آرشیو ماهانه: خرداد 1400

کورپولمونال یا بيماري قلب ناشي از مشكل ريه، نوعی بیماری است که بطن راست قلب را تحت تأثیر قرار داده و ساختار و عملکرد صحیح آن را تغییر می دهد. علت آن اختلال سیستم تنفسی است. پرفشاری خون ریوی یک دلیل اصلی و شایع برای این بیماری است.
فرد مبتلا به کورپولمونال، بطن راست بزرگی دارد که نمی تواند به طور مؤثر خون را پمپ کند. اگر فردی به دنبال درمان این بیماری نباشد، بطن می تواند بیش از حد کار کند و در نهایت به هیچ وجه قادر به پمپاژ خون نخواهد بود.

یک پزشک ممکن است قبل از اینکه این بیماری منجر به بیماری قارچ ریوی یا سایر مسائل تهدید کننده زندگی شود، با درمان بیماری های زمینه ای مانند فشار خون ریوی بتواند از این بیماری جلوگیری کند.

این مقاله به بررسی علائم این بیماری، همراه با چگونگی تشخیص و درمان آن می پردازد.

کورپولمونال چیست؟

متخصصان، کورپولمونال را تغییراتی در عملکرد و ساختار بطن راست قلب (محل پمپاژ خون به ریه ها) می‌دانند. این بیماری در اثر فشار بیش از حد خون ایجاد می شود و می تواند حاد یا مزمن باشد.

کورپولمونال حاد

این وضعیت به طور ناگهانی ایجاد می شود و بیشتر اوقات در اثر آمبولی بزرگ ریوی ایجاد می‌گردد. این اتفاق زمانی رخ می دهد که بخشی از لخته خون از بین رفته و از طریق جریان خون به ریه ها وارد می‌شود. لخته می تواند باعث انسداد شده و به ریه ها آسیب برساند. پزشکان ممکن است یک لخته کوچک را درمان کنند، اما یک لخته بزرگ می تواند جریان خون به ریه ها را متوقف کند که این مسئلله کشنده است.

کورپولمونال مزمن

این وضعیت با گذشت زمان ایجاد می شود. بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD) شایعترین علت انسداد مزمن ریه است. COPD یک بیماری مزمن و به تدریج ناتوان کننده است که منجر به علائم تنفسی مداوم می شود. معمولاً در اثر قرار گرفتن در معرض عوامل مضر از طریق تنفس ایجاد می شود.
بروز بیماری کورپولمونل در کشورهای مختلف بسیار متفاوت است و به آلودگی هوا، شیوع سیگار کشیدن و سایر عوامل خطر بیماری های ریوی بستگی دارد.

علائم

علائم شایع کورپولمونال عبارتند از:

• تنفس غیر عادی سریع، به خصوص هنگام استراحت
• خستگی
• تورم در مچ پا
• وخیم تر شدن سرفه
• تنگی نفس
• ناراحتی در قفسه سینه
• سرفه همراه با خون
• سبکی سر و سرگیجه
• گرفتگی صدا

تشخیص

پزشک می‌تواند از طریق آزمایش پزشکی و معاینه فیزیکی، کورپولمونال را تشخیص دهد. پزشک فرد را از نظر علائم احتباس مایعات، ضربان قلب غیرطبیعی و بیرون آمدن رگهای گردن معاینه می کند. پزشک ممکن است از آزمایش‌های زیر نیز استفاده کند:

• کاتتریزاسیون قلب راست
• اسکن ام آر آی
• اکوکاردیوگرام
• الکتروکاردیوگرام (EKG)
• عکسبرداری از قفسه سینه
• آزمایش عملکرد ریوی

یک تیم پزشکی با تخصص های مختلف معمولاً کورپولمونال را تشخیص داده و آن را درمان می کنند. این تیم ممکن است شامل یک متخصص قلب، یک ریه شناس متخصص در سیستم تنفسی و یک متخصص داخلی باشد. درصورتی که اندام های داخلی تحت تأثیر قرار گرفته باشند یک متخصص رادیولوژی و یک متخصص مراقبت از بیماران سخت نیز نیاز است.

درمان

پزشک یا تیم پزشکی علل اساسی کورپولمونال مانند فشار خون ریوی یا COPD را درمان خواهند کرد. هدف پزشکان بهبود اکسیژن رسانی و عملکرد بطن راست فرد است. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
داروهای تجویزی: داروها می توانند به کاهش فشار خون کمک کرده و جریان اکسیژن را به ریه ها تقویت کنند.
داروهای رقیق کننده خون: این داروها می توانند از لخته شدن خون جلوگیری کنند.
دیورتیک ها: این نوع داروها باعث کاهش احتباس مایعات و کاهش سطح سدیم در خون می شوند.
اکسیژن درمانی: درمانی که شامل تنفس اکسیژن خالص است.
جراحی: افراد مبتلا به موارد پیشرفته یا شدید کورپولمونال ممکن است نیاز به جراحی مانند پیوند قلب یا ریه داشته باشند.

جلوگیری

فرد باید بر پیشگیری از دلایل اصلی ایجاد انسداد ریه، مانند فشار خون ریوی تمرکز کند. فرد می تواند تصمیمات مختلفی در مورد سبک زندگی اتخاذ کند که ممکن است خطر ابتلا به فشار خون ریوی، COPD و شرایط مشابه را کاهش دهد.
این مراحل شامل موارد زیر است:

• ترک سیگار
• کنترل برخی شرایط پزشکی، مانند اختلالات لخته شدن خون و بیماری های کلیوی
• اجتناب از تحریک کننده های ریه در صورت امکان، مانند بخارات شیمیایی و گرد و غبار
• درمان آپنه خواب
• حفظ وزن سالم

خلاصه

کورپولمونال بر عملکرد و ساختار بطن راست قلب تأثیر می گذارد. این امر به دلیل فشار ناشی از شرایط سیستم تنفسی مانند فشار خون ریوی است.
این بیماری می تواند حاد باشد و به سرعت ایجاد شود یا مزمن باشد و به تدریج ایجاد گردد. علائم ممکن است شامل موارد تنفسی مانند تنگی نفس و همچنین موارد دیگر مانند خستگی و تورم مچ پا باشد.

درمان این بیماری شامل تجویز دارو، اکسیژن درمانی و جراحی در موارد شدید است. اگر فرد مبتلا به دنبال درمان نباشد، این بیماری می تواند زندگی او را تهدید کند.

ادم ریوی چیست؟

ادم ریوی هنگامی اتفاق می افتد که مایعات در کیسه های هوایی ریه ها (آلوئول ها) جمع شوند و تنفس را دشوار کنند. این امر در تبادل گاز تداخل ایجاد می کند و می تواند باعث نارسایی تنفسی شود.

ادم ریوی می تواند حاد (شروع ناگهانی) یا مزمن باشد (با گذشت زمان به صورت آهسته‌تر اتفاق می افتد). اگر حاد باشد، به عنوان یک وضعیت اورژانسی محسوب می‌شود که نیاز به رسیدگی فوری دارد.

شایع ترین علت این نوع ادم، نارسایی احتقانی قلب است، وضعیتی که قلب نمی تواند مطابق خواسته‌های بدن عمل کند.
درمان ادم ریوی معمولاً بر روی بهبود عملکرد تنفسی و مقابله با منبع مشکل متمرکز است و به طور کلی، تأمین اکسیژن و داروهای اضافی برای درمان شرایط زمینه ای را شامل می‌شود.

درمان

برای بالا بردن سطح اکسیژن خون بیمار، اکسیژن یا از طریق ماسک صورت یا از طریق شاخک (لوله های پلاستیکی کوچک در بینی) به بیمار داده می شود. در صورتی که نیاز به دستگاه تنفس باشد، ممکن است یک لوله تنفسی درون نای فرد قرار گیرد.
اگر آزمایشات نشان دهد که ادم ریوی به دلیل مشکلی در سیستم گردش خون است، بیمار با استفاده از داروهای داخل وریدی تحت درمان قرار می گیرد تا به کاهش حجم مایعات و کنترل فشار خون کمک کند.

علل

در هنگام تنفس طبیعی، کیسه های هوای کوچک در ریه ها (آلوئول‌ها) با هوا پر می‌شوند. اکسیژن وارد بدن می‌شود و دی اکسید کربن دفع می‌شود. ادم ریوی زمانی اتفاق می افتد که آلوئول ها پر از آب شوند.

وقتی آلوئول ها پر از آب می شوند، دو مشکل پیش می آید:

• جریان خون نمی تواند اکسیژن کافی دریافت کند.
• بدن قادر نیست به درستی از دی اکسید کربن خلاص شود.

علل شایع عبارتند از:

• ذات الریه
• سپسیس (عفونت خون)
• قرار گرفتن در معرض برخی از مواد شیمیایی
• نارسایی عضوی که باعث تجمع مایعات می شود – نارسایی احتقانی قلب، نارسایی کلیه یا سیروز کبدی
• نزدیک به غرق شدن
• التهاب
• ضربه
• واکنش به برخی از داروها
• مصرف بیش از حد دارو

علاوه بر آسیب مستقیم به ریه ها، مانند ARDS، سایر علل عبارتند از:

• آسیب های مغزی مانند خونریزی مغزی، سکته مغزی، آسیب به سر، جراحی مغز، تومور یا تشنج
• ارتفاع بالا
• تزریق خون

ادم ریوی قلبی

ادم ریوی که به دلیل مشکل مستقیم قلب باشد، قلبی نامیده می شود.
نارسایی احتقانی قلب یکی از دلایل عمده ادم ریوی قلبی است. در این شرایط، بطن چپ نمی تواند خون کافی برای تأمین نیازهای بدن خارج کند.
این امر باعث تجمع فشار در سایر قسمتهای سیستم گردش خون می شود و مایعات را به کیسه های هوایی ریه ها و سایر قسمت های بدن منتقل می کند.

سایر مشکلات مرتبط با قلب که می تواند منجر به ادم ریوی شود عبارتند از:

• اضافه بار مایعات – این مسئله می‌ تواند در نتیجه نارسایی کلیه یا مایع درمانی وریدی باشد.
• فشار خون بالا – افزایش شدید فشار خون که فشار زیادی را به قلب وارد می کند.
• خونریزی پریکارد با تامپوناد – تجمع مایعات در اطراف کیسه ای که قلب را می پوشاند. این مسئله می تواند توانایی پمپاژ قلب را کاهش دهد.
• آریتمی شدید – می تواند به شکل تاکی کاردی (ضربان قلب سریع) یا برادی کاردی (ضربان قلب کند) باشد. هر یک از اینها می تواند منجر به عملکرد قلب ضعیف شود.
• حمله شدید قلبی – این مسئله می تواند به عضله قلب آسیب برساند و پمپاژ را با مشکل روبرو کند.
• دریچه قلب غیر طبیعی – می تواند بر جریان خون از قلب تأثیر بگذارد.

علل ادم ریوی که به دلیل عملکرد ضعیف قلب نیست، غیر قلبی نامیده می شود که معمولاً توسط سندرم دیسترس حاد تنفسی (ARDS) ایجاد می شوند. ARDS یک التهاب شدید در ریه ها است که منجر به ادم ریوی و مشکلات قابل توجه تنفسی می شود.

علائم

ادم حاد ریوی مشکلات تنفسی قابل توجهی ایجاد می کند و می تواند بدون هشدار ظاهر شود. این مشکل یک مورد اورژانسی است و نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. بدون درمان و رسیدگی مناسب، می تواند کشنده باشد.

همراه با مشکلات تنفسی، سایر علائم و نشانه های ادم حاد ریوی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• سرفه، اغلب با خلط کف دار صورتی
• تعریق بیش از حد
• اضطراب و بی قراری
• احساس خفگی
• پوست رنگپریده
• خس خس
• ریتم سریع یا نامنظم قلب (تپش قلب)
• درد قفسه سینه

اگر ادم ریوی مزمن باشد، علائم به طور معمول شدت کمتری دارند تا زمانی که سیستم بدن دیگر نتواند آن را جبران کند. علائم معمول عبارتند از:

• مشکل در تنفس هنگام خوابیدن صاف (ارتوپنه)
• تورم (ورم) پا
• پافزایش سریع وزن به دلیل تجمع مایعات اضافی
• تنگی نفس شبانه پاروکسیسم – نفس نفس زدن ناگهانی در شب
• خستگی
• افزایش نفس نفس زدن با فعالیت بدنی

ادم ریوی یا پلورال افیوژن

ادم ریوی هنگامی اتفاق می افتد که مایعات در داخل ریه ها، در آلوئول جمع شده و نفس کشیدن را دشوار کند. پلورال افیوژن نیز وجود مایع در ناحیه ریه است و گاهی اوقات ” آب آوردن ریه ” نامیده می‌شود.
با این حال، در پلورال افیوژن، مایعات آب در لایه های پلور موجود در داخل ریه ها جمع می شوند. این مسئله می تواند از نارسایی قلبی، سیروز یا آمبولی ریه ناشی شود. همچنین می تواند پس از جراحی قلب رخ دهد.

ادم ریوی یا ذات الریه

ادم ریوی می تواند با ذات الریه همپوشانی داشته باشد، اما یک بیماری متفاوت است. ذات الریه عفونتی است که اغلب به عنوان عارضه عفونت تنفسی مانند آنفولانزا ایجاد می شود.

