آلوپورینول، مهارکنندههای آنزیم تبدیلکننده آنژیوتانسین، داروهای ضد TNF، کلادریبین، دنوزومب، فبوکسوستات، اینبلیزومب، اینفلیکسییمب، اوکرلیزومب، پیمکرولیموس، ریباویرین (استنشاقی دهانی و سیستمیک)، روفلومیلاست، سولفامتوکسازول، تاکرولیموس (موضعی)، تراستوزومب، تریمتوپریم
- دکتر مصطفی قاسمی
- 2022-03-04
- 46 بازدید