هورمون ضد ادراری (ADH) توسط ناحیه ای از مغز به نام هیپوتالاموس تولید می شود. این هورمون در غده هیپوفیز ذخیره و آزاد می شود. ADH چگونگی آزاد سازی و ذخیره آب بدن را کنترل می کند.
وقتی ADH (وازوپرسین نیز نامیده می شود) بیش از حد تولید شود، این بیماری، سندرم ترشح نامناسب هورمون ضد ادراری (SIADH) نامیده می شود. این تولید بیش از حد، می تواند در مکان های دیگری غیر از هیپوتالاموس رخ دهد.
SIADH باعث می شود بدن شما آب را سخت تر آزاد کند. علاوه بر این، SIDAH باعث می شود که سطح الکترولیت هایی نظیر سدیم در نتیجه احتباس آب، کاهش یابد. کمبود سدیم در خون یا هیپوناترمی عارضه اصلی SIADH است و مسئول بسیاری از علائم آن است. علائم اولیه ممکن است خفیف باشد و شامل گرفتگی، حالت تهوع و استفراغ باشد. در موارد شدید، SIADH می تواند باعث سردرگمی، تشنج و کما شود.
درمان معمولاً با جلوگیری از تجمع بیشتر مایعات آغاز می شود تا از تجمع بیشتر جلوگیری شود. درمان اضافی به علت بستگی دارد. نام دیگر این سندرم، ترشح غیرعادی ADH است.
علل SIADH
شرایط مختلفی می تواند تولید غیر طبیعی ADH را تحریک کند، از جمله:
- عفونت های مغزی
- خونریزی در مغز یا اطراف آن
- ضربه به سر
- هیدروسفالی
- سندرم گیلیان-باره
- اسکلروز چندگانه
- عفونت از جمله HIV و تب خالدار کوه راکی
- سرطان های ریه یا دستگاه گوارش یا دستگاه ادراری تناسلی، لنفوم، سارکوم
- عفونت های ریوی
- آسم
- فیبروز سیستیک
- داروها
- بیهوشی
- عوامل ارثی
- سارکوئیدوز
علائم
SIADH باعث می شود کار بدن در خلاص شدن از شر آب اضافی سخت شود. این مسئله، باعث تجمع مایعات و همچنین مقدار غیرطبیعی سدیم می شود.
علائم آن ممکن است در ابتدا خفیف و مبهم باشد. موارد شدید ممکن است شامل این علائم باشند:
- تحریک پذیری و بی قراری
- از دست دادن اشتها
- گرفتگی عضلات
- تهوع و استفراغ
- ضعف عضلانی
- گیجی
- توهم
- تغییر شخصیت
- تشنج
- رخوت
- کما
تشخیص SIADH
پزشک از شما در مورد سابقه پزشکی و علائم فعلی‌تان سوال خواهد کرد تا بداند آیا داروها و مکمل‌های بدون نسخه مصرف می کنید. تشخیص این بیماری، معمولاً با معاینه فیزیکی آغاز می شود. اغلب، نمونه ادرار نیز مورد نیاز است.
آزمایش خون، به ویژه آزمایشی به نام آزمایش ADH، می تواند سطح ADH در حال گردش را در خون اندازه گیری کند، اما به دست آوردن سطح دقیق آن بسیار دشوار است. بر اساس اعلام مرکز پزشکی دانشگاه روچستر، مقادیر طبیعی ADH بین 0 تا 5 پیکوگرم در میلی لیتر است. سطوح بالاتر می تواند به دلیل SIADH باشد. بیشتر موارد SIADH با استفاده از اندازه گیری مقدار سدیم و اسمولالیته خون و ادرار و همچنین مشاهدات بالینی به طور دقیق تشخیص داده می شود.
به دنبال تشخیص SIADH، گام بعدی شناسایی وضعیتی است که باعث ایجاد آن شده است.
درمان SIADH
اولین راه برای درمان این بیماری، محدود کردن مصرف مایعات برای جلوگیری از تجمع بیشتر آنها در بدن است. داروهایی که برای این بیماری استفاده می‌شود ممکن است شامل داروهای کاهندۀ احتباس مایعات مانند فوروزماید (Lasix) و داروهای مهارکنندهADH مانند دمکلوسیکلین باشد. هرگونه بیماری پزشکی زمینه ای باید درمان شود.