تشخیص این دو ممکن است دشوار باشد. اگر فرد بیمار یا یکی از اعضای خانواده او بتواند شرح حال پزشکی مفصلی را از بیمار ارائه دهد، این امر تشخیص صحیح و ارائه درمان صحیح را برای پزشک آسان می‌کند.

تشخیص

بیمار ابتدا معاینه جسمی می کند. پزشک برای شنیدن صدای خش خش ریه در تنفس سریع و شنیدن صدای قلب برای ریتم های غیرطبیعی، از گوشی پزشکی استفاده می کند.

آزمایش خون برای تعیین سطح اکسیژن خون انجام می شود. پزشک اغلب آزمایشهای خون دیگری را نیز تجویز می کند، از جمله:

• سطح الکترولیت
• عملکرد کلیه
• عملکرد کبد
• شمارش خون و نشانگرهای خون از نارسایی قلبی

سونوگرافی قلب، اکوکاردیوگرام و الکتروکاردیوگرام(EKG) می تواند به تعیین وضعیت قلب کمک کند.
ممکن است از اشعه ایکس قفسه سینه برای بررسی وجود مایعات در داخل ریه ها یا اطراف آن و بررسی اندازه قلب استفاده شود. سی تی اسکن از قفسه سینه نیز ممکن است تجویز شود.

جلوگیری

بیمارانی که احتمال ابتلا به ادم ریوی در آنها افزایش یافته است باید برای کنترل وضعیت خود با پزشک مشورت کنند.
اگر مشکل نارسایی احتقانی قلب باشد، پیروی از یک رژیم غذایی سالم و متعادل و حفظ وزن بدن می‌تواند به کاهش احتمال بروز ادم ریوی در آینده کمک کند.

علاوه بر ورزش منظم موارد زیر نیز سلامت قلب را بهبود می بخشد:

• کاهش مصرف نمک – نمک اضافی می تواند منجر به احتباس آب شود. این امر باعث افزایش فعالیت قلب می شود.
• کاهش سطح کلسترول – کلسترول بالا می تواند منجر به رسوب چربی در عروق شود که به نوبه خود خطر حمله قلبی و سکته مغزی و در نتیجه ادم ریوی را افزایش می دهد.
• ترک سیگار – دخانیات خطر ابتلا به تعدادی از بیماری ها از جمله بیماری های قلبی، بیماری‌های ریوی و مشکلات گردش خون را افزایش می‌دهد.

ادم ریوی ناشی از ارتفاع را با صعود تدریجی، مصرف دارو قبل از بالا رفتن از ارتفاع و جلوگیری از اعمال فشار زیاد در ارتفاعات بالاتر، می توان به حداقل رساند.

تیروزین نوعی مکمل غذایی محبوب است که به منظور بهبود هوشیاری، توجه و تمرکز استفاده می‌شود.
تیروزین، ماده شیمیایی مغزی مهمی را تولید می کند که به سلول های عصبی کمک می کند تا ارتباط برقرار کنند و حتی ممکن است خلق و خو را تنظیم کند.
با وجود این مزایا، مکمل تیروزین می تواند دارای عوارض جانبی باشد و با سایر داروها تداخل داشته باشد.
در این مقاله هر آنچه در مورد تیروزین باید بدانید از جمله فواید آن، عوارض جانبی و دوزهای توصیه شده به شما گفته می شود.

تیروزین چیست و چه کاری انجام می دهد؟

تیروزین یک اسید آمینه است که به طور طبیعی از اسید آمینه دیگری به نام فنیل آلانین در بدن تولید می شود. در بسیاری از غذاها به ویژه در پنیر، جایی که برای اولین بار کشف شده است، یافت می شود در واقع، تیروز (tyros) در زبان یونانی به معنی “پنیر” است.
این ماده همچنین در مرغ، بوقلمون، ماهی، لبنیات و بسیاری دیگر از غذاهای پر پروتئین یافت می شود.

تیروزین به ساختن چند ماده مهم از جمله 4 ماده زیر کمک می کند:

• دوپامین: دوپامین مراکز پاداش و لذت را در بدن تنظیم می کند. این ماده شیمیایی مهم مغز، برای حافظه و مهارت های حرکتی نیز حائز اهمیت است.
• آدرنالین و نورآدرنالین: این هورمونها مسئول “پاسخ جنگ یا گریز” در شرایط استرس زا هستند. این دو، بدن را برای “جنگ” یا “فرار” از حمله یا آسیب قابل درک آماده می کنند.
• هورمونهای تیروئید: این هورمونها توسط غده تیروئید تولید می شوند و وظیفه اصلی تنظیم سوخت و ساز را بر عهده دارند.
• ملانین: این رنگدانه به پوست، مو و چشم شما رنگ می بخشد. در افراد با پوست تیره، ملانین بیشتری نسبت به افراد با پوست روشن وجود دارد.

تیروزین به صورت مکمل غذایی نیز در دسترس است. اعتقاد بر این است که مکمل تیروزین باعث افزایش میزان انتقال دهنده‌های عصبی دوپامین، آدرنالین و نوراپی نفرین می شود.
تیروزین با افزایش این انتقال دهنده‌های عصبی، می‌تواند به بهبود حافظه و عملکرد بدن در شرایط استرس زا کمک کند.

می‌تواند عملکرد ذهنی را در شرایط استرس زا بهبود بخشد

استرس چیزی است که همه آن را تجربه می کنند. این استرس می تواند با کاهش انتقال دهنده های عصبی، بر استدلال، حافظه، توجه و دانش شما تأثیر منفی بگذارد.
بر اساس یک تحقیق، جوندگانی که در معرض سرما قرار گرفتند (یک عامل تنش زای محیطی) به دلیل کاهش انتقال دهنده‌های عصبی، حافظه آنها مختل شد. با این وجود، هنگامی که به این جوندگان مکمل‌تیروزین داده شد، کاهش انتقال دهنده های عصبی معکوس شد و حافظه آنها بازیابی گردید.
به وجود اینکه نتایج مطالعات بر روی جوندگان لزوماً در مورد انسان صدق نمی‌کنند، مطالعات انسانی نتایج مشابهی را نشان داده است.
دانشمندان معتقدند تیروزین به طور قابل توجهی حافظه کاری را در طی یک کار ذهنی بهبود می‌بخشد. حافظه فعال نقش مهمی در تمرکز و پیروی از دستورالعمل ها دارد. همچنین تیروزین باعث بهبود انعطاف پذیری ادراکی می‌گردد.
انعطاف پذیری ادراکی، توانایی تغییر بین وظایف یا افکار است. هرچه فرد سریعتر بتواند کارها را تغییر دهد، انعطاف پذیری ادراکی بیشتری دارد.
علاوه بر این، مکمل تیروزین می تواند زوال ذهنی را معکوس کرده و باعث بهبود شناخت در شرایط کوتاه مدت، استرس زا یا طاقت فرسای ذهنی شود.
اگرچه تیروزین ممکن است مزایای شناختی داشته باشد، هیچ مدرکی نشان نمی دهد که عملکرد فیزیکی را در انسان افزایش می دهد.
هیچ تحقیقی نشان نمی دهد که مکمل‌تیروزین در غیاب عامل استرس زا می تواند عملکرد ذهنی را بهبود بخشد. به عبارت دیگر، این ماده باعث افزایش قدرت مغزی شما نمی شود.

می‌تواند به افرادی که فنیل کتونوریا دارند کمک کند

فنیل کتونوریا (PKU) یک بیماری ژنتیکی نادر است که به دلیل نقص در ژنی ایجاد می شود که به ایجاد آنزیم فنیل آلانین هیدروکسیلاز کمک می کند. بدن شما از این آنزیم برای تبدیل فنیل آلانین به تیروزین استفاده می کند، تیروزین برای ایجاد انتقال دهنده های عصبی به کار می‌رود.
با این حال، بدون این آنزیم، بدن شما نمی تواند فنیل آلانین را تجزیه کند و باعث تجمع آن در بدن شود.
روش اصلی برای درمان PKU رعایت رژیم غذایی ویژه ای است که غذاهای حاوی فنیل آلانین را محدود می کند.
از آنجا که تیروزین از فنیل آلانین ساخته می شود، افراد مبتلا به PKU ممکن است دچار کمبود تیروزین شوند که این مسئله می تواند باعث مشکلات رفتاری شود.

مکمل تیروزین ممکن است یک گزینه مناسب برای کاهش این علائم باشد، اما شواهد مختلف نتایج متفاوتی را نشان داده اند.
دانشمندان معقدند که هیچ توصیه ای در مورد مؤثر بودن مکمل های تیروزین برای درمان PKU نمی‌توان ارائه داد.

تأثیر آن بر افسردگی 

گفته می‌شود تیروزین به درمان افسردگی کمک می کند. افسردگی زمانی اتفاق می افتد که انتقال دهنده‌های عصبی در مغز نامتعادل شوند. داروهای ضد افسردگی معمولاً برای کمک به تنظیم مجدد و تعادل آنها تجویز می شوند.
از آنجا که تیروزین می تواند تولید انتقال دهنده های عصبی را افزایش دهد، ادعا می شود که به عنوان یک ضد افسردگی عمل می کند. اگرچه، تحقیقات اخیر این ادعا را تأیید نمی کند.
در یک مطالعه، 65 فرد مبتلا به افسردگی هر روز 100 میلی گرم در کیلوگرم تیروزین، 2.5 میلی گرم در کیلوگرم یک داروی ضد افسردگی معمول یا دارونما به مدت چهار هفته دریافت کردند. مشخص شد که تیروزین هیچ نوع اثر ضد افسردگی ندارد.
افسردگی یک بیماری پیچیده و متنوع است. به احتمال زیاد به همین دلیل است که یک مکمل غذایی مانند تیروزین در مبارزه با علائم آن بی اثر است.
با این وجود، افراد افسرده که مقدار دوپامین، آدرنالین یا نورآدرنالین در بدن آنها کم است، ممکن است از مکمل های تیروزین استفاده کنند.
در حقیقت، یک مطالعه بر روی افراد مبتلا به افسردگی کمبود دوپامین نشان داد که تیروزین از نظر بالینی تاثیر قابل توجهی روی آنها دارد.
افسردگی وابسته به دوپامین با کمبود انرژی و کمبود انگیزه مشخص می شود. تا زمانی که تحقیقات بیشتری در دسترس نباشد، شواهد موجود از مکمل‌تیروزین برای درمان علائم افسردگی پشتیبانی نمی‌کند.

عوارض جانبی تیروزین

تیروزین به طور کلی توسط سازمان غذا و دارو آمریکا، بی خطر شناخته می شود.

مصرف روزانه 68 میلی گرم در هر پوند (150 میلی گرم در هر کیلوگرم) از وزن بدن تا سه ماه بی‌خطر است.
در حالی که تیروزین برای بیشتر افراد بی خطر است، می تواند عوارض جانبی ایجاد کند و با داروها تداخل داشته باشد.

بازدارنده های مونوآمین اکسیداز (MAOI)

تیرامین نوعی آمینو اسید است که به تنظیم فشار خون کمک می کند و در اثر تجزیه تیروزین تولید می شود.
وقتی تیروزین و فنیل آلانین توسط آنزیمی در میکروارگانیسم ها به تیرامین تبدیل می شوند، تیرامین در غذاها تجمع می یابد.
پنیرهایی مانند چدار و پنیر آبی، گوشت های دودی، محصولات سویا و آبجو حاوی مقادیر زیادی تیرامین هستند.
داروهای ضد افسردگی معروف به مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOI)، آنزیم مونوآمین اکسیداز مسدود می کنند. این آنزیم باعث تجزیه تیرامین اضافی در بدن می شود.
ترکیب MAOI با غذاهای پر تیرامین می تواند فشار خون را تا حد خطرناکی افزایش دهد.
مشخص نیست که آیا مکمل تیروزین منجر به تجمع تیرامین در بدن می شود، بنابراین احتیاط برای کسانی که MAOI مصرف می کنند لازم است.

هورمون تیروئید

هورمونهای تیروئید یعنی تری یدوتیرونین (T3) و تیروکسین(T4) به تنظیم رشد و متابولیسم بدن کمک می کنند.
مهم است که سطح T3 و T4 نه خیلی زیاد باشد و نه خیلی کم. مکمل تیروزین ممکن است این هورمونها را تحت تأثیر قرار دهد. این بدان دلیل است که تیروزین یکی از عناصر سازنده هورمون های تیروئید است، بنابراین مصرف مکمل، ممکن است سطح آنها را بیش از حد بالا ببرد.
افرادی که از داروهای تیروئید استفاده می کنند یا تیروئید پرکار دارند، باید در هنگام استفاده از مکمل تیروزین محتاط باشند.

لوودوپا

لوودوپا (L-dopa) دارویی است که معمولاً برای درمان بیماری پارکینسون استفاده می شود. L-dopa و تیروزین برای جذب در روده کوچک رقابت می کنند که این مسئله می تواند در اثر دارو تداخل ایجاد کند. بنابراین، دوزهای این دو دارو باید به فاصله چند ساعت از هم مصرف شوند تا از تداخل جلوگیری شود.
جالب اینجاست که تیروزین برای کاهش برخی از علائم مرتبط با کاهش شناختی در افراد مسن مورد بررسی قرار گرفته است.

جمع بندی

تیروزین یک مکمل غذایی محبوب است که به دلایل مختلفی استفاده می شود.
در بدن، برای ساختن انتقال دهنده های عصبی استفاده می شود که تحت شرایط استرس زا یا طاقت فرسا از نظر روانی کاهش می یابد.

شواهد خوبی وجود دارد که مکمل تیروزین این انتقال دهنده های عصبی مهم را دوباره افزایش می‌دهد و عملکرد ذهنی را در مقایسه با دارونما بهبود می بخشد.

ثابت شده است که مصرف مکمل حتی در دوزهای بالا نیز بی خطر است، اما امکان تداخل با داروهای خاص وجود دارد.
در حالی که تیروزین فواید زیادی دارد، اهمیت مکمل‌ها تا زمان ارائه این مقاله نامشخص است.

ال-تیانین نوعی اسید آمینو است که عمدتاً در چای سبز و سیاه و برخی از قارچ ها یافت می شود. این ماده به صورت قرص نیز موجود است.

محققان معتقدند ال-تیانین برای کاهش اضطراب، استرس و کاهش بی خوابی موثر است. قبل از اینکه خودتان آن را امتحان کنید، در مورد مزایای بالقوه و همچنین خطرات یا عوارض احتمالی آن بیشتر بدانید.

مزایا و کاربردهای ال-تیانین

ال-تیانین که بیشتر به منظور کمک به افراد برای استراحت شناخته می‌شود، دارای مزایای بالقوه دیگری نیز است، از جمله:

رفع اضطراب و استرس

نوشیدن یک فنجان چای داغ می تواند باعث آرامش شما شود. تحقیقات نشان می دهد که نه تنها ذهن را آرام می کند، بلکه این کار را بدون ایجاد خواب آلودگی انجام می دهد .

در یک بررسی از پنج آزمایش کنترل شده تصادفی که 104 شرکت کننده را شامل می‌شد، چهار آزمایش تاثیر مصرف ال-تیانین را با کاهش استرس و اضطراب مرتبط دانستند. این آزمایش ها در موقعیت‌های استرس زا انجام شدند.

مطالعه دیگری که در ژورنال روانپزشکی بالینی منتشر شد و تمرکز آن بر روی افرادی بود که مبتلا به اسکیزوفرنی یا اختلال اسکیزوافکتیو بودند، نشان داد که ال-تیانین باعث کاهش اضطراب و بهبود علائم در این افراد می شود.

افزایش تمرکز

مصرف ال-تیانین همراه با کافئین می‌تواند به افزایش تمرکز و توجه کمک کند.

یک مطالعه کوچک نشان داد که ترکیبی از ال-تیانین (97 میلی گرم) و کافئین (40 میلی گرم) به گروهی از جوانان کمک کرد تا در انجام کارهای سخت تمرکز بیشتری داشته باشند. یک فنجان قهوه معمولی حاوی 95 میلی گرم کافئین است. شرکت کنندگان در این مطالعه همچنین بطور کلی احساس هوشیاری و احساس خستگی کمتری داشتند.

تقویت سیستم ایمنی بدن

برخی تحقیقات نشان می دهد که ال-تیانین می‌تواند عملکرد سیستم ایمنی بدن را بهبود بخشد. یک مطالعه منتشر شده در مجله بِوریجز نشان می‌دهد که این ماده می تواند به کاهش عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی کمک کند.

برخی محققان بر این باورند که کاتچین ها، آنتی اکسیدان ها و تئانین موجود در چای سبز می تواند در جلوگیری از آنفولانزا مؤثر باشد. همچنین ال-تیانین می تواند به بهبود التهاب در دستگاه روده کمک کند. با این وجود، برای تأیید و گسترش این یافته ها، تحقیقات بیشتری لازم است.

درمان تومور و سرطان

ال-تیانین با تقویت اثرات ضد توموری برخی از داروهای شیمی درمانی ارتباط دارد. به دلیل این یافته های امیدوار کننده، محققان انتظار دارند که این ماده بتواند به افزایش قدرت شیمی درمانی در مبارزه با سرطان کمک کند.
اگرچه هیچ مدرک قطعی مبنی بر اثبات تاثیر این ماده در پیشگیری از سرطان وجود ندارد، تعدادی از مطالعات نشان می دهد که افرادی که مرتباً چای می نوشند کمتر به سرطان مبتلا می‌شوند.
محققان چینی دریافتند زنانی که مبتلا به سرطان تخمدان هستند و حداقل یک فنجان چای سبز در روز می نوشند، نسبت به کسانی که این نوشیدنی را مصرف نکرده اند طول عمر بیشتری دارند.
مطالعه دیگری که درمورد مصرف کنندگان چای در مقایسه با افراد غیر مصرف کننده، نشان داد که زنانی که چای سبز می نوشند 32 درصد کمتر در معرض سرطان لوزالمعده هستند.

مدیریت فشار خون

ال-تیانین می‌تواند برای کسانی مفید باشد که فشار خون بالا را در شرایط استرس زا تجربه می کنند.
برخی محققان معتقدند افرادی که معمولاً پس از انجام کارهای ذهنی خاص، فشار خون بیشتری را تجربه می کنند، مصرف ال-تانین به کاهش فشار خون آنها کمک می کند. همچنین کافئین اثری مشابه اما با تاثیرگذاری کمتری دارد.
با توجه به اینکه ال-تیانین باعث آرامش می‌شود، مصرف آن می‌تواند برای یک خواب خوب مفید باشد.
محققان در یک مطالعه دریافتند که دوزهای 250 میلی گرم و 400 میلی گرم این ماده، خواب حیوانات و انسان را بسیار بهبود می بخشد. همچنین، مصرف 200 میلی گرم ال-تیانین به کاهش ضربان قلب در حالت استراحت کمک می کند و این نشان دهنده توانایی آن در تقویت آرامش است.
ال-تیانین می‌تواند به پسران مبتلا به اختلال بیش فعالی با کمبود تمرکز (ADHD) کمک کند تا خواب بهتری داشته باشند.
تحقیقات دیگر نشان می دهد که ال-تیانین کیفیت خواب را برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی بهبود می بخشد.

خطرات و عوارض جانبی

هیچ عارضه جانبی تأیید شده یا مستقیمی در مصرف ال-تیانین وجود ندارد. به طور کلی، نوشیدن چای و مکمل های حاوی ال-تیانین بی خطر است.
با توجه به اینکه سازمان غذا و دارو آمریکا (FDA) برای مکمل‌ها مقرراتی تنظیم نکرده است، تولیدکنندگان این مکمل‌ها مسئولیت اطمینان از بی خطر بودن محصولاتشان را بر عهده دارند.
اگرچه برخی تحقیقات نتایج امیدوار کننده‌ای را برای خواص ضد توموری ال-تیانین نشان می دهد، چای های حاوی اسیدهای آمینه می توانند مواد دیگری داشته باشند که ممکن است برای افراد تحت درمان سرطان مضر باشد.
بر اساس اعلام مرکز سرطان مموریال اسلون–کترینگ آمریکا، پلی فنول EGCG موجود در چای سبز می تواند تاثیر برخی از داروهای شیمی درمانی مانند بورتزومیب را کاهش دهد.

به همین دلیل، برای افرادی که داروهای شیمی درمانی مصرف می کنند بسیار مهم است که قبل از نوشیدن چای سبز به عنوان بخشی از برنامه درمانی خود، با پزشک خود صحبت کنند.
در حالی که عوارض جانبی برای مصرف این ماده گزارش نشده است، به دلیل محتوای کافئین، مصرف مقادیر زیاد چای سبز منجر به موارد زیر می شود:

• حالت تهوع
• ناراحتی معده
• تحریک پذیری

زنانی که باردار یا شیرده هستند نیز برای جلوگیری از دریافت بیش از حد کافئین باید از مصرف چای خودداری کنند. بهتر است از پزشک خود در رابطه با مواردی که برای شما بی خطر است سوال کنید. همین توصیه در مورد کودکان نیز صدق می کند.

توصیه های دوز مصرفی

از آنجا که هیچ تحقیق قطعی درباره این ماده انجام نشده است، دوز ثابت و ایمن برای آن در نظر گرفته نشده است. اما اگر چای می نوشید، رعایت دستورالعمل های کلی مصرف کافئین می تواند مفید باشد.
کسانی که مکمل ال-تیانین مصرف می کنند بهتر است در مورد مقدار دوز مصرفی با پزشک مشورت کنند.

گلوتامین نوعی اسید آمینه مهم است که عملکردهای زیادی در بدن دارد. این ماده، سازنده پروتئین و بخشی حیاتی در سیستم ایمنی بدن محسوب می شود. علاوه بر این، گلوتامین نقش ویژه ای در سلامت روده دارد.
بدن شما به طور طبیعی این اسید آمینه را تولید می کند و همچنین در بسیاری از غذاها وجود دارد. این مقاله دلیل اهمیت این  ماده را توضیح می دهد و در مورد فواید و ایمنی مکمل های گلوتامین صحبت می کند.

گلوتامین چیست؟

گلوتامین نوعی اسید آمینه است. اسیدهای آمینه مولکول هایی هستند که نقش های بسیاری در بدن ایفا می‌کنند. هدف اصلی آنها خدمت به عنوان عناصر سازنده پروتئین است.
پروتئین ها برای اندام ها بسیار مهم هستند و نقش حمل مواد غذایی در خون و مقابله با ویروس ها و باکتری های مضر را بر عهده دارند.

گلوتامین مانند بسیاری از اسیدهای آمینه، به دو شکل مختلف وجود دارد:

• ال-گلوتامین
• دی-گلوتامین

این دو تقریباً یکسان هستند اما آرایش مولکولی آنها کمی متفاوت است. شکلی که در غذاها و مکمل ها یافت می شود، ال-گلوتامین است. برخی از مکمل ها آن را به عنوان ال-گلوتامین ذکر می کنند، اما برخی دیگر از اصطلاح گسترده تر گلوتامین استفاده می کنند.
در حالی که از ال-گلوتامین برای ساخت پروتئین و انجام سایر عملکردها استفاده می شود، به نظر می رسد دی-گلوتامین در موجودات زنده تقریباً مهم نیست.
ال-گلوتامین می تواند به طور طبیعی در بدن تولید شود. در حقیقت، ال-گلوتامین فراوان ترین اسید آمینه موجود در خون و سایر مایعات بدن است.
با این وجود، مواردی وجود دارد که نیاز گلوتامین در بدن شما بیش از توانایی تولید آن است. در اینصورت ماده‌گلوتامین نوعی آمینو اسید شرطی در نظر گرفته می‌شود، به این معنی که باید از رژیم غذایی تحت شرایط خاص مانند آسیب یا بیماری دریافت شود.
همچنین، گلوتامین مولکولی مهم برای سیستم ایمنی بدن و سلامت روده است.

غذاهای حاوی گلوتامین

گلوتامین به طور طبیعی در انواع مواد غذایی یافت می شود. تخمین زده شده است که یک رژیم غذایی معمولی حاوی 3 تا 6 گرم در روز است، اما این مقدار می تواند بر اساس رژیم غذایی خاص متفاوت باشد.
از آنجایی که محصولات حیوانی حاوی مقادیر زیادی پروتئین هستند، بیشترین مقدار گلوتامین در این محصولات یافت می شود. با این حال، برخی از غذاهای گیاهی درصد بیشتری از آن را در پروتئین خود دارند.

یک مطالعه از تکنیک های پیشرفته آزمایشگاهی برای تعیین میزان ال-گلوتامین در غذاهای مختلف استفاده کرد که نتایج زیر به دست آمد:

• تخم مرغ: 4.4٪ (0.6 گرم در هر 100 گرم تخم مرغ)
• گوشت گاو: 4.8٪ (1.2 گرم در هر 100 گرم گوشت گاو)
• شیر بدون چربی: 8.1٪ (0.3 گرم در هر 100 گرم شیر)
• توفو: 9.1٪ (0.6 گرم در هر 100 گرم توفو)
• برنج سفید: 11.1٪ (0.3 گرم در هر 100 گرم برنج)
• ذرت: 16.2٪ (0.4 گرم در هر 100 گرم ذرت)

اگرچه برخی از منابع گیاهی مانند برنج سفید و ذرت، درصد زیادی پروتئین متشکل از ماده‌گلوتامین دارند، در کل دارای پروتئین نسبتاً کمی هستند.
بنابراین، گوشت و سایر محصولات حیوانی ساده ترین راه برای بدست آوردن مقادیر زیاد آن هستند. متأسفانه مقدار دقیق گلوتامین بسیاری از غذاهای خاص مورد مطالعه قرار نگرفته است.

با این حال، از آنجا که ماده‌گلوتامین بخشی ضروری از پروتئین ها است، در واقع هر ماده غذایی حاوی پروتئین حاوی مقداری گلوتامین خواهد بود. تمرکز بر دریافت پروتئین کافی در رژیم غذایی، راهی ساده برای افزایش بالقوه مقدار گلوتامین مصرفی شماست.

نقش آن در سیستم ایمنی بدن

یکی از مهمترین عملکردهای گلوتامین نقش آن در سیستم ایمنی بدن است. این ماده برای سلولهای ایمنی بدن نظیر گلبولهای سفید خون و سلولهای روده ای خاص، یک منبع سوختی حیاتی محسوب می‌شود.

با این حال، سطح این ماده در خون می تواند به دلیل آسیب های عمده، سوختگی یا جراحی کاهش یابد.

اگر نیاز بدن به ماده‌گلوتامین بیشتر از توانایی تولید آن باشد، ممکن است بدن شما با ذخیره پروتئین در عضلات، مقدار بیشتری از این اسید آمینه را برای استفاده آزاد کند.

علاوه بر این، هنگامی که مقدار کافی این ماده در دسترس نباشد، عملکرد سیستم ایمنی بدن ممکن است به خطر بیفتد.
به همین دلایل، رژیم های با پروتئین بالا، رژیم های پرگلوتامین یا مکمل های گلوتامین اغلب پس از جراحات اساسی مانند سوختگی تجویز می شوند .
نتیجه تحقیقات نشان می دهد که مکمل های‌گلوتامین ممکن است سلامتی را بهبود بخشند، عفونت را کاهش دهند و باعث بهبودی سریعتر بعد از عمل جراحی شوند. همچنین این مکمل ها سبب کاهش هزینه‌های درمانی در افراد مبتلا به بیماری‌های سخت می‌شوند.
مطالعات دیگر نشان می‌دهد که مکمل‌گلوتامین می تواند عملکرد ایمنی بدن در حیوانات آلوده به باکتری یا ویروس را بهبود بخشد.

نقش گلوتامین در سلامت روده

مزایای سیستم ایمنی گلوتامین به نقش آن در سلامت روده مربوط است. روده ها بزرگترین بخش سیستم ایمنی در بدن انسان محسوب می شوند. این مورد به دلیل وجود بسیاری از سلولهای روده با عملکردهای ایمنی بدن و همچنین تریلیون باکتری است که در روده شما زندگی می کنند و بر سلامت سیستم ایمنی بدن تأثیر می گذارند.

گلوتامین یک منبع انرژی مهم برای سلولهای روده ای و ایمنی بدن است که به حفظ سد بین روده و بقیه بدن کمک می کند و در نتیجه از روده ای که نشت دارد به طور کامل محافظت می کند. این عمل از حرکت باکتریها یا سموم مضر از روده به بقیه بدن جلوگیری می کند.

علاوه بر این، این ماده برای رشد طبیعی و نگهداری سلولهای روده مهم است. با توجه به نقش اصلی روده در سیستم ایمنی بدن، گلوتامین با حمایت از سلولهای روده می‌تواند برای سلامتی بدن مفید باشد.

تأثیر گلوتامین بر افزایش عضله و تقویت عملکرد ورزشی

برخی محققان به دلیل نقش گلوتامین به عنوان یک ماده سازنده پروتئین، بر روی آن آزمایش‌هایی را انجام دادند تا دریابند آیا مصرف گلوتامین به عنوان مکمل باعث افزایش عضله یا تقویت عملکرد ورزشی می شود.

در یک مطالعه، 31 نفر در طی شش هفته تمرین با وزنه از گلوتامین یا دارونما استفاده کردند. در پایان مطالعه، هر دو گروه توده عضلانی و قدرت بهبود یافته را نشان دادند و هیچ تفاوتی بین دو گروه مشاهده نشد.
مطالعات اضافی نیز نشان داده است که ماده‌گلوتامین هیچ تاثیری بر روی حجم عضلات یا عملکرد ورزشی ندارد.
با این وجود، برخی تحقیقات گزارش داده اند که مکمل های گلوتامین می توانند درد عضلانی را کاهش داده و سرعت ریکاوری پس از ورزش شدید را افزایش دهند.
بر اساس تحقیقات، گلوتامین یا ترکیب آن با کربوهیدرات ها می تواند به کاهش میزان خستگی در طی دو ساعت دویدن کمک کند. ماده‌گلوتامین برای تقویت عملکرد ایمنی بدن ورزشکاران نیز استفاده می شود.
وقتی این  ماده به کربوهیدرات ها و برخی اسیدهای آمینه اضافه می گردد، باعث بهبودی ذخایر کربوهیدرات (گلیکوژن) در عضلات نمی شود.
در نهایت اینکه، هیچ مدرکی وجود ندارد که ثابت کند مکمل‌های‌گلوتامین تاثیری بر افزایش یا تقویت عضلات دارند. برای اثبات سایر تأثیرات این ماده نیاز به انجام تحقیقات بیشتراست.
لازم به ذکر است که بسیاری از ورزشکاران در رژیم های منظم خود دارای پروتئین زیاد هستند، به این معنی که ممکن است حتی بدون مکمل نیز مقدار زیادی گلوتامین مصرف کنند.

دوز مصرف، نکات ایمنی و عوارض جانبی

از آنجا که گلوتامین یک آمینو است که به طور طبیعی در بدن انسان تولید می شود و در بسیاری از غذاها یافت می شود، هیچ نگرانی برای مضر بودن مصرف آن به مقدار نرمال وجود ندارد.
تخمین زده شده است که یک رژیم غذایی معمول می‌تواند حاوی 3 تا 6 گرم گلوتامین در روز باشد، اگرچه این مقدار ممکن است بر اساس نوع و مقدار غذاهای مصرفی متفاوت باشد.
در مطالعات که بر روی مکمل های‌گلوتامین انجام شده از دوزهای متنوعی استفاده کرده اند که از حدود 5 گرم در روز تا دوزهای بالای تقریبا 45 گرم در روز به مدت شش هفته را شامل می شود.
اگرچه هیچ عارضه جانبی منفی با این دوز بالا گزارش نشده است، مارکرهای ایمنی خون به طور خاص مورد بررسی قرار نگرفتند.
سایر مطالعات حداقل نگرانی در مورد ایمنی مصرف مکمل در کوتاه مدت تا روزانه 14 گرم را گزارش کرده اند.
به طور کلی، اعتقاد بر این است که استفاده کوتاه مدت از مکمل ها احتمالاً بی خطر است. با این وجود، برخی از دانشمندان نگرانی خود را در مورد استفاده مداوم از این مکمل ها مطرح کرده اند.
افزودن گلوتامین به یک رژیم غذایی منظم ممکن است تغییرات مختلفی در نحوه جذب و پردازش اسیدهای آمینه در بدن ایجاد کند. با این حال، اثرات طولانی مدت این تغییرات ناشناخته است.
بنابراین، اطلاعات بیشتری در مورد مصرف طولانی مدت این مکمل، به ویژه هنگامی که دوزهای بالا استفاده می شود، مورد نیاز است.
این احتمال وجود دارد که مکمل های‌گلوتامین در صورت داشتن رژیم غذایی حیوانی و دارای پروتئین بالا، در مقایسه با رژیم غذایی گیاهی و پروتئین پایین، اثرات یکسانی نداشته باشند.
اگر رژیم غذایی گیاهی با مقدار گلوتامین پایین را دنبال می کنید، ممکن است نیاز به مصرف مکمل داشته باشید.
اگر تصمیم به مصرف مکمل‌گلوتامین دارید، بهتر است با دوز 5 گرم در روز شروع کنید.

جمع بندی

گلوتامین نوعی آمینو است که به دو شکل ال- گلوتامین و دی-گلوتامین وجود دارد.

ال-گلوتامین فرم مهمی است که به طور طبیعی در بدن تولید می شود و در بسیاری از غذاها یافت می شود. تخمین زده می شود که یک رژیم غذایی معمولی حاوی 3 تا 6 گرم در روز است.

این ماده سوخت مورد نیاز را برای سلولهای ایمنی و روده تأمین می کند و به تقویت اتصالات روده کمک می کند.
در زمان هایی که بدن شما نمی تواند مقادیر بهینه از گلوتامین را تولید کند مانند آسیب دیدگی یا بیماری شدید، مصرف مکمل آن می تواند برای سلامت و بهبودی ایمنی بدن مفید باشد.
گلوتامین به عنوان یك مکمل ورزشی نیز استفاده می شود، اما بیشتر تحقیقات اثربخشی آن را تأیید نمی کنند.
به نظر می رسد مصرف مکمل گلوتامین در کوتاه مدت بی خطر است، اما تحقیقات بیشتری در مورد اثرات طولانی مدت آن لازم است.
پیش از مصرف مکمل‌گلوتامین، بررسی کنید که آیا دلیل مصرف آن با شواهد و تحقیقان موجود تأیید می شود یا خیر.

ال-کارنیتین (L-carnitine) نوعی آمینو اسید مشتق شده و طبیعی است که اغلب به صورت مکمل مصرف می شود. این آمینو اسید، برای کاهش وزن استفاده می شود و بر روی عملکرد مغز تاثیر می‌گذارد.
با این حال، ادعاهای رایج در مورد مکمل ها همیشه با علم مطابقت ندارند. این مقاله خطرات و فواید احتمالی مکمل های ال کارنیتین را بررسی کرده و نحوه عملکرد این ماده مغذی در بدن را توضیح می دهد.

ال-کارنیتین چیست؟

ال کارنیتین یک مکمل غذایی و ماده مغذی به حساب می آید. این ماده با انتقال اسیدهای چرب به میتوکندری سلولها، نقش مهمی در تولید انرژی ایفا می‌کند.
میتوکندری درون سلول‌ها به مانند موتور عمل می کند که اسیدهای چرب را می سوزاند و تبدیل به انرژی قابل استفاده می‌کند.
بدن انسان می تواند از آمینو اسیدهای لیزین و متیونین، ال-کارنیتین تولید کند. برای اینکه بدن آن را به مقدار کافی تولید کند، به ویتامین C زیادی نیز نیاز دارد.
علاوه بر ال-کارنیتین تولید شده در بدن، می توانید مقادیر کمی از آن را با خوردن محصولات حیوانی مانند گوشت یا ماهی بدست آورید.

گیاهخواران یا افرادی که مشکلات ژنتیکی خاصی دارند ممکن است نتوانند به اندازه کافی ال-کارنیتین تولید یا جذب کنند. این امر ال کارنیتین را به یک ماده مغذی ضروری و مشروط تبدیل می کند.

انواع مختلف ال کارنیتین

ال کارنیتین نوع استاندارد و به صورت بیولوژیکی فعال کارنیتین است که در بدن، غذا و اکثر مکمل ها یافت می شود.
انواع دیگر کارنیتین عبارتند از:
دی-کارنیتین: این شکل غیر فعال، ممکن است با ممانعت از جذب سایر اشکال مفیدتر کارنیتین، باعث کمبود کارنیتین در بدن شود.
استیل-ال-کارنیتین: این ماده که اغلب ای ال سی ای آر (ALCAR) نامیده می شود، احتمالاً موثرترین نوع کارتینین برای مغز است. مطالعات نشان می دهد که ممکن است برای افراد مبتلا به بیماری تخریب عصبی سودمند باشد.
پروپیونیل-ال-کارنیتین: این شکل از کارتینین برای مسائل مربوط به گردش خون مانند بیماری عروق محیطی و فشار خون بالا بسیار مناسب است. این نوع ممکن است تولید اکسید نیتریک را افزایش دهد، که جریان خون را بهبود می بخشد.
ال کارنیتین ال تارتارات: این ماده به دلیل سرعت جذب سریع، معمولاً به مکمل های ورزشی اضافه می شود و ممکن است به تسکین درد عضلانی و ریکاوری در ورزش کمک کند.
به نظر می رسد برای اکثر افراد، استیل-ال-کارنیتین و ال-کارنیتین برای استفاده عمومی موثرترین هستند. با این وجود، شما همیشه باید بهترین شکل کارنیتین را برای نیازها و اهداف شخصی خود انتخاب کنید.

نقش این ماده در بدن

نقش اصلی ال کارنیتین در بدن شما شامل عملکرد میتوکندری و تولید انرژی است. این ماده در سلول ها، به انتقال اسیدهای چرب به میتوکندری کمک می کند، جایی که اسیدهای چرب سوزانده شده و تبدیل به انرژی می شوند.
حدود 98٪ از ذخایر ال کارنیتین در ماهیچه ها وجود دارد و مقادیر کمی نیز در کبد و خون یافت می شود.
ال-کارنیتین می تواند به افزایش عملکرد میتوکندری کمک کند که نقشی اساسی در بیماری‌ها و رشد سالم دارد.
تحقیقات جدید فواید بالقوه را برای شکل‌های مختلف کارنیتین نشان می دهد که می تواند برای بیماری‌های مختلف از جمله بیماری های قلبی و مغزی استفاده شود.

آیا به کاهش وزن کمک می کند؟

به لحاظ نظری، استفاده از ال-کارنیتین به عنوان یک مکمل کاهش وزن منطقی است.

از آنجا که ال-کارنیتین کمک می کند اسیدهای چرب بیشتری به سلولهای بدن وارده شده و سوخته و تبدیل به شود، ممکن است فکر کنید این امر باعث افزایش توانایی شما در چربی سوزی و کاهش وزن می شود. با این حال، بدن انسان بسیار پیچیده است و نتایج مطالعات انسانی و حیوانی متفاوت است.
در یک مطالعه هشت هفته ای بر روی 38 زنی که چهار بار در هفته ورزش می‌کردند، تفاوتی در کاهش وزن بین کسانی که ال کارنیتین مصرف می کردند و کسانی که این کار را انجام نمی دادند مشاهده نشد.
علاوه بر این، پنج نفر از شرکت کنندگان که ال-کارنیتین مصرف کرده بودند، حالت تهوع یا اسهال را تجربه کردند.
یک مطالعه انسانی دیگر اثر ال کارنیتین را بر روی چربی سوزی در طی 90 دقیقه تمرین با دوچرخۀ ثابت بررسی کرد. در این مطالعه، چهار هفته مصرف مکمل ها چربی سوزی را افزایش نداد.

با این حال، یک تحلیل بر روی 9 مطالعه (عمدتا در افراد چاق یا افراد مسن) نشان داد که افراد هنگام مصرف ال-کارنیتین به طور متوسط 2.9 پوند (1.3 کیلوگرم) وزن بیشتری از دست دادند.
برای تأیید فواید ال-کارنیتین بر روی افراد جوانتر و فعال تر، تحقیقات بیشتری لازم است.

اگرچه ممکن است ال-کارنیتین به کاهش وزن برای افراد چاق یا افراد مسن کمک کند، پیش از آن باید برنامه غذایی کامل و رژیم ورزشی وجود داشته باشد.

اثرات بر عملکرد مغز

ال کارنیتین ممکن است برای عملکرد مغز مفید باشد.

برخی از مطالعات حیوانی نشان می دهد که شکل استیل یعنی استیل-ال-کارنیتین(ALCAR) ، می‌تواند به جلوگیری از زوال ذهنی مرتبط با سن و بهبود شاخص های یادگیری کمک کند.
مطالعات انسانی نشان می دهد که مصرف روزانه استیل-ال-کارنیتین کمک می کند تا کندی عملکرد مغز مرتبط با آلزایمر و سایر بیماری های مغزی معکوس شود.
این شکل از ال-کارنیتین تاثیرات مشابهی را برای عملکرد عمومی مغز در بزرگسالان مسن که آلزایمر یا سایر بیماری های مغزی ندارند، نشان می دهد.
در موارد خاص، استیل-ال-کارنیتین حتی ممکن است از مغز شما در برابر آسیب سلول محافظت کند.
در یک مطالعه 90 روزه، افراد معتاد به الکل که روزانه 2 گرم استیل-ال- کارنیتین مصرف می کردند، پیشرفت های چشمگیری در کلیه ابعاد عملکرد مغز تجربه کردند.
تحقیقات بیشتری برای اثبات فواید بلند مدت این ماده برای افراد سالم، نیاز است.

سایر مزایای مربوط به سلامت

چند مزیت دیگر برای سلامتی با مکمل های ال کارنیتین مرتبط است.

سلامت قلب

برخی مطالعات پتانسیل این ماده را در کاهش فشار خون و روند التهابی مرتبط با بیماری های قلبی، نشان می دهد.
در یک مطالعه، مصرف 2 گرم استیل-ال-کارنیتین در روز منجر به کاهش تقریبا 10 درجه فشار خون سیستولیک شد.
ال-کارنیتین همچنین با تاثیر در بیماران مبتلا به اختلالات شدید قلبی مانند بیماری عروق کرونر قلب و نارسایی مزمن قلب ارتباط دارد.
یک مطالعه 12 ماهه، کاهش نارسایی قلبی و مرگ و میر را در بین شرکت کنندگانی نشان داد که از مکمل های ال کارنیتین استفاده کردند.

عملکرد ورزشی

وقتی صحبت از تأثیرات ال کارنیتین بر عملکرد ورزشی می شود، شواهد و مدارک مختلفی وجود دارد.

با این وجود، مطالعات متعددی وجود دارد که نشان می دهد مصرف میزان بالا و طولانی مدت ال کارنیتین برعملکرد ورزشی موثر است.

مزایای ال کارنیتین ممکن است غیرمستقیم باشد و ظاهر شدن آن هفته ها یا ماه ها طول می کشد. این ماده با مکمل هایی مانند کافئین یا کراتین که می تواند به طور مستقیم عملکرد ورزشی را افزایش دهد، متفاوت است.

ال کارنیتین می تواند دارای فواید زیر باشد:

• ریکاوری: می تواند ریکاوری ورزشی را بهبود بخشد.
• اکسیژن رسانی عضلانی: می تواند اکسیژن رسانی به عضلات را افزایش دهد.
• استقامت: می تواند جریان خون و تولید اکسید نیتریک را افزایش دهد و باعث به تاخیر انداختن التهاب شود و به کاهش خستگی کمک کند.
• درد عضلانی: می تواند درد عضلات را بعد از ورزش کاهش دهد.
• تولید گلبول های قرمز: می تواند تولید گلبول های قرمز خون را که اکسیژن را به بدن و عضلات شما منتقل می کنند افزایش دهد.

دیابت نوع 2

ال-کارنیتین همچنین ممکن است علائم دیابت نوع 2 و عوامل خطرزای مرتبط با آن را کاهش دهد.

یک مطالعه در مورد افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که از داروهای ضد دیابت استفاده می کنند نشان داد که مکمل های کارنیتین در مقایسه با دارونما، میزان قند خون را به طور قابل توجهی کاهش می دهند.
همچنین ممکن است با افزایش یک آنزیم کلیدی به نام AMPK ، که توانایی بدن شما را برای استفاده از کربوهیدرات ها بهبود می بخشد ، با دیابت مقابله کند.

عوارض جانبی و نکات ایمنی

برای بیشتر افراد، مصرف 2 گرم یا کمتر در روز نسبتاً بی خطر و عاری از هرگونه عوارض جانبی جدی است.

در یک مطالعه، افرادی که به مدت 21 روز هر روز 3 گرم ال-کارنیتین مصرف می کردند، هیچ اثر منفی نداشتند.

در یک بررسی مربوط به ایمنی ال کارنیتین، مصرف دوزهای تقریباً 2 گرم در روز برای استفاده طولانی مدت بی خطر به نظر رسید. با این وجود، برخی از عوارض جانبی خفیف مانند حالت تهوع و ناراحتی معده مشاهده شد.

با این حال، مکمل های ال کارنیتین ممکن است با گذشت زمان میزان تری متیل آمین-ان-اکسید را در خون افزایش دهند. مقدار بالای این ماده با افزایش خطر ابتلا به آترواسکلروز مرتبط است. آترواسکلروز نوعی بیماری است که عروق را مسدود می کند.
مطالعات بیشتری در مورد ایمنی مکمل های ال کارنیتین مورد نیاز است.

منابع غذایی

با خوردن گوشت و ماهی می توانید مقدار کمی ال کارنیتین از رژیم غذایی خود دریافت کنید.

بهترین منابع ال کارنیتین عبارتند از:

• گوشت گاو: 81 میلی گرم در هر اونس (85 گرم)
• گوشت خوک: 24 میلی گرم در هر اونس (85 گرم)
• ماهی: 5 میلی گرم در هر اونس (85 گرم)
• مرغ: 3 میلی گرم در هر اونس (85 گرم)
• شیر: 8 میلی گرم در هر 8 اونس (227 میلی لیتر)

جالب اینجاست که منابع غذایی ال-کارنیتین نسبت به مکمل ها میزان جذب بیشتری دارند.
بر اساس یک مطالعه، 57 تا 84 درصد هنگام مصرف ال-کارنیتین از غذا جذب می شود، در حالی که فقط 14 تا 18 درصد از مکمل جذب می شود.

همانطور که قبلاً اشاره شد، بدن شما نیز می تواند این ماده را به طور طبیعی از اسیدهای آمینه متیونین و لیزین در صورت کمبود ذخیره، تولید کند.
به همین دلایل، مکمل های ال کارنیتین فقط در موارد خاص مانند درمان بیماری لازم هستند.

آیا باید از ال کارنیتین استفاده کنید؟

میزان ال کارنیتین شما تحت تأثیر میزان غذا خوردن و میزان تولید آن توسط بدن است.
به همین دلیل، میزان ال کارنیتین در گیاهخواران اغلب کمتر است، زیرا محصولات حیوانی را محدود یا از آنها اجتناب می کنند.
بنابراین ، گیاهخواران ممکن است بخواهند از مکمل های ال کارنیتین استفاده کنند. با این حال، هیچ مطالعه ای مزایای مکمل های کارنیتین را در این جمعیت خاص را تأیید نکرده است.

افراد مسن نیز ممکن است از مکمل های ال کارنیتین بهره مند شوند. تحقیقات نشان می دهد که با افزایش سن سطح این ماده در بدن کاهش می یابد.
در یک مطالعه، مصرف 2 گرم ال کارنیتین باعث کاهش خستگی و افزایش عملکرد عضلات در افراد مسن می شود. تحقیقات دیگر نشان می دهد که استیل-ال-کارنیتین همچنین ممکن است با افزایش سن به سلامت و عملکرد مغز کمک کند.
علاوه بر این، خطر کمبود این ماده در افرادی که بیماری هایی مانند سیروز و بیماری کلیوی دارند بیشتر است. اگر یکی از این بیماری ها را داشته باشید، ممکن است مکمل برای شما مفید باشد.
مانند هر مکملی، قبل از مصرف ال کارنیتین باید با پزشک خود صحبت کنید.

توصیه های دوز مصرفی

دوز استاندارد ال-کارنیتین بین 500 تا2000 میلی گرم در روز است. اگرچه دوز مصرفی از مطالعه ای به مطالعه دیگر متفاوت است، اما در اینجا یک نمای کلی از میزان مصرف و دوز آن برای هر فرم را بیان می‌کنیم:

• استیل-ال-کارنیتین: این فرم برای سلامت و عملکرد مغز بهترین است. دوزها از 600 تا 2500 میلی گرم در روز متفاوت است.
• ال کارنیتین ال تارتارات: این فرم برای عملکرد ورزشی بسیار موثر است. دوزها از 1000 تا 4000 میلی گرم در روز متفاوت است.
• پروپیونیل-ال-کارنیتین: این فرم برای بهبود جریان خون در کسانی که فشار خون بالا دارند یا شرایط مرتبط دارند، بهترین است. دوزها از 400 تا 1000 میلی گرم در روز متفاوت است.

حداکثر 2،000 میلی گرم (2 گرم) در روز در طولانی مدت ایمن و موثر به نظر می رسد.

کلام آخر

ال کارنیتین بیشتر به عنوان یک چربی سوز شناخته می شود اما تحقیقات کلی در مورد آن متفاوت است. بعید به نظر می رسد که باعث کاهش چشمگیر وزن شود.

با این حال، مطالعات استفاده از آن را برای سلامتی، عملکرد مغز و پیشگیری از بیماری را پشتیبانی می کند. مکمل ها همچنین ممکن است برای افرادی که میزان کمتری از این ماده دارند مانند افراد مسن وگیاهخواران مفید باشند.

از بین اشکال مختلف این ماده، استیل-ال-کارنیتین و ال-کارنیتین از محبوب ترین ها هستند و به نظر می رسد بیشترین تأثیر را داشته باشند.

مکمل های ال-کارنیتین را از کجا تهیه کنیم؟

مکمل ال-کارنیتین اصل را حتماً از مراکز معتبر تهیه کنید. ما در داروخانه آنلاین دیجی دارو بهترین و با کیفیت‌ترین مکمل ها را برای شما عزیزان فراهم کرده‌ایم.

کراتین مکمل شماره یک برای بهبود عملکرد در هنگام انجام تمرینات بدنسازی است.

مطالعات نشان می دهد که کراتین می تواند باعث افزایش حجم ماهیچه، قدرت و بهود عملکرد در هنگام انجام تمرینات ورزشی شود. علاوه بر این، از بدن در برابر بیماری های عصبی محافظت می کند. برخی از افراد معتقدند كه كراتین بی خطر نیست و عوارض جانبی زیادی نیز به همراه دارد، اما مدرک معتبری برای تایید این عقاید وجود ندارد.
در واقع، کراتین یکی از مکمل های آزمایش شده در جهان است و از مشخصات ایمنی برجسته ای برخوردار است.
در این مقاله همه مواردی که باید درباره کراتین بدانید توضیح داده شده است.

کراتین چیست؟

کراتین ماده ای است که به طور طبیعی در سلول های عضلانی یافت می شود. این ماده در حین ورزشهای سنگین یا شدید به ماهیچه ها کمک می کند تا انرژی تولید کنند.
مصرف این ماده به عنوان مکمل در بین ورزشکاران و بدنسازان به منظور عضله سازی، افزایش نیرو و بهبود عملکرد ورزشی بسیار محبوب است. از نظر شیمیایی، شباهت های زیادی با اسیدهای آمینه دارد. بدن شما می تواند آن را از اسیدهای آمینه گلیسین و آرژنین تولید کند.
عوامل متعددی بر ذخیره کراتین در بدن انسان تاثیر می گذارد که مصرف گوشت، انجام ورزش، میزان حجم ماهیچه، هورمون هایی نظیر تستوسترون و IGF-1 را در برمی‌گیرد. حدود 95٪ کراتین بدن به صورت فسفوکراتین در عضلات ذخیره می شود. 5٪ دیگر در مغز، کلیه و کبد یافت می شود.
با مصرف مکمل‌کراتین، ذخیره فسفوکراتین افزایش می یابد. فسفوکراتین، شکلی از انرژی ذخیره شده در سلول ها است که به بدن کمک می کند تا مقدار بیشتری از مولکول انرژی بالا به نام ATP تولید کند. ATP اغلب جریان انرژی بدن نامیده می شود. مقدار بیشتر ATP، باعث می شود بدن درهنگام ورزش عملکرد بهتری داشته باشد.
علاوه بر این، ماده‌‌‌‌کراتین چند فرایند سلولی را اصلاح می کند که با این کار باعث افزایش حجم، نیرو و سرعت ریکاوری عضلات می شود.

کارکرد آن به چه صورت است؟

ماده‌‌‌‌کراتین از چند طریق می تواند سلامتی و عملکرد ورزشی را بهبود بخشد. در ورزش های با شدت بالا، نقش اصلی آن افزایش ذخایر فسفوکراتین در عضلات است. از ذخائر های اضافی فسفوکراتین می توان برای تولید ATP بیشتر استفاده کرد که منبع اصلی انرژی به منظور انجام ورزشهای سنگین و با شدت زیاد است.

علاوه بر این، کراتین به شما کمک می کند تا به روش های زیر عضله سازی کنید:

• افزایش ظرفیت کاری: میزان یا حجم کلی کار را در یک جلسه تمرینی افزایش می دهد که عاملی کلیدی در رشد طولانی مدت ماهیچه هاست.
• بهبود سیگنال دهی سلول ها: سیگنال دهی سلول های پیام رسان را بهبود می بخشد که این امر به رشد و ترمیم ماهیچه جدید کمک می کند.
• افزایش هورمون های آنابولیک: مطالعات نشان می دهد که مصرف کراتین باعث افزایش ترشح هورمون IGF-1 می شود.
• افزایش آب رسانی به سلول: ماده‌‌‌‌کراتین، میزان آب موجود در سلولهای عضلانی را افزایش می دهد که این امر باعث افزایش حجم سلولی شده و ممکن است در رشد عضلات نقش داشته باشد.
• کاهش تخریب پروتئین: می تواند با کاهش تخریب عضله، حجم کلی آن را افزایش دهد.
• کاهش سطح میوستاتین: افزایش سطح پروتئین میوستاتین می تواند رشد عضلات جدید را کند یا کاملاً متوقف کند. مصرف مکمل‌کراتین می تواند با کاهش این سطوح موجب افزایش رشد بالقوه شود.

علاوه بر این، مکمل های کراتین ذخایر فسفوکراتین را در مغز افزایش می دهند، که این عمل می تواند باعث بهبود سلامت مغز و جلوگیری از بیماری های عصبی شود.

تاثیر آن بر عضله سازی

ماده‌‌‌‌کراتین تاثیر بسیاری در رشد کوتاه مدت و بلند مدت عضلات موثر دارد. این ماده به بسیاری از افراد مختلف مانند افراد کم تحرک، مسن و ورزشکاران حرفه ای کمک می کند.
یک مطالعه 14 هفته ای در افراد مسن نشان داد که افزودن کراتین به یک برنامه تمرینی با وزنه به طور قابل توجهی قدرت پا و حجم ماهیچه را افزایش می دهد.
در یک مطالعه 12 هفته ای بر روی وزنه برداران، مصرف کراتین باعث رشد 2 تا 3 برابری فیبر عضلانی نسبت به تمرین بدون کراتین شد. در نتیجه این مطالعه، با افزایش رکورد پرس سینه شرکت کنندگان، حجم عضلات آنها 2 برابر شد.
بر اساس تحقیق بزرگی که بر روی محبوب ترین مکمل ها انجام شد، کراتین تنها مکمل مفید برای افزایش حجم عضلات است.

تأثیرات مکمل‌کراتین روی قدرت و عملکرد ورزشی

ماده‌‌‌‌کراتین همچنین می تواند قدرت، نیرو و انجام تمرینات سخت را بهبود بخشد.
نتایج یک تحقیق نشان می دهد که افزودن کراتین به برنامه تمرینی در مقایسه با تمرین بدون کراتین، سبب افزایش 8 درصدی قدرت، افزیش 8 درصد عملکرد و افزیش 43 درصدی حرکت پرس سینه می شود.
در تحقیق دیگر، در ورزشکاران قدرتی که به خوبی تمرین کرده بودند، 28 روز مصرف مکمل کراتین، انجام رکاب زنی سریع دوچرخه را تا 15 درصد و انجام پرس سینه را 6 درصد افزایش داد.
ماده‌‌‌‌کراتین همچنین در حالی که حجم عضلات را در حین تمرین سخت افزایش می دهد، به حفظ قدرت و بهبود عملکرد در تمرین کمک می کند.
این پیشرفتهای محسوس در درجه اول به دلیل افزایش ظرفیت بدن برای تولید ATP است. به طور معمول، پس از 8 تا 10 ثانیه انجام فعالیت شدید ورزشی، ATP تخلیه می شود. اما مصرف مکمل کراتین به شما کمک می کند تا ATP بیشتری تولید کنید و چند ثانیه بیشتر ورزش کنید.

تأثیر آن بر روی مغز

درست مانند عضلات، مغز نیز فسفوکراتین را ذخیره می کند و برای عملکرد مطلوب به ATP زیادی نیاز دارد.
مصرف مکمل کراتین می تواند شرایط زیر را بهبود بخشد:

• آلزایمر
• پارکینسون
• هانتینگتون
• سکته مغزی ایسکمیک
• صرع
• آسیب های مغزی یا نخاعی
• بیماری نورون حرکتی
• عملکرد حافظه و مغز در افرد مسن

با وجود فواید بالقوه کراتین برای درمان بیماری های عصبی، بیشتر تحقیقات فعلی بر روی حیوانات انجام شده است.

با این حال، یک مطالعه شش ماهه در کودکان مبتلا به آسیب تروماتیک مغز نشان داد که مصرف کراتین باعث 70٪ کاهش خستگی و 50٪ کاهش سرگیجه در آنها شد.
تحقیقات انسانی نشان می دهد که کراتین می تواند به افراد مسن، گیاهخواران و افراد در معرض خطر بیماری های عصبی نیز کمک کند.
معمولاً ذخایر ماده‌‌‌‌کراتین در بدن گیاهخواران به دلیل عدم مصرف گوشت، پایین است زیرا گوشت یکی از منابع اصلی کراتین به شمار می آید.
بر اساس مطالعه ای که بر روی گیاهخوارن انجام شد، مصرف کراتین باعث می شود عملکرد فرد در تست حافظه 50 درصد و در تست هوش 20 درصد افزایش یابد.
ماده‌‌‌‌کراتین می تواند برای افرادی مفید باشد که مسن هستند و ذخیره کراتین آنها پایین است، اما هیچ تاثیری بر عملکرد مغز در بزرگسالان سالم ندارد.

سایر فواید مصرف کراتین

تحقیقات نشان می دهد کراتین می تواند کارکردهای زیر را نیز داشته باشد:

• کاهش قند خون
• افزایش عملکرد عضلات و بهبود کیفیت زندگی در افراد مسن
• کمک به درمان بیماری کبد چرب در افراد غیر الکلی

انواع مختلف مکمل ها

رایج ترین نوع کراتین که دهه ها مورد تحقیق و استفاده قرار گرفته است، کراتین مونوهیدرات نام دارد. انواع دیگری از کراتین در دسترس هستند، اما شواهد علمی برای اثبات برتری آنها وجود ندارد.
کراتین مونوهیدرات بسیار ارزان بوده و مورد تایید تحقیقات فراوانی است. این نوع ماده‌‌‌‌کراتین در حال حاضر بهترین گزینه است مگر اینکه تحقیقات در آینده خلاف آن را ثابت کند.

دستورالعمل مقدار مصرف

بسیاری از افراد این مکمل را با یک دوره بارگیری مصرف می کنند. این روش سبب می شود ذخیره ماده‌‌‌‌کراتین در ماهیچه ها به سرعت افزایش یابد.

برای بارگیری کراتین، روزانه 20 گرم کراتین را به مدت 5 تا 7 روز مصرف کنید. این مقدار باید به چهار وعده 5 گرمی در طول روز تقسیم شود.
برای افزایش جذب این ماده و به واسطه آزادسازی انسولین، می توانید آن را با وعده غذایی حاوی کربوهیدرات یا پروتئین مصرف کنید.
پس از دوره بارگیری، برای اینکه سطح بالای کراتین را در عضلات خود حفظ کنید، روزانه 3 تا 5 گرم ماده‌‌‌‌کراتین مصرف کنید. از آنجا که مصرف چرخه‌ای کراتین هیچ فایده‌ای ندارد، بنابراین همین دوز مصرفی را ادامه دهید، اگرچه 3 تا 4 هفته طول می کشد تا ذخایر کراتین بدن به حداکثر میزان خود برسد.
از آنجایی که کراتین آب را به سلولهای عضلانی وارد می کند، توصیه می شود آن را با یک لیوان آب مصرف کنید و در طول روز بدن خود را هیدراته نگه دارید.

عوارض جانبی و نکات ایمنی

کراتین یکی از مکمل هایی است که مطالعات زیادی روی آن انجام شده است، نتایج تحقیقات چهار ساله نشان می دهد، مصرف این ماده تاثیر منفی بر بدن نمی گذارد.
در یکی از جامع‌ترین مطالعات که بر روی 52 نمونه خون انجام شد، در طول 21 ماه مصرف مکمل، هیچ تاثیر مضری مشاهده نشد.
همچنین هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد مصرف دوز طبیعی کراتین به کبد و کلیه افراد سالم آسیب می زند. لازم به ذکر است، افرادی که از قبل مشکلات کبدی یا کلیوی دارند باید قبل از مصرف مکمل با پزشک مشورت کنند.
اگرچه عده‌ای کم آبی بدن و گرفتگی عضلات را از عوارض جانبی مصرف کراتین می دانند، تحقیقات ارتباط ماده‌‌‌‌کراتین با این عوارض را تایید نمی کند. در واقع، مطالعات نشان می دهد که کراتین می تواند گرفتگی عضلات و کمبود آب بدن را در طول تمرین های مقاوتی و در گرمای زیاد کاهش دهد.

کلام آخر

کراتین یکی از ارزان ترین، موثرترین و بی خطرترین مکمل هاست. مصرف آن، کیفیت زندگی در افراد مسن را افزایش می دهد و باعث سلامت مغز و بهبود عملکرد ورزشی می شود. این ماده برای افراد گیاه خوار که به اندازه کافی کراتین از رژیم غذایی دریافت نمی کنند نیز می تواند مفید باشد.
کراتین مونوهیدرات احتمالاً بهترین نوع کراتین است.

مکمل های کراتین را از کجا تهیه کنیم؟

سعی کنید مکمل‌های‌کراتین را  از مراکز معتبر تهیه کنید. ما در داروخانه اینترنتی دیجی دارو بهترین و با کیفیت‌ترین مکمل ها را برای شما عزیزان فراهم کرده‌‌‌ایم.

آمینو اسیدهای شاخه دار گروهی از آمینو اسیدهای ضروری هستند که شامل لوسین، ایزولوسین و والین می شوند.
مکمل های BCAA معمولاً به منظور تقویت رشد عضلات و افزایش عملکرد ورزشی مصرف می شوند. همچنین ممکن است به کاهش وزن و کاهش خستگی بعد از ورزش کمک کند.
این مقاله حاوی مهمترین اطلاعات دربارۀ آمینو اسیدهای شاخه دار و فواید آن است.

آمینو اسیدهای شاخه دار (BCAA) چه هستند؟

آمینو اسیدهای شاخه دار یا بی سی ای ای (BCAA) از سه اسید آمینه ضروری تشکیل شده اند:

• لوسین
• ایزولوسین
• والین

این اسیدهای آمینه با هم در یک گروه قرار دارند زیرا تنها سه آمینو اسیدی محسوب می شوند که دارای زنجیره ای هستند که از یک طرف منشعب می شود.

ساختار مولکولی آنها به شکل زیر است:

آمینو اسیدهای شاخه دار به این دلیل ضروری هستند که برخلاف آمینو اسیدهای غیر ضروری، بدن نمی تواند آنها را بسازد. بنابراین، دریافت آن از طریق مواد غذایی ضروری است.

آمینو اسیدهای شاخه دار چگونه کار می کنند؟

آمینو اسیدهای شاخه دار قسمت بزرگی از مجموع اسیدهای آمینه بدن را تشکیل می دهند.

همه آنها با هم، حدود 35 تا 40 درصد از کل آمینو اسیدهای ضروری موجود در بدن انسان و حدود 14 تا 18 درصد از اسیدهای موجود در عضلات انسان را تشکیل می دهند.
برخلاف اکثر اسیدهای آمینه، آمینو اسیدهای شاخه دار بیشتر از اینکه در کبد تجزیه شوند در عضله تجزیه می شوند. به همین دلیل، این اسیدها نقش بسزایی در تولید انرژی در هنگام ورزش کردن دارند.
آمینو اسیدهای شاخه دار نقش‌های متعدد دیگری در بدن انسان بازی می کنند. اول اینکه، بدن انسان می تواند از آنها به عنوان عناصر سازنده پروتئین و عضلات استفاده کند. همچنین ممکن است از طریق حفظ ذخایر قند کبد و عضله و تحریک سلول های بدن به منظور دریافت قند از جریان خون، به تنظیم قند خون کمک کنند. علاوه بر این، آمینو اسیدهای شاخه دار ممکن است باعث کاهش تولید سروتونین در مغز شوند و از این طریق به کاهش خستگی در هنگام ورزش کمک کنند.
از میان سه آمینو اسید شاخه دار، لوسین بیشترین تأثیر را در ساخت پروتئین های عضلانی دارد. از سوی دیگر، ایزولوسین و والین در تولید انرژی و تنظیم سطح قند خون موثرتر هستند.

آمینو اسیدهای شاخه دار ممکن است خستگی را در حین ورزش کاهش دهد

مصرف آمینو اسیدهای شاخه دار به کاهش خستگی جسمی و روحی کمک می‌کند. مطالعات انجام شده بر روی شرکت کنندگانی که در حین ورزش مکمل های آمینو اسیدهای شاخه دار مصرف کرده بودند، نشان داد این افرد در مقایسه با افرادی که دارونما دریافت کرده بودند، تا 15٪ خستگی کمتری تجربه کردند.
در یک مطالعه دیگر، این افزایش مقاومت در برابر خستگی به گروه مصرف کننده آمینو اسیدهای شاخه دار کمک کرد تا قبل از رسیدن به خستگی 17٪ بیشتر از گروه مصرف کننده دارونما تمرین کنند.
در مطالعه‌ای دیگر، شرکت کنندگان در طی یک تست دوچرخه سواری تحت فشار گرمایی قرار گرفتند. از آنها خواسته شد که نوشیدنی حاوی آمینو اسیدهای شاخه دار یا دارونما مصرف کنند. کسانی که نوشیدنی حاوی آمینو اسیدهای شاخه دار نوشیدند، 12٪ بیشتر از گروه دارونما دوچرخه سواری کردند. با این حال، همه مطالعات نشان ندادند که کاهش خستگی باعث بهبود عملکرد بدنی می شود. علاوه بر این، ممکن است مصرف مصرف آمینو اسیدهای شاخه دار در کاهش خستگی افراد آموزش ندیده در مقایسه با افراد آموزش دیده موثرتر باشد.
مکمل های BCAA باعث کاهش درد عضلات می شوند
همچنین ممکن است مصرف مکمل های حاوی آمینو اسیدهای شاخه دار به عضلات شما کمک کند تا بعد از ورزش کمتر احساس درد کنند.

شاید یکی از روش های انجام این کار، کاهش سطح آنزیم های کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز موجود در خون است که در آسیب عضلانی نقش دارند. این عمل می تواند تا حدی از آسیب عضلات جلوگیری کند.
در چند مطالعه مختلف از شرکت کنندگان خواسته شده بود تا پس از انجام برخی تمرینات قدرتی، میزان درد عضلانی خود را ارزیابی کنند. گروهی که به آنها مکمل بی سی سی ای داده شده بود، میزان درد عضلانی خود را تا 33٪ کمتر از گروه دارونما گزارش کردند.
در برخی موارد، افرادی که مکمل ها را دریافت کرده بودند، وقتی 24 تا 48 ساعت بعد دوباره تمرینات قدرتی را انجام دادند، میزان عملکرد خود را 20 درصد بهتر ارزیابی کردند.
با این حال، این اثرات ممکن است بر اساس جنسیت یا مقدار پروتئین موجود در رژیم فرد متفاوت باشد.

BCAA ممکن است توده عضلانی را افزایش دهد

بسیاری از افراد مکمل های BCAA را به منظور افزایش توده عضلانی خود خریداری می کنند.

از این گذشته، تحقیقات نشان می دهد که BCAA آنزیم های مسئول عضله سازی را فعال می کنند.

برخی مطالعات همچنین نشان می دهد که مکمل های BCAA ممکن است در افزایش توده عضلانی مؤثر باشند، به خصوص اگر حاوی مقدار بیشتری از لوسین نسبت به ایزولوسین و والین باشند.
با این حال، در حال حاضر هیچ مدرکی وجود ندارد که ثابت کند، دریافت BCAA از طریق مکمل ها، نسبت به دریافت آنها از طریق غذا یا از طریق مکمل های ارزانتر پروتئین (مانند مکمل پروتئین وی یا سویا)، مفیدتر باشد.
در حقیقت، مطالعات نشان می دهد که حداقل در بعضی موارد، مصرف مکمل حاوی پروتئین وی، برای رشد عضله بهتر از مصرف مکمل حاوی اسیدهای آمینه صرف است.

BCAA ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد

بی سی ای ای همچنین ممکن است به حفظ سطح طبیعی قند خون کمک کند.

تصور می شود که لوسین و ایزولوسین سبب افزایش ترشح انسولین و دریافت بیشتر قند از خون توسط ماهیچه ها می شوند و در نتیجۀ این عمل، قند خون را کاهش می دهند. با این حال، در عمل، این اثرات در همه مطالعات به اثبات نرسیده اند.
در حقیقت، حتی برخی از مطالعات، با توجه به نوع رژیم غذایی که شرکت کنندگان دنبال می کنند، افزایش بالقوه قند خون را گزارش کرده اند. به عنوان مثال، هنگامی که BCAA ها با یک رژیم غذایی پرچرب ترکیب شوند، مصرف آنها به صورت مکمل احتمال دارد منجر به مقاومت در برابر انسولین شود. گفته می شود، بسیاری از این مطالعات روی حیوانات یا سلول ها انجام شده است ، به این معنی که نتایج آنها ممکن است کاملاً برای انسان قابل استفاده نباشد.
به نظر می رسد که در انسان نیز تأثیرات بین شرکت کنندگان متفاوت است. به عنوان مثال، در یک مطالعه که اخیراً انجام شده است، به شرکت کنندگان مبتلا به بیماری کبد، سه بار در روز مقدار12.5 گرم BCAA داده شد. در 10 شرکت کننده، سطح قند خون کاهش یافت، در حالی که در 17 شرکت کننده هیچ اثری مشاهده نشد. بنابراین، قبل از نتیجه گیری قطعی، باید مطالعات بیشتر و کامل تری انجام شود.

BCAA ممکن است باعث کاهش وزن شود

آمینو اسیدهای شاخه دار ممکن است باعث جلوگیری از افزایش وزن شوند و به کاهش بیشتر چربی کمک کنند.

در حقیقت، مطالعات مشاهده ای گزارش می دهد که افرادی که به طور متوسط 15 گرم BCAA به صورت از رژیم غذایی خود دریافت می کنند، ممکن است تا 30٪ کمتر از افرادی که به طور متوسط 12 گرم در روز این مکمل ها را مصرف می کنند، خطر اضافه وزن یا چاقی داشته باشند. با این حال، لازم به ذکر است، افردی که بی سی ای کمتری دریافت می کند در نتیجه، 20 گرم کمتر از میزان کل روزانه، پروتئین دریافت می کنند که این امر می تواند نتایج مطالعات را تحت تاثیر قرار دهد.
اگر می خواهید وزن خود را کم کنید، BCAA ممکن است به بدن شما کمک کند تا به طور موثرتری از شر چربی های ناخواسته خلاص شوید.
بر اساس یک مطالعه که در دوره 19 روزه انجام شد، کشتی گیرانی که از رژیم غذایی کم کالری و غنی از پروتئین همراه با BCAA استفاده کرده بودند نسبت به افرادی که به آنها مکمل پروتئین سویا داده شده بود، 3.5 پوند بیشتر (1.6 کیلوگرم) وزن کم کردند. گروه دریافت کننده بی سی ای ای، با وجود اینکه به مقدار مساوی کالری مصرف کرده بودند و به طور کلی روزانه پروتئین نسبتاً کمتری دریافت کرده بودند، نسبت به گروه دریافت کننده پروتئین سویا، 0.6 درصد بیشتر چربی از دست دادند.
در یک مطالعه دیگر که در 8 هفته انجام شد، وزنه بردارانی که به آنها روزانه 14 گرم BCAA داده شده بود، نسبت به افرادی که روزانه 28 گرم پروتئین وی دریافت کرده بودند، 1 درصد بیشتر چربی از دست دادند. همچنین گروه دریافت کننده BCAA، 4.4 پوند (2 کیلوگرم) عضله بیشتری به دست آورده بودند.
لازم به ذکر است، مطالعات فوق دارای نواقصی هستند. به عنوان مثال در این مطالعات، اطلاعات کمی در مورد ترکیب مکمل و رژیم غذایی دنبال شده ارائه شده است، که همین مسئله می تواند بر نتایج تحقیقات تأثیر داشته باشد. علاوه بر این، در مطالعاتی که اثرات BCAA بر کاهش وزن را بررسی کرده‌اند، نتایج متناقضی مشاهده شده است.

BCAA ممکن است عوارض بیماری کبد را کاهش دهد

آمینو اسیدهای شاخه دار ممکن است به کاهش عوارض مرتبط با نارسایی کبد کمک کنند.

یک عارضه احتمالی،انسفالوپاتی کبدی (HE) است که می تواند منجر به گیجی، از دست دادن هوشیاری و رفتن فرد به کُما شود. یک بررسی که اخیراَ انجام شده است، نشان می دهد که مصرف مکمل های BCAA در افراد مبتلا به بیماری کبد، ممکن است مفیدتر از سایر مکمل ها به منظور کاهش شدت انسفالوپاتی کبدی باشد.
با این حال، مصرف آمینو اسیدهای شاخه دار نرخ زنده ماندن بیماران را بهبود نمی بخشد و همچنین خطر عوارض دیگر، مانند عفونت ها و خونریزی معده را کاهش نمی دهد.
بر اساس گزارش یک مطالعه دیگر که در آن به بررسی بیمارانی پرداخته شد که تحت عمل جراحی کبد قرار گرفته بودند، محلولهای غنی شده با آمینو اسیدهای شاخه دار می توانند به بهبود عملکرد کبد ، کاهش عوارض کبدی و کاهش مدت زمان بستری بیماران در بیمارستان کمک کند. همچنین مصرف مکمل های حاوی آمینو اسیدهای شاخه دار ممکن است در کاهش خستگی و بهبود ضعف، افزایش کیفیت خواب و رفع گرفتگی عضلات در افراد مبتلا به بیماری کبد موثر باشد.
در موارد سرطان کبد، مصرف مکمل های BCAA ممکن است به کاهش احتباس آب کمک کند و خطر مرگ زودرس را تا 7٪ کاهش دهد.

دستورالعمل دوز مصرفی

دوز مصرفی مناسب برای مکمل های آمینو اسیدهای شاخه دار به نیازها و اهداف فردی بستگی دارد. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی در سال 1985، افراد بالغ به طور متوسط باید روزانه حداقل 15 میلی گرم به ازای هر پوند (34 میلی گرم در کیلوگرم) از وزن بدن، آمینو اسیدهای شاخه دار مصرف کنند. اگرچه بر طبق تحقیقات جدیدتر، ممکن است نیاز روزانه افراد به اندازه 65 میلی گرم به ازای هر پوند (144 میلی گرم در کیلوگرم) از وزن بدن باشد.
بر اساس این مطالعات جدید، بزرگسالان سالم باید مقادیر زیر را مصرف کنند:

• زنان: حداقل 9 گرم BCAA در روز
• مردان: حداقل 12 گرم BCAA در روز

افرادی که غذاهای غنی از پروتئین در رژیم های غذایی خود دارند به احتمال زیاد نیازی به مصرف مکمل ندارند. با این حال، نیازهای روزانه برای ورزشکاران و افرادی که تمرینات مقاومتی سنگین انجام می دهند، ممکن است کمی بیشتر باشد. در این موارد، مکمل ها ممکن است مفید باشند.
در اکثر مطالعات مشاهده شده است که مصرف مکمل BCAA با دوز 10 تا 20 گرم در روز برای افراد آموزش دیده مفید است.
بهترین زمان برای مصرف مکمل های BCAA قبل و یا بعد از انجام تمرینات ورزشی است. بسیاری از افرادی که قصد عضله سازی دارند، این مکمل ها را هنگام صبح و قبل از خواب نیز مصرف می کنند.
با این حال، این مسئله که آیا زمان دقیق مصرف مکمل ها می تواند تفاوت زیادی ایجاد کند یا خیر، هنوز به درستی بررسی نشده است.

منابع برتر غذایی حاوی بی سی ای ای

خوشبختانه، غذاهای متنوع زیادی وجود دارند که سرشار از BCAA هستند. برخی از غذاهایی که بیشترین مقدار بی سی سی ای ای را دارند عبارتند از:

• گوشت، مرغ و ماهی: 3 تا 4 گرم در هر اونس (84 گرم)
• لوبیا و عدس: 2.5 تا 3 گرم در هر فنجان
• شیر: 2 گرم در هر فنجان (237 میلی لیتر)
• توفو و تمپه: 0.9 تا 2.3 گرم در هر اونس (84 گرم)
• پنیر: 1.4 گرم در هر اونس (28 گرم)
• تخم مرغ: 1.3 گرم در هر تخم بزرگ
• دانه کدو تنبل: حدود 1 گرم در هر اونس (28 گرم)
• کینوا: 1 گرم در هر فنجان
• آجیل: بسته به نوع آن 0.7 تا 1 گرم در هر اونس (28 گرم)

ایمنی و عوارض جانبی

به طور کلی، مصرف مکمل های BCAA برای اکثر افراد بی خطر و بدون عوارض جانبی است.

مطالعات در مورد خطر مصرف بیش از حد BCAA تقریباً نادر است، اما مطالعات انجام شده نشان می که به طور کلی، مصرف BCAA بین 15 تا 35 گرم در روز بی خطر محسوب می شود. با این حال، مصرف مکمل های حاوی BCAA برای مبتلایان به بیماری ALS (تباهی سلول های عصبی مسئول در حرکت عضلات) توصیه نمی شود، این بیماری به نام لوگریک نیز شناخته می شود.
علاوه بر این، افراد مبتلا به نوعی اختلال مادرزادی نادر به نام بیماری ادرار شربت افرا باید مصرف BCAA را محدود کنند زیرا بدن آنها نمی تواند این ماده را به درستی تجزیه کند.

جمع بندی

مکمل های اسید آمینه با زنجیره شاخه دار ممکن است در شرایط خاص مزایای چشمگیری ایجاد کنند. این مکمل ها می توانند به رشد عضلات و بهبود عملکرد بدن کمک کنند. این اسیدها را می توان از طریق مکمل های پروتئین و غذاهای سرشار از پروتئین دریافت کرد.
بنابراین، شاید مصرف مکمل های BCAA ضروری نباشد، به خصوص وقتی فرد مقدار کافی آن را از طریق رژیم غذایی یا مکمل پروتئین دریافت می کند.

مکمل های بی سی ای ای را از کجا تهیه کنیم؟

مکمل بی سی ای ای اصل را حتماً از مراکز مطمئن تهیه کنید. ما در داروخانه آنلاین دیجی دارو بهترین و با کیفیت‌ترین مکمل ها را برای شما عزیزان فراهم کرده ایم.

کراتین چیست؟

کراتین مکملی طبیعی است که برای تقویت عملکرد ورزشی استفاده می شود. کراتین نه تنها بسیار ایمن و مطمئن است بلکه یکی از محبوب ترین و مؤثرترین مکمل های جهان برای عضله سازی و تقویت نیرو محسوب می شود. در ادامه 10 مورد از فواید کراتین مبتنی بر تحقیقات علمی آورده شده است.

فواید کراتین: به سلولهای عضلانی کمک می کند تا انرژی بیشتری تولید کنند

مکمل های کراتین باعث افزایش ذخایر فسفوکراتین عضلات می شوند. فسفوکراتین به تشکیل آدنوزین تری فسفات (ATP) کمک می کند، ATP مولکول های کلیدی هستند که بدن از آنها برای تولید انرژی و انجام تمام عملکردهای اساسی استفاده می کند.
در حین ورزش، ATP برای تولید انرژی تجزیه می شود. سرعت تجدید سنتز ATP توانایی شما را برای انجام مداوم ورزش با حداکثر شدت محدود می کند، زیرا ATP را سریعتر از تولید آن مصرف می کنید.
مکمل های کراتین ذخیره فسفوکراتین را افزایش می دهند و به شما این امکان را می دهند که ATP بیشتری تولید کنید و در نتیجه، انرژی بیشتری در حین ورزش سنگین خواهید داشت. این عملکرد، مکانیزم اصلی در اثرات بهبودبخش کراتین است.

فواید کراتین: از بسیاری از عملکردهای دیگر عضلات پشتیبانی می کند

کراتین مکملی محبوب و مؤثر برای افزودن توده عضلانی است.

کراتین با تغییر مسیرهای سلولی باعث رشد عضلات جدید می شود. برای مثال، به تولید پروتئین هایی کمک می کند که فیبرهای عضلانی جدید می سازند.
همچنین می تواند میزان فاکتور رشد شبه انسولین 1 (IGF-1) را افزایش دهد، این فاکتور هورمونی است که باعث افزایش توده عضلانی می شود.
مکمل های کراتین می توانند میزان آب عضلات را افزایش دهند. این فرآیند به عنوان افزایش حجم شناخته می شود و می تواند به سرعت ابعاد عضلات را افزایش دهد.
علاوه بر این، برخی تحقیقات نشان می دهد که کراتین باعث کاهش میزان میوستاتین می شود. میوستاتین، مولکولی است که مانع رشد عضلات می شود. کاهش میوستاتین می تواند به شما در ساخت سریع عضلات کمک کند.

فواید کراتین: عملکرد شما را در ورزش با شدت بالا بهبود می بخشد

نقش مستقیم کراتین در تولید ATP به این معنای بهبود قابل توجه عملکرد در ورزش های با شدت بالا است.

کراتین عوامل متعددی را بهبود می بخشد مانند:

• قدرت
• توان بالستیک
• توانایی دویدن سریع
• استقامت عضلات
• مقاومت در برابر خستگی
• توده عضلانی
• ریکاوری
• عملکرد مغز

برخلاف مکمل هایی که فقط برای ورزشکاران حرفه ای مؤثر هستند، کراتین بدون در نظر گرفتن سطح آمادگی جسمانی فعلی شما برایتان مفید خواهد بود.

یک بررسی نشان داده است که کراتین عملکرد شما را در حین ورزش شدید تا 15 درصد بهبود می بخشد.

فواید کراتین: رشد عضلات را تسریع می کند

کراتین موثرترین مکمل جهان برای افزودن توده عضلانی است.

تحقیقات نشان داده است که مصرف کراتین برای 5 تا 7 روز به طور قابل توجهی باعث افزایش وزن بدن لاغر و اندازه عضلات می شود. این افزایش اولیه در اثر افزایش میزان آب موجود درعضلات رخ می دهد.
در طولانی مدت، کراتین از طریق تاثیر بر مسیرهای بیولوژیکی مهم و بهبود عملکرد شما در هنگام ورزش به رشد فیبر عضلانی کمک می کند.
در یک مطالعه 6 هفته ای، شرکت کنندگانی که از کراتین استفاده کردند به طور متوسط 4.4 پوند معادل 2 کیلوگرم، حجم عضله بیشتری نسبت به گروه کنترل داشتند.
به همین ترتیب، یک بررسی جامع نشان داد که افرادی که کراتین مصرف می کردند در مقایسه با افرادی که همان برنامه تمرینی را بدون کراتین انجام می دادند، افزایش واضحی را در توده عضلانی خود مشاهده کردند.
بررسی فوق، همچنین محبوب ترین مکمل های ورزشی جهان را مقایسه کرده و نتیجه گرفته است که کراتین بهترین مکمل موجود است. کراتین نسبت به سایر مکمل های ورزشی ارزانتر و بی‌خطرتر است.

فواید کراتین: ممکن است به بیماران مبتلا به پارکینسون کمک کند

مشخصه بیماری پارکینسون، کاهش میزان دوپامین است. دوپامین، یک انتقال دهنده عصبی مهم در مغز است.

کاهش زیاد در سطح دوپامین باعث مرگ سلول های مغزی می شود و منجر به علائم جدی مانند رعشه، از دست رفتن فعالیت عضلات و اختلالات گفتاری می شود.
کراتین در موش های مبتلا به پارکینسون اثرات مفیدی دارد و 90 درصد از کاهش طبیعی سطح دوپامین در آنها جلوگیری می کند. با این حال، هیچ مدرکی برای تایید آن بر انسان وجود ندارد.
بیماران پارکینسون برای درمان کاهش فعالیت و قدرت ماهیچه، اغلب تمرین وزنه می کنند.
در یک مطالعه در افراد مبتلا به پارکینسون، ترکیب کراتین با تمرین با وزنه باعث بهبود قدرت و عملکرد روزانه نسبت به تمرین تنها شد.
اگرچه، تجزیه و تحلیل اخیر از پنج مطالعه کنترل شده در افراد مبتلا به پارکینسون نشان داد که مصرف 4 تا 10 گرم کراتین در روز توانایی بیماران را برای انجام فعالیت های روزانه به طور قابل توجهی بهبود نمی بخشد.

فواید کراتین: با سایر بیماریهای عصبی مقابله می کند

یک عامل کلیدی در بسیاری از بیمارهای عصبی، کاهش فسفوکراتین در مغز است.

کراتین با افزایش سطح فسفوکراتین، می تواند به کاهش یا کند شدن پیشرفت بیماری کمک کند.
در موش های مبتلا به بیماری هانتینگتون، کراتین ذخایر فسفوکراتین مغز را به 72٪ سطح قبل از بیماری بازگرداند، در حالی که این میزان برای موش های گروه کنترل فقط 26٪ بود.
بازیابی فسفوکراتین به حفظ عملکرد روزانه و کاهش 25 درصدی مرگ سلولی کمک می کند.
تحقیقی در حیوانات نشان می دهد که مصرف مکمل های کراتین ممکن است بیماری های دیگری را نیز درمان کند مانند:

• بیماری آلزایمر
• سکته مغزی ایسکمی
• صرع
• آسیب های مغزی یا نخاعی

بر اساس مطالعات انجام شده، کراتین برای بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) نیز مفید است. این بیماری بر روی نورونهای حرکتی تأثیر می گذارد. کراتین باعث بهبود عملکرد حرکتی، کاهش تحلیل عضله و افزایش نرخ زنده ماندن به میزان 17٪ می شود.
اگرچه مطالعات بیشتری باید روی انسان انجام شود، برخی از محققان معتقدند که مکمل های کراتین در کنار داروهای معمول، می توانند به عنوان سدی در برابر بیماری های عصبی تلقی شوند.

فواید کراتین: قند خون را کاهش داده و با دیابت مقابله می کند

تحقیقات نشان می دهد که مکمل کراتین با افزایش فعالیت ناقل گلوکز نوع 4 (GLUT-4) می تواند سطح قند خون را کاهش دهد. GLUT-4 مولکولی است که قند خون را وارد عضلات می کند.
یک مطالعه 12 هفته ای تأثیر کراتین بر میزان قند خون بعد از یک وعده غذایی با کربوهیدرات بالا را بررسی کرد. افرادی كه كراتین و ورزش را تركیب می كردند، نسبت به افرادی كه فقط ورزش می كردند، كنترل قند خون بهتری داشتند.
پاسخ کوتاه مدت قند خون به وعده غذایی نشانگر مهمی برای خطر ابتلا به دیابت است. بدن شما هرچه سریعتر قند را از خون پاک کند، بهتر است.
اگرچه این فواید بسیار امیدوار کننده هستند، تحقیقات انسانی بیشتری در مورد اثرات طولانی مدت کراتین بر کنترل قند خون و دیابت لازم است.

فواید کراتین: می تواند عملکرد مغز را بهبود بخشد

کراتین نقش مهمی در سلامت و عملکرد مغز دارد. تحقیقات نشان می دهد که مغز شما هنگام انجام کارهای دشوار به مقدار قابل توجهی ATP نیاز دارد.
مکمل ها ذخیرۀ فسفوکراتین را در مغز افزایش می دهند تا به تولید بیشتر ATP کمک کند. کراتین همچنین با افزایش سطح دوپامین و عملکرد میتوکندری به بهبود فعالیت مغز کمک می کند.
از آنجا که گوشت بهترین منبع غذایی کراتین است، گیاهخواران اغلب میزان کمی کراتین دارند. مطالعه‌ای در مورد مکمل های کراتین در گیاهخواران، 20 تا 50 درصد بهبود در نمرات آزمون حافظه و هوش نشان داد.
برای افراد مسن، مصرف مکمل کراتین به مدت 2 هفته، به طور قابل توجهی حافظه و توانایی یادآوری را بهبود می بخشد.
در افرد مسن تر، کراتین ممکن است عملکرد مغز را تقویت کند، مانع بیماری های عصبی شود و تحلیل وابسته به سن عضله و قدرت را کاهش دهد.
با وجود چنین یافته های مثبتی، در مورد افراد جوان و سالم که به طور منظم گوشت یا ماهی می خورند، تحقیقات بیشتری باید انجام شود.

فواید کراتین: می تواند خستگی را کاهش دهد

مکمل های کراتین می توانند خستگی را کاهش دهند.
در مطالعه‌ای 6 ماهه که بر روی افراد مبتلا به آسیب مغزی ترومایی انجام شد، کسانی که مکمل کراتین مصرف کرده بودند، 50٪ سرگیجه و بی حالی کمتری را در مقایسه با گروه کنترل تجربه کردند.
علاوه بر این، فقط 10 درصد از بیماران در گروه مکمل، دچار خستگی شدند، در حالی که این میزان در گروه کنترل 80 درصد بود.
یک مطالعه دیگر، نشان داد که کراتین منجر به کاهش خستگی و افزایش سطح انرژی در شرایط کمبود خواب می شود.
کراتین همچنین، در ورزشکارانی که آزمایش دوچرخه سواری داده بودند، خستگی را کاهش داد. کراتین برای کاهش خستگی هنگام ورزش در گرمای زیاد مورد استفاده قرار می گیرد.

فواید کراتین: بی خطر بودن و مصرف آسان

در کنار مزایای متنوع، کراتین یکی از ارزان ترین و ایمن ترین مکمل های موجود است.
بیش از 200 سال در مورد آن تحقیق شده است و مطالعات بی شماری بی خطر بودن آن را برای استفاده طولانی مدت تایید می کنند. آزمایش‌های بالینی تا 5 سال هیچگونه عوارض جانبی در افراد سالم گزارش نکرده اند.
مصرف این مکمل بسیار آسان است. کافی است فقط روزانه 3 تا 5 گرم پودر کراتین مونوهیدرات استفاده کنید.

حرف آخر

کراتین مکمل موثر با مزایای قدرتمند هم برای عملکرد ورزشی و هم برای سلامت بدن است.

این مکمل می تواند عملکرد مغز را تقویت کند، با برخی بیماری های عصبی مقابله کند، عملکرد ورزشی را بهبود بخشد و رشد عضلات را تسریع کند.

سعی کنید این مکمل را به رژیم غذایی خود اضافه کنید تا ببینید آیا برای شما مفید است یا خیر.